Πρώτα εμφανίστηκε η έγκριτος εφημερίδα, aka καθημερινή, να προλειάνει το έδαφος. Οι σκηνές στην πλατεία και ο κόσμος που προσπαθεί να συντονίσει τη σύγχυση του αν όχι σε κάτι πλήρως δημιουργικό, τουλάχιστον σε κάτι αρκούντως αγχολυτικό, προσβάλει την αισθητική της κορωνίδας του καθεστωτικού καθωσπρεπισμού. Την επομένη μέρα, σε αγαστή συμπαιγνία σκάει και άλλη φυλλάδα το β(λ)ήμα με ανάλογο περιεχόμενο. Μάλιστα το β(λ)ήμα την Κυριακή έχει αφιέρωμα στα Ιουλιανά του 1965, αλλά φαντάζομαι δε θα αναφέρεται στο ότι εκείνες τις μέρες η άλλη εφημερίδα του Συγκροτήματος, τα νέα, καιγόταν στην Χρήστου Λάδα από αγανακτισμένους της εποχής και αναγκάστηκε να αλλάξει τίτλο την ίδια μέρα με τον οποίο …δεν υποστήριζε πια τους αποστάτες. Και τσουπ αφού έχει προετοιμαστεί το έδαφος σκάει και ο εξαφανισμένος δήμαρχος αθηναίων, με το τεράστιο μέχρι στιγμής έργο στην πόλη, ως παις εν τρικυμία εν καμίνω, και δηλώνει πως ανέλαβε πρωτοβουλία να σταματήσει η κατάληψη της πλατείας Συντάγματος και να απομακρυνθούν οι σκηνές που βρίσκονται στο κέντρο της πλατείας…
Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες. Δεν εκτοξεύεται ως απειλή είναι λελογισμένη διαπίστωση ενός ψηφοφόρου στο δεύτερο γύρο του καμινίσκου για να φύγει τότε το άγος του κακλαμάνη. Απλώς αυτές οι διορθωτικές κινήσεις που με πολύ στραμπούληγμα συνολικότερων αντιλήψεων προσπαθήσαμε και κάναμε τελείωσαν. Αν συνεχίσετε έτσι θα σας πάρει και θα σας σηκώσει…
