Πέθανε λοιπόν ο Captain Beefheart κατά κόσμον Don Van Vliet, μουσικός, ποιητής και ζωγράφος από σκλήρυνση κατά πλάκας, όπως ανακοινώθηκε σήμερα. Έχω τιμήσει το παραπάνω κομμάτι πολλές φορές στο παρελθόν με ατελείωτους κραίπαλους χορούς. Το κεφάλι μου παλλόταν σε ένα συμπυκνωμένο τώρα, τώρα, τώρα. Του είμαι ευγνώμων του Captain. Οι φίλοι μου έλεγαν πως δεν χορευόταν ακριβώς αλλά εγώ στα πάρτυ μας, έκανα τα αδύνατα δυνατά να το βάλω, να ηλεκτριστώ. Προσδοκώ να το χορέψω ξανά με την ίδια ένταση και στο μέλλον.
Κάποτε πολλά χρόνια πριν, στην αρχή της εφηβείας μου, είχα αφιερώσει κάποιους στίχους του Beefheart σε ένα βιβλίο που είχα κάνει δώρο σε ένα φίλο μου. Δεν μπορώ να τους θυμηθώ, σαν ένα δέσιμο λέξεων ή μια φευγαλέα εικόνα που μας διαπερνά σαν ηλεκτρισμός το βράδυ που πέφτουμε να κοιμηθούμε και το πρωί θυμόμαστε μόνο την ένταση της και όχι την ίδια ακριβώς. Τουλάχιστον η αφιέρωση με τους στίχους του (ή μήπως με κάποιο ποίημα του;) θα υπάρχει ακόμα ανεξίτηλη στο βιβλίο του φίλου μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου