Τρίτη 7 Απρίλη ημέρα πανελλαδικής δράσης για την Υγεία - Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών

Καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στη Ραφήνα

ΚΑΛΟΔΕΧΟΥΜΕΝΟΙ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗ ΡΑΦΗΝΑ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ  email: prosfygesrafinas@gmail.com  

Ανελέητες είναι οι συνέπειες των αλλεπάλληλων ληστρικών πολέμων του Δυτικού “πολιτισμού” σε βάρος των λαών της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής, είτε πρόκειται για βομβαρδισμούς (σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία, Λιβύη) είτε για εντοπισμένους οικονομικούς πολέμους (όπως στην Ελλάδα). Οι πόλεμοι αυτοί που στοχεύουν στην εκμετάλλευση και την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη έχουν ως αποτέλεσμα τη φτωχοποίηση, την εξαθλίωση, και την εκτόπιση ολόκληρων πληθυσμών, αποτελέσματα που τα βιώνουμε όλοι μας.

Το 1922 η Ελλάδα υποδέχτηκε 1,5 εκατομμύριο Μικρασιάτες πρόσφυγες χωρίς οι συνθήκες διαβίωσης της χώρας υποδοχής να είναι καλύτερες από τις σημερινές, αφού και τότε οι Έλληνες αναγκάζονταν να μεταναστεύουν. Την ίδια χρονιά μερικές χιλιάδες από αυτούς τους πρόσφυγες βρήκαν καταφύγιο στη Συρία. Ενενήντα χρόνια μετά, ο λαός της Συρίας αναγκάζεται να πάρει κι ο ίδιος μαζικά τους δρόμους της προσφυγιάς στο αέναο ταξίδι της επιβίωσης.

Σήμερα, η Ελλάδα, χώρα μεταναστών και προσφύγων η ίδια, γίνεται ταυτόχρονα και χώρα υποδοχής μεταναστών και προσφύγων. Τραγική ειρωνεία; Ή μήπως λογικό επακόλουθο των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών ανταγωνισμών;

Ως χώρα μεταναστών, που παραδοσιακά είμαστε, αλλά και ως χώρα υποδοχής απαιτούμε από την ελληνική κοινωνία και τους θεσμούς αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για όλους τους ανθρώπους που αναγκάζονται σε φυγή και φτάνουν στη χώρα μας. Κανένας πρόσφυγας ή μετανάστης δεν χάνει τα ανθρώπινα δικαιώματά του σε όποια πολιτισμένη χώρα κι αν βρεθεί.

Όσο μας αφορά, ως τοπική κοινωνία είναι αυτονόητο ότι οφείλουμε να συντρέξουμε όσες ευάλωτες ομάδες καταλύσουν στην περιοχή μας, ώστε να πάψουν να αντιμετωπίζουν τις αμείλικτες απειλές, διώξεις, αδικίες.

Εμείς, κάτοικοι της Ραφήνας και του Πικερμίου, αποφασίσαμε να συστήσουμε μια πρωτοβουλία αλληλεγγύης για την αρμονική συνύπαρξη των ντόπιων με τους πρόσφυγες και μετανάστες που θα ζήσουν δίπλα μας σε ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας.

Ντόπιοι, πρόσφυγες, μετανάστες είμαστε μαζί ώσπου να σταματήσει η λαίλαπα των πολέμων που αναγκάζει λαούς ολόκληρους να διασχίζουν τη γη για ειρήνη και ελευθερία. Είμαστε μαζί για να σταματήσει η εμπλοκή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και υποδομών σε πολέμους εναντίον λαών με τους οποίους εμείς δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε (Αφγανιστάν, Συρία, Λιβύη). Είμαστε μαζί μέχρι να σταματήσει η ανθρώπινη ιστορία να είναι ιστορία πολέμων, διωγμών και καταστροφών.

Καλούμε συλλογικότητες και άτομα να συντονίσουμε τις αλληλέγγυες δράσεις μας ενάντια στις ανιστόρητες πρακτικές των στρατοπέδων συγκέντρωσης ή των απαρτχάιντ λεωφορείων αποκλειστικά για πρόσφυγες, που ετοιμάζει η τοπική διοίκηση στη Ραφήνα. Δεν θα επιτρέψουμε καθεστώς απαρτχάιντ στις γειτονιές μας. Εμείς αποφασίσαμε να μη γίνουμε σαν εκείνη τη γενιά της Γερμανίας του '30 που δεν αντιλήφθηκε ότι δίπλα της λειτουργούσαν στρατόπεδα συγκέντρωσης και κρεματόρια. Δεν θα επιτρέψουμε κοινωνικά πειράματα όπως τη δημιουργία γκέτο με όλες τις παρενέργειες που έχουν.

♦ Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες που έρχονται να ζήσουν στην πόλη μας.

♦ Αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσής τους. Στήριξη των αναγκών και των δικαιωμάτων τους με στόχο την αυτοοργάνωση της ζωής τους.

♦ Ανοιχτά κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας. Ούτε κλειστά, ούτε ημίκλειστα. Όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

♦ Όχι στους πολέμους και στην εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτούς. Επιστροφή όλων των Ελλήνων στρατιωτών από τις ξένες χώρες.

♦ Σύνορα ανοιχτά. Όχι σε χώρες-φυλακές.

1.4.2016

Δύο άρθρα

Η Ιστορία ως εργαλείο

Του Περικλή Κοροβέση/ 05/10/14  

Από το 2011 στα γαλλικά λύκεια διδάσκεται στο μάθημα της Ιστορίας: «Οι ολοκληρωτισμοί του 20ού αιώνα». Εκ πρώτης όψεως αυτό το κεφάλαιο της Ιστορίας μοιάζει δημοκρατικό. Είναι όμως έτσι; Ο ναζισμός, ο φασισμός και ο κομμουνισμός, όλα είναι στο ίδιο κεφάλαιο. Αποτελούν μια ομοούσια και αδιαίρετη τριάδα. Και ο άριστος ο μαθητής δεν θα καταλάβει ποτέ γιατί η κομμουνιστική ΕΣΣΔ πολέμησε τόσο σκληρά τον ναζισμό. Στο σχολειό, όλοι πρέπει να παίρνουμε ως σωστό αυτό που λένε οι δάσκαλοι. Αν έχεις μια άλλη άποψη, όσο σωστή και να είναι, τότε μένεις στην ίδια τάξη. ‘Η θεωρείσαι ανεπίδεκτος μαθήσεως.

Ο γνωστός ιστορικός Ενζο Τραβέρσο υποστηρίζει πως αυτή η αντίληψη είναι ένα εργαλείο για να «νομιμοποιηθεί η θριαμβεύουσα Δύση». Δηλαδή ο μαφιόζικος αρπαχτικός καπιταλισμός να αποτρέψει ακόμα και την ελάχιστη κοινωνική αλλαγή. Και αυτά στη δημοκρατική Γαλλία που δεν αποκλείεται να μας δώσει μια ακροδεξιά κυβέρνηση με τη Μαρίν Λεπέν. Και κάτι προσωπικό. Εγώ υπήρξα άριστος μαθητής. Μου πήρε δεκαετίες να ξεμάθω ό,τι είχα μάθει στο σχολειό. Και ακόμα μένω έκπληκτος με το πόσα στραβά έχω στο μυαλό μου.

Αλλά δεν είναι μόνο το σχολειό. Είναι και οι κυριαρχούσες απόψεις της κοινωνίας. Αν πεις τη δική σου αλήθεια, που είναι διαφορετική από των άλλων, σε τρώει ο λύκος. Κατά κανόνα η άγνοια και η βλακεία είναι τα σίγουρα καταφύγια που έχουν οι άνθρωποι. Είναι πιο εύκολο να πιστέψεις έναν μύθο, από ό,τι να αναλύσεις την πραγματικότητα. Γιατί αυτό είναι επώδυνο. Προτιμούμε να έχουμε ψευδείς βεβαιότητες, γιατί αυτή είναι η άμυνά μας. Και ψηφίζουμε αυτά που ψηφίζουμε.

Ενας από τους μύθους που είχα εγώ στο μυαλό μου, όπως και πολλοί άλλοι, ήταν πως η απόβαση στη Νορμανδία και ο ρόλος των ΗΠΑ ήταν καθοριστικά για τη συντριβή του ναζισμού. Αν δούμε τα ακριβή ιστορικά στοιχεία, έχουμε εκπληκτικά ευρήματα. Να τα δούμε από κοντά. Το 1939 ο Χίτλερ κάνει μια χαψιά όλη την Τσεχοσλοβακία. Ο Ρούσβελτ λίγο αργότερα δηλώνει πως η χώρα του θα μείνει ουδέτερη σε αυτόν τον πόλεμο. Εναν χρόνο νωρίτερα ο εθνικός ήρωας των ΗΠΑ, ο Λίντμπεργκ -είχε διασχίσει με το αεροπλάνο του τον Ατλαντικό μόνος και χωρίς στάση- πήρε το υψηλότερο παράσημο από τα χέρια του ίδιου του Γκέρινγκ. Φιλοναζί ο ίδιος υποστηρίζει: «Οι ΗΠΑ πάνω απ’ όλα». Και προτιμούσε μια συμμαχία με την Αγγλία ή τη Γερμανία, ενάντια στην άθεη και βάρβαρη ΕΣΣΔ. Αλλά και ο Τρούμαν δεν πήγαινε πίσω. Την ίδια εποχή δηλώνει: «Αν δούμε πως η Γερμανία κερδίζει θα βοηθήσουμε τους Ρώσους. Αλλά αν η Ρωσία κερδίζει θα βοηθήσουμε τους Γερμανούς. Και αυτό για να σκοτωθούν μεταξύ τους όσο γίνεται περισσότερο».

Το 1941, τα ναζιστικά στρατεύματα πολιορκούσαν για έξι μήνες τη Μόσχα. Οι ΗΠΑ, πάντα ουδέτερες ακόμα και μετά την καταστροφή του στόλου τους στο Περλ Χάρμπορ. Επρεπε η ναζιστική Γερμανία να τους κηρύξει τον πόλεμο, σαν προσφορά στη σύμμαχο Ιαπωνία. Μεταξύ 1939-1941, οι ΗΠΑ δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Και έτσι υποχρεώθηκαν να μπουν στον πόλεμο. Οι μεγάλες δυνάμεις ένα πράγμα ξέρουν να κάνουν. Να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους την κατάλληλη στιγμή. Ηταν μια ευκαιρία για τις ΗΠΑ για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Και πήραν τη μερίδα του λέοντος και έγραψαν την Ιστορία όπως ήθελαν με βασικό γραφιά το Χόλιγουντ. Και η απόβαση στη Νορμανδία ήταν μια σημαντική μάχη, αλλά δεν κρίθηκε από αυτήν το τέλος του πολέμου.

Αυτό που έχει ξεχαστεί σήμερα είναι πως ο βασικός αιμοδότης εναντίον του ναζισμού ήταν η Σοβιετική Ενωση. Αν υπήρχε φιλότιμο ή δημοκρατία, θα έπρεπε σε κάθε χώρα της Ευρώπης να υπάρχει ένα μνημείο του στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού. Είχαν τους μισούς νεκρούς, από ό,τι είχαν όλοι οι σύμμαχοι μαζί. Και δυο φορές παραπάνω από ό,τι είχαν οι ναζί. Φυσικά εδώ δεν μιλάμε για αμάχους. Η μάχη στον Δνείπερο είχε εκατό φορές παραπάνω νεκρούς από ό,τι είχε η μάχη της Νορμανδίας. Ποιος τη θυμάται πια; Μόνο κάτι ενοχλητικοί τύποι που θέλουν να ανοίξουν τα στραβά τους, σε μια κοινωνία που είναι ευχαριστημένη με την τύφλα της.

Koτόπουλο με χλωρίνη

        

Του Περικλή Κοροβέση/12/10/14

Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έχει δεχτεί πολλούς απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς από την αντιπολίτευση, έχει την πλήρη αποδοκιμασία της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτού του λαού και είναι σίγουρο πως στις επόμενες εκλογές και οι δύο εταίροι θα δουν τα ποσοστά τους να εξανεμίζονται. Πέρα από τη συστηματική καταστροφή της χώρας, διαλύουν και τα ίδια τα κόμματά τους και καταστρέφουν πιθανότατα την καριέρα τους. Τόσο ηλίθιοι είναι που να μην το καταλαβαίνουν; Προσωπικά δεν νομίζω ότι τους λείπει η ευφυΐα. Η πολιτική τους εμπειρία δεν είναι ευκαταφρόνητη και οι φιλοδοξίες τους είναι απεριόριστες. Πάντα πρώτο τραπέζι πίστα. Τότε, γιατί ακολουθούν αυτήν την πολιτική που διαλύει την κοινωνία σε όλα τα επίπεδα; Μήπως είναι εργολάβοι δημόσιας καταστροφής; Μια πρώτη εξήγηση είναι πως έχουν σαφή γνώση ότι τον λογαριασμό θα τον πληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνει κυβέρνηση, είτε αυτοδύναμη είτε με συμμαχίες με άλλα κόμματα στην επόμενη Βουλή. Μια άλλη εξήγηση είναι πως δεν υπάρχει κοινωνική αντίσταση. Ο λαός μας προτιμάει να βρίζει την κυβέρνηση από τον καναπέ του βλέποντας τηλεόραση. Αν η Ελλάδα ήταν Σκουριές ή καθαρίστριες, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Αλλά δεν είναι. Αλλά αυτό μπορεί να αντιστραφεί όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση και οι αγανακτισμένοι πολίτες θα έχουν επικεφαλής τη Χρυσή Αυγή. Το σενάριο αυτό παίχτηκε σε πολλές χώρες του κόσμου, με την αμέριστη συμπαράσταση (και χρηματοδότηση) της Δύσης και της ΝΕD. Και εδώ να επισημάνουμε ένα σοβαρό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ που ίσως αποδειχτεί μοιραίο. Δεν έχει ριζωθεί στην κοινωνία και ούτε έχει δημιουργήσει εναλλακτικούς θεσμούς. Η μόνη ουσιαστική συμμαχία που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η ίδια η κοινωνία. Και αυτό δεν το έπραξε. Οι πολιτικές συμμαχίες είναι εύθραυστες. Τις ενώνει μόνο η εξουσία. Και εδώ ίσως πρέπει να ψάξουμε για το προπατορικό αμάρτημα του ΣΥΡΙΖΑ. Προέρχεται από τον εξουσιαστικό σοσιαλισμό, που θέλει να κάνει τις αλλαγές που επιθυμεί με εργαλείο το κράτος και όχι την κοινωνία. Αλλά αυτή η συζήτηση μας φέρνει στον 19ο αιώνα και στην Α’ Διεθνή, που έμεινε στη μέση με την κυριαρχία του Σοβιετικού Κομμουνισμού με το ολοκληρωτικό κράτος.

Και αυτό έχει μια άλλη συνέπεια. Το γνωστό σύνθημα του Λένιν «Σοσιαλισμός σε μία μόνο χώρα» γίνεται «πρόωρες εκλογές» για να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ποια εξουσία όμως; Αυτή που έχει η συγκυβέρνηση; Είναι πραγματική εξουσία; ‘Η μήπως το μόνο κυβερνητικό σχήμα που είναι αποδεκτό από την Ε.Ε. είναι τύπου Τόνι Μπλερ; Και από αυτήν την άποψη κυβέρνηση σημαίνει μια υπηρεσία στα διεθνή κέντρα που παίρνονται οι πραγματικές αποφάσεις και γίνονται μνημόνια και εφαρμοστικοί νόμοι. Η κάθε χώρα που έχει ενταχθεί σε αυτούς τους οργανισμούς παραχωρώντας ένα μεγάλο μέρος της εθνικής της ανεξαρτησίας, έχει ελάχιστα έως καθόλου μέσα να χαράξει τη δική της πολιτική.

Ξέρουμε πως το Ευρωπαϊκό Δίκαιο είναι υπεράνω του Εθνικού. Αρα της Γερμανίας ο νόμος είναι υποχρεωτικός για κάθε χώρα της Ε.Ε. ή τουλάχιστον στο μεγαλύτερό της μέρος. Το ελληνικό χρέος υπόκειται στο Αγγλικό Δίκαιο. Δηλαδή η Ελλάδα έγινε αυτοβούλως αποικία. Γιατί αυτοί οι νόμοι αφορούσαν την αυτοκρατορία όπου ο ήλιος δεν έδυε ποτέ. Και τα χειρότερα έρχονται. Υπάρχουν τρεις συμφωνίες, η μία έχει υπογραφεί, οι άλλες θα υπογραφούν σύντομα. Η πρώτη είναι η εμπορική συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά, όπου τα κοτόπουλα που έχουν βαφτιστεί στη χλωρίνη ή βοδινά, χοιρινά, πρόβεια κρέατα από ζώα που έχουν τραφεί με αναβολικά, για να αυξηθεί το μυϊκό τους βάρος, δηλαδή ο όγκος του κρέατος, θα τα αγοράζουμε από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς.

Είναι θέμα χρόνου να υπογραφεί η Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου μεταξύ Ε.Ε. και ΗΠΑ με την οποία τα μεταλλαγμένα προϊόντα θα γίνουν κανόνας. Στην πατάτα θα υπάρχει DNA αρουραίου. Και ακολουθεί μια τρίτη συμφωνία για την απελευθέρωση των υπηρεσιών. Οταν λέμε υπηρεσίες, εννοούμε τα δημόσια αγαθά (Παιδεία, Υγεία, Συγκοινωνίες, Ενέργεια, Νερό κ.λπ.). Και όλα αυτά έγιναν με απόλυτη μυστικότητα. Οι εταιρείες αποφασίζουν. Περίπου πενήντα χώρες στα πολυτελή σαλόνια της αυστραλιανής πρεσβείας στη Γενεύη οραματίζονται έναν διαφορετικό κόσμο από τον σημερινό. Φανταστείτε όλες οι σχολικές καντίνες να περάσουν στα McDonalds. Ολο το Σύστημα Υγείας να ελέγχεται από Σαουδάραβες. Τις συγκοινωνίες να τις πάρουν οι Ινδοί. Και την Εθνική Παιδεία οι Τούρκοι. Σε λίγο στις διαπραγματεύσεις θα μπουν η Βραζιλία και η Κίνα. Ολοι μαζί αντιπροσωπεύουν το 70% του παγκόσμιου εμπορίου. Το υπόλοιπο 30% τι θα απογίνει; Θα το τσακίσουν με τους τελωνειακούς δασμούς. Οπως γίνεται σήμερα μεταξύ Ευρώπης και πολλών χωρών της Αφρικής. Τα αφρικανικά προϊόντα που φτάνουν στην Ε.Ε. πληρώνουν τελωνείο. Τα προϊόντα της Ε.Ε. πάνε στη Αφρική αφορολόγητα. Μήπως η Ελλάδα έγινε εργαστήρι για όλα αυτά; Είναι άραγε ένα απλό πρόβλημα διαπραγμάτευσης;

ΥΓ. Ο Κώστας Φιλίππου μού έστειλε κάποια στοιχεία δημοσκοπήσεων από τη Γαλλία για τον ρόλο της ΕΣΣΔ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1945, το 57% των Γάλλων πίστευε πως ήταν καθοριστικός. Το 2004, το ποσοστό κατέβηκε στο 20% και αυτό των ΗΠΑ ανέβηκε στο 58%. Δηλαδή το Χόλιγουντ έπαιξε τον ρόλο του. Ο Ιγνάσιος Φεραίος μού συνιστά την τηλεοπτική σειρά «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» (την έχω ακούσει, αλλά δεν την έχω δει) που δείχνει τον τιτάνιο αγώνα των Σοβιετικών. Τους ευχαριστώ και τους δύο θερμά για τη συμβολή τους.

http://www.efsyn.gr/?p=240485
http://www.efsyn.gr/?p=242861

Ξανά…

Όταν έχεις καιρό να κάνεις μια ανάρτηση μπαίνεις σε διλήμματα: Να μπεις με φούρια με μια είδηση ή ένα γεγονός που σου προξένησε εντύπωση ή να κάνεις μια μαλακή σύνδεση με τα προηγούμενα; Κι αν ακόμα και τα προηγούμενα είναι ατάκτως ερριμμένα; Είτε έτσι, είτε γιουβέτσι, το  blog είναι το εικονικό τσαρδί σου, σε δημόσια θέα και εσύ ανοίγεις και κλείνεις την πόρτα όταν έχεις τη διάθεση.

Πέρυσι τέτοια εποχή μπήκα με φούρια αναφερόμενος στην προσωπική και οικογενειακή μας απόφαση να μην πληρώσουμε την έκτακτη εισφορά, τον μη αναλογικό φόρο επιτηδεύματος και το χαράτσι της Δ.Ε.Η. Το τελευταίο ένιωσα ότι ξεπερνά τα όρια κατά πολύ. Ήταν και είναι ένα χυδαίο μέσο θανατοπολιτικής: Αν δεν πληρώσεις το φόρο ακίνητης περιουσίας που ισοπεδωτικά σου επιβάλλω ως χαράτσι σε ένα βασικό κοινωνικό αγαθό, όπως το ρεύμα, κόψε το κεφάλι σου. Όσα λιγότερα κεφάλια τόσο το καλύτερο.

Γρήγορα αντιλήφθηκα  ότι μια προσωπική και ευρύτερα οικογενειακή απόφαση μη πληρωμής, έχει περιορισμένο βεληνεκές και έτσι προσπάθησα στην περιοχή μου να βρω και άλλους ανθρώπους με ανάλογη προβληματική. Σύντομα φτιάξαμε μια σχετική πρωτοβουλία κατοίκων που παρά την ενθαρρυντική αρχή της, γρήγορα άρχισε να περνά όλες τις παιδικές ασθένειες ανάλογων   <συλλογικοτήτων>: Διαρκής επίκληση της αυτοοργάνωσης που έκρυβε την έλλειψη απλής, αποτελεσματικής οργάνωσης, εγωισμοί και προσωπικές αντιδικίες. Το πιο ενοχλητικό ήταν ότι αρκετοί από αυτούς που συμμετείχαν στην πρωτοβουλία με το ένα ή τον άλλο τρόπο πλήρωναν τα χαράτσια, γιατί το ακίνητο άνηκε στους γονείς τους, γιατί έτσι, γιατί αλλιώς… Πως μπορείς να πείσεις άλλους ανθρώπους να μην πληρώσουν τα ληστρικά χαράτσια όταν εσύ με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα πληρώνεις; Όταν δεν μπαίνεις εσύ σε προσωπική διακινδύνευση πως μπορείς να πείσεις τον άλλο να διακινδυνεύσει μαζί σου; Το πιο σημαντικό όμως ζήτημα πέρα από αυτά κοινότοπα  πικάντικα ήταν η αδυναμία να οριστεί το ευρύτερο  πολιτικό πρόταγμα που υπερασπίζεται η πρωτοβουλία  και τα υποκείμενα του: Πως κλιμακώνουμε ένα αγώνα για συγκεκριμένα θέματα, ποιοι συμμετέχουν και με ποιες κοινά αποδεκτές- προφανώς μη γραφειοκρατικές- διαδικασίες;

Βέβαια για μην τα μηδενίζουμε όλα υπήρξε διάθεση επικοινωνίας, δημιουργικές ιδέες, μια όσμωση ανθρώπων που έβγαλε σπινθήρες να κινηθούν πράγματα έστω στο μέτρο του χαμηλού βαρομετρικού. Από την άλλη ιδιαίτερα  ανησυχητικό είναι ότι από τις πρώτες συναντήσεις με τους συμπολίτες μας, που είχαν σημαντική επιτυχία προσέλευσης, διαφάνηκε μια συνολικότερη αδυναμία. Οι περισσότεροι είδαν μια  ομάδα να δραστηριοποιείται για ένα μείζον κοινωνικό θέμα και απλώς ήθελαν να αναθέσουν ενδεχομένως το πρόβλημα τους σε αυτήν και σε καμία περίπτωση να συμμετάσχουν οι ίδιοι ισότιμα.  Μπορεί επίσης να μας διευκόλυνε αλλά είναι ιδιαίτερα αποθαρρυντικό ότι δεν τέθηκαν θέματα νομιμοποίησης και εκπροσώπησης της αρχικής ομάδας της πρωτοβουλίας κατοίκων. Μαύρος γάτος άσπρος γάτος αρκεί να πιάνει το ποντίκι και πολλοί από αυτούς να κάθονται αραχτοί στα σπίτια τους.  Παρενθετικά, νομίζω πως η ανάθεση είναι ένα μικρό κλειδί- ασφαλώς όχι το μόνο- για την ανάπτυξη  του εκτρώματος της χρυσής αυγής.

Ήδη λίγο πριν τις εκλογές η δύναμη και δυναμική της πρωτοβουλίας είχε περιοριστεί, καθώς παρά τις κατ΄ ιδίαν αδυναμίες της πρωτοβουλίας, ο  κόσμος όδευε προς την κοινοβουλευτική του εκτόνωση. Στις πρώτες εκλογές εκτονώθηκε, <σάρωσε το δικομματισμό>, αλλά στις δεύτερες, φοβήθηκε. Με άλλα λόγια υπερασπίστηκε τις εναπομείναντες καταθέσεις του ή το φαντασιακό επίπεδο ζωής του και έτσι η ληστρική εσωτερική τρόικα που εκτελεί τις έξωθεν εντολές κέρδισε πολιτική νομιμοποίηση και ο Σαμαράς ο καραμπουζουκλής, κόντεψε να του βγει το μάτι αλλά το όνομα του γράφτηκε στα ονόματα των πρωθυπουργών- πρωθυπαλλήλων.

Ήδη και εγώ λίγο πριν τις εκλογές- για να μην βγάζω τον εαυτό μου απ΄ έξω- διαισθανόμενος τη γενική ψόφια δυναμική, με δυσφορία, έκανα ρύθμιση για την έκτακτη εισφορά και το φόρο επιτηδεύματος. Συνεχίζω μόνο με το χαράτσι της ΔΕΗ, νοιώθοντας μπερδεμένος στο τι θα κάνω όταν έρθει από την εφορία η συνολική πληρωμή του.

Μετά από όλα αυτά είχε προχωρήσει αρκετά το καλοκαίρι και οι περισσότεροι εξ ημών πήγαμε για διακοπές, όσο το επέτρεπαν οι οικονομικές περιστάσεις, σαν παραζαλισμένα κοτόπουλα που ψάχνουν να βγουν έξω από την κλωβοστοιχία τους.

Μολονότι η πρωτοβουλία το τελευταίο διάστημα έχει πέσει σε νεκροφάνεια, θεωρώ ότι αν συνειδητοποιήσει τι κέρδισε και τι έχασε μέσα σε αυτό το χρόνο, ίσως μπορούν να τεθούν οι βάσεις μια εξέλιξης της, που να παρακολουθεί τις ανάγκες των καιρών. Κάναμε λίγα αλλά τουλάχιστον καταφέραμε με το πανελλαδικό κίνημα που δημιουργήθηκε να μην κοπεί μαζικά το ρεύμα σε συμπολίτες μας που πληρώνουν  μόνο την κατανάλωση τους ή και σε αυτούς που δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε αυτή. Το ελάχιστο δεν είναι αρκετό, αλλά είναι κάτι. Έχουμε υποχρέωση στους εαυτούς μας, λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία που αποκομίσαμε μέχρι τώρα, να προσπαθήσουμε ξανά, και να μην κλειστούμε στα δωμάτια μας εικονικά ή μη. Παρά τα προσωπικά η οικογενειακά προβλήματα ή περιορισμούς  του καθενός πρέπει να ξεκινήσουμε μια νέα προσπάθεια, αν καταφέρουμε να συμφωνήσουμε πως δε θα κάνουμε τα ίδια λάθη. Η ταξική επίθεση του υπερεθνικού  κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας και τα μέσα θανατοπολιτικής που εφαρμόζονται μας υποδεικνύουν πως τα λάθη μας πρέπει να είναι όλο και λιγότερα και σίγουρα όχι τα ίδια με πριν.     

Together we stand, divided we fall.

"Όταν γυρίζαμε τη σκηνή με την ουρά των αστέγων που περίμεναν συσσίτιο, ένας πατέρας, Έλληνας περίμενε στην ίδια ουρά με την κόρη του. Όταν αντιλήφθηκε ότι κάναμε γύρισμα, η απογοήτευση στο πρόσωπό του με σόκαρε. Βλέποντας αυτή τη σκηνή αντιλήφθηκα ότι η μυθοπλασία έχει γίνει πραγματικότητα."

Γιώργος Ζώης(σενάριο-σκηνοθεσία)

Άνθρωποι διαφορετικών φύλων, ηλικιών, τάξεων και εθνικοτήτων περιμένουν σε εφτά διαφορετικές ουρές δημιουργώντας μια τεράστια ανθρώπινη σειρά. Όμως στο τέλος της ανθρώπινης αλυσίδας, η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά.

Στο Casus Belli παίζουν 146 ηθοποιοί, ανάμεσά τους οι: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Τζένη Θεωνά, Ιρις Πόνκενα, Ηλίας Γκόγιαννος, Λάμπρος Φιλίππου, Γιώργος Μπινιάρης.

Ο Γιώργος Ζώης γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Σπούδασε εφαρμοσμένα Μαθηματικά και Φυσική στο Ε.Μ.Π και σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Σχολή Σταυράκου και στην U.D.K στο Βερολίνο με υποτροφία του Ιδρύματος Γουλανδρή με πρόεδρο της επιτροπής τον Κώστα Γαβρά. Έχει διετελέσει βοηθός του Θόδωρου Αγγελόπουλου στην Σκόνη του Χρόνου.

Η πρώτη του μικρού μήκους ταινία Casus Belli έκανε την πρεμιέρα στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα ταινιών μικρού μήκους στο 67ο Φεστιβάλ της Βενετίας, πήρε έξι βραβεία στο Φεστιβάλ Δράμας 2011 και το βραβείο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Έχει ήδη επιιλεγεί στα επίσημα διαγωνιστικά των μεγαλύτερων φεστιβάλ του εξωτερικού (Rotterdam, Clermont Ferrand, Tokyo Shorts Shorts, Brussels, Krakow, Palm Springs California, Los Angeles LA SHORT FEST, Era New Horizons, Melbourne IFF etc) και το ταξίδι της συνεχίζεται μέχρι στιγμής σε πάνω από σαράντα διεθνή φεστιβάλ. Ταυτόχρονα είναι η πρώτη ελληνική ταινία μικρού μήκους που εξασφάλισε διανομή στις γαλλικές αίθουσες ενώ έχει ήδη προβληθεί από τηλεοπτικούς σταθμούς στην Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία, Αμερική, Αυστραλία. Τέλος η ταινία προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες πριν από τις ταινίες “Attenberg”, “Wasted Youth” και “Από τα κόκκαλα βγαλμένη”.

Τώρα βρίσκεται στην προετοιμασία της πρώτης μεγάλου μήκους ταινία του που ονομάζεται “Stage Fright”, το σενάριο της οποίας βραβεύτηκε στο ευρωπαικό πρόγραμμα Cinelink με το μεγάλο βραβείο ανάπτυξης του CNC (Γαλλικού κέντρου Κινηματογράφου). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

http://www.staxtes.com/2012/05/casus-belli.htm

 Πιο κάτω μια ταινία μικρού μήκους που μπορεί να είναι λίγο πιο κινηματογραφικά άτεχνη αλλά βάζει ένα ουσιώδες ερώτημα, προβοκατόρικα τοποθετημένο:

http://diakoptes.blogspot.com/p/our-films.html
Και οι δύο ταινίες ανεξάρτητα της διαφορετικής κινηματογραφικής τους αξίας δεν παύουν να είναι φορμαλιστικά παιχνίδια καλλιτεχνών που δεν είναι ικανοί (ακόμα;) να βάλουν έναν άνθρωπο να πει σε μια σκηνή τους: ε εσύ τι κάνεις εκεί πέρα ;

Οι Pink Floyd στο mainstream magnum opus τους The Wall είναι πιο καίριοι και διαχρονικοί με στίχους σαν και αυτούς:

Hey you, out there in the cold
Getting lonely, getting old
Can you feel me?
Hey you, standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles
Can you feel me?
Hey you, dont help them to bury the light
Don't give in without a fight.

Hey you, out there on your own
Sitting naked by the phone
Would you touch me?
Hey you, with you ear against the wall
Waiting for someone to call out
Would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, I'm coming home.

But it was only fantasy
The wall was too high,
As you can see.
No matter how he tried,
He could not break free.
And the worms ate into his brain

Hey you, out there on the road
always doing what you're told
Can you help me?
Hey you, out there beyond the wall,
Breaking bottles in the hall,
Can you help me?
Hey you, don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall.

Υστερόγραφο: Στη μνήμη του πατέρα της γυναίκας μου που ποτέ του δεν μίλησε για τα χρειώδη και έφυγε σκασμένος ένα χρόνο πριν. Για να μην δημιουργούμε εντυπώσεις, δεν ήταν ακριβώς θύμα της κρίσης, έφταιγε το κεφάλι του. Ένα ε εσύ θα σκάσω να έλεγε, μπορεί και να ζούσε ακόμη…

Στις αρχές του Απριλίου του 1974…

« Όταν αλυσοδέθηκα στο στύλο της Πλατείας Συντάγματος, στην αρχή ένιωθα χαμένος, εκτός τόπου. Γιατί οι πρώτοι που με πρόσεξαν, ήταν Αμερικάνοι τουρίστες με τις φωτογραφικές και κινηματογραφικές τους μηχανές επί τα ίχνη της κλασικής αρχαιότητας. Γέλασαν, σκεπτόμενοι ίσως ότι ο ελληνικός τουρισμός μπορεί να έχει οργανώσει κάτι για να τραβήξει το ενδιαφέρον τους. Ωστόσο οι έλληνες περαστικοί, στους οποίους και έδινα τις προκηρύξεις δε γελούσαν. Αμέσως κατάλαβαν τι συμβόλιζε αυτή η πράξη, έπαιρναν τις προκηρύξεις, προχωρούσαν λίγο και μόλις ένοιωθαν τον εαυτό τους ασφαλή, τις διάβαζαν στα γρήγορα, μερικοί μάλιστα γύριζαν να πάρουν και άλλες να τις δώσουν και σε άλλους. Για μένα ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούσαν σήμαινε επιδοκιμασία και συγχρόνως φόβο. Φυσικά δε φοβόντουσαν εμένα (γιατί εγώ στο κάτω -κάτω ήμουν αλυσοδεμένος), αλλά του πράκτορες της μυστικής αστυνομίας που αστραπιαία βρέθηκαν εκεί..Προχώρησαν, βγάλανε επιδεικτικά τις ταυτότητες τους και σκόρπισαν την ανησυχία και τον τρόμο. Αρχίζοντας να με χτυπάνε, μου έσπασαν τα γυαλιά μου και συνέχισαν χτυπώντας το κεφάλι μου στη γωνία του τσιμεντένιου στύλου. Όταν άρχισα να φωνάζω επιχείρησαν να αποκαταστήσουν τον νόμο και την τάξη δίνοντας μου κλωτσιές στο στομάχι, ενώ συγχρόνως μου έκλειναν το στόμα.

Όταν εργαζόμουν σε ένα γερμανικό εργοστάσιο, γνώρισα έλληνες εργάτες. Εξετίμησα το χαρακτήρα τους, τη φιλοξενία τους, τον τρόπο με τον οποίο εκφράζανε τον εαυτό τους χορεύοντας ή τραγουδώντας, τον ενθουσιασμό τους για τον Θεοδωράκη – που η μουσική του δεν απαγορεύτηκε τυχαία από τη χούντα. Αγάπησα την Ελλάδα χωρία να έχω έρθει εδώ. Συγχρόνως γνώρισα το φόβο των ελλήνων εργατών ακόμα και στη Γερμανία. Τον φόβο για τους εγκάθετους της στρατιωτικής δικτατορίας που θα τους κατέδιδαν αμέσως αν προσχωρούσαν σε κάποια οργάνωση στη χώρα μας, ή αν μιλούσαν ενάντια του καθεστώτος… Συγχρόνως παρατήρησα την άγνοια, την πλήρη άγνοια των γερμανών τουριστών που παίρνουν ταξιδιωτικούς χάρτες και παγωμένοι από δέος μπρος στην αποκαθισταμένη και ωστόσο καταρρέουσα αρχαιότητα δε βλέπουν καν το πρόσωπο του σημερινού φασισμού. Κατά μέγα μέρος η πληροφόρηση απουσιάζει, η σκοπιμότητα αποκρύπτεται. Οι μόνες πληροφορίες που υπάρχουν στις εφημερίδες μας σχετικά με την Ελλάδα είναι η συνεχής υπόμνηση του τρόμου και των βασανιστηρίων που γίνονται, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να έχει συνηθίσει την τρομοκρατία όπως ο τυφλός το σκοτάδι. Με την πράξη μου αυτή θέλησα να κινήσω τον τροχό, όπως λέμε, έτσι ώστε να δώσω στον κόσμο μια ευκαιρία να μιλήσει κατά της δικτατορίας, να γράψει εναντίον της, ίσως ακόμα να κάνει κάτι για την τερματίσει. Εν μέρει πέτυχα το σκοπό μου, και όσο περισσότερο με φυλακίσετε- και παρακαλώ μη σας εμποδίσουν οι ξένοι ανταποκριτές που βρίσκονται εδώ να μου επιβάλλεται τη μεγαλύτερη ποινή, όπως θα κάνατε για οποιαδήποτε ανώνυμο Έλληνα, τόσο πιο γρήγορα θα προκύψουν ενέργειες, όπως το μποϊκοτάρισμα του τουρισμού και άλλα μέσα αντιστάσεως.

Το οφείλω στις δύο εβδομάδες που έκανα φυλακή (και επομένως σε εσάς) ότι η εικόνα που έχω σήμερα για τον αριθμό και την κατάσταση των πολιτικών κρατουμένων είναι πολύ πιο ακριβής από ότι πριν τη πράξη μου. Μίλησα με πολιτικούς κρατουμένους που υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια (ηλεκροσόκ, στέρηση του ύπνου επί μέρες, ξύλο μέχρι θανάτου) για να τους αποσπάσουν ομολογίες. Επεκτείνετε τη διεστραμμένη ηθική σας στα θύματα σας. Είστε τελείως ανίκανοι να φανταστείτε ότι κάποιος από δική του πρωτοβουλία, χωρίς καμία εξωτερική προτροπή και χωρίς υλικά κίνητρα μπορεί να διακινδυνεύσει υπό ορισμένες περιστάσεις και τη ζωή του. Εδώ στη φυλακή, οι κρατούμενοι εκτίουν ποινές για εγκλήματα που ποτέ δε διέπραξαν- γιατί δεν μπορούσαν να αντέξουν τα βασανιστήρια και ομολόγησαν πράγματα που εσείς θέλετε να τους ακούσετε να τα λένε . Στη φυλακή στο γυναικείο τμήμα, βρίσκεται μια γυναίκα από τη Χιλή, η Σάρα Αράγια. Το σώμα της είναι γεμάτο από τα σημάδια που άφησαν οι σπεσιαλίστες σας στα βασανιστήρια τους: καψίματα από τσιγάρα που σβήνονταν επάνω της για να μαρτυρήσει.

Δεν είναι μόνο οι ειδικοί μέσα στην ΕΣΑ που ξέρουν την τεχνική των βασανιστηρίων. Καλώ τους δημοσιογράφους που βρίσκονται σε αυτήν την αίθουσα: προσπαθήστε να μπείτε στο υπόγειο γκαράζ του Αρχηγείου της Αστυνομίας, που είναι κοντά στην Αμερικάνικη Πρεσβεία. Δέστε το ματωμένο πάγκο που βρίσκεται στην αριστερή γωνιά στο βάθος του γκαράζ, δέστε τον ματωμένο τοίχο. Οι κρατούμενοι, δεμένοι σε αυτόν τον πάγκο, δέρνονται συγχρόνως ή διαδοχικά από 6-10 ειδικούς με γκλόμπς ή πέτσινα μαστίγια ώσπου να ομολογήσουν. Μπείτε στα νέα κελιά του Πειραιώς! Εκεί οι πολιτικοί κρατούμενοι υποβάλλονται κάθε μέρα στο βασανιστήριο των ηλεκτροσόκ. Έμεινα φυλακισμένος σε μια σκοτεινή τρύπα με τσιμέντο χάμω. Εκεί γνώρισα φοιτητές που χωρίς καμία δικαιολογία, χωρίς καμία εξήγηση για τους λόγους για τους οποίους τους υποπτεύονταν, συνελήφθησαν στο δρόμο ή στο σπίτι τους και χωρίς να ειδοποιηθεί ένας δικηγόρος ή συγγενής τους, περιμένουν να φύγουν για ένα στρατιωτικό στρατόπεδο…

… Όπως συνηθίζεται να κάνει ένας εγκληματίας που ομολόγησε την πράξη του, θα ήθελα και εγώ, τελευταίο από όλα να εκφράσω κάτι σαν λύπη για ότι έκαμα. Η πράξη μου ήταν ένας τρόπος διαμαρτυρίας. Αφετηρία μου στάθηκε η αρχή της μη βίαιης αντίστασης ως μέσω πειθούς. Εν τω μεταξύ πρέπει να διερωτηθώ αν η εκλογή του μέσου ήταν η σωστή. Γιατί υπάρχει ένας βαθμός κτηνωδίας που ερμηνεύει αυτή την αρχή ως ηλιθιότητα και αδυναμία. Ίσως, όταν διάλεγα τον τρόπο αυτό, να μην διάλεξα σωστά, να μη βρήκα τη γλώσσα που θα καταλάβαιναν καλύτερα οι αντιπρόσωποι της χούντας και οι συνεργάτες τους. Πχ, στην πρώτη μου ανάκριση με τις χειροπέδες και μια αλυσίδα στο λαιμό ο σπεσιαλίστας ανακριτής- εκπαιδευμένος στο καράτε- μου έδωσε μια γροθιά στο στόμα. Με ένα φιλικό χαμόγελο του υπέδειξα να μη ξεχάσει και το άλλο μέρος του προσώπου μου, ώστε να κρατήσω την ισορροπία μου Βρήκε την ευκαιρία να μου δώσει μια κλωτσιά, όσο μπορούσε πιο δυνατά στο υπογάστριο. Για να καταντούν ο ένας τον άλλο, οι άνθρωποι πρέπει να μιλάνε την ίδια γλώσσα. Πέρα από αυτό, το μόνο μέσο για να γίνεις αντιληπτός από κάποιον που μιλάει με τα τεθωρακισμένα και τα όπλα, είναι, φοβούμαι, να απαντήσεις, χρησιμοποιώντας και συ τη βία. »

Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας (1941-1974) Σόλων Νεοκ. Γρηγοριάδης, Τόμος 12 σελ.104-108

Στις αρχές του Απριλίου του 1974 ο Γερμανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Γκύντερ Βάλραφ, που και οι κατοπινές του δραστηριότητες απέδειξαν ότι είναι μια πολύ ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα περίπτωση, με αυτόν τον τρόπο διαμαρτυρήθηκε εμπράκτως κατά του στρατιωτικού καθεστώτος της Ελλάδας. Η δίκη του έγινε την 23η Μαΐου 1974 στο έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών. Παρίσταντο ξένοι ανταποκριτές, δεν επιτράπηκε όμως να δημοσιευτεί το παραμικρό στον ελληνικό τύπο. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 14 μηνών. Τα ανωτέρω, είναι εκτενή αποσπάσματα της απολογίας του, όπως δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Καθημερινή της 13ης Αυγούστου 1974.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81_%CE%92%CE%AC%CE%BB%CF%81%CE%B1%CF%86

http://www.lifo.gr/mag/columns/4668

Συγκέντρωση και συζήτηση την Πέμπτη 5/4 στις 6μμ στο Κ.ΑΠ.Η. της ΡΑΦΗΝΑΣ

Η Πρωτοβουλία κατοίκων Ραφήνας Πικερμίου καλεί όλους και όλες σε συγκέντρωση και συζήτηση την Πέμπτη 5/4 στις 6μμ στο Κ.ΑΠ.Η. της ΡΑΦΗΝΑΣ (Κυπρίων Αγωνιστών και Περρή).

-Συζητάμε για το πρόβλημα της υγείας και τα νέα μέτρα, τα γενόσημα και τον ΕΟΠΥΥ, το κλείσιμο των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας. Μιλάμε με γιατρούς, φαρμακοποιούς από την περιοχή μας και το κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας. Αποφασίζουμε για τη δράση μας.

- Συζητάμε τη συνέχεια της δράσης μας ενάντια στα χαράτσια και την μέχρι τώρα πορεία μας. Αποφασίζουμε για την κλιμάκωση και καλύτερη οργάνωση της μάχης ενάντια στην εκμετάλλευση μας, σε όλους όσους κάνουν κουρέλια τη ζωή μας.

Ενημερώνουμε όλους τους κατοίκους, ότι ο δήμαρχος κ. Χριστόπουλος, ως γνήσιο τέκνο του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού ενοχλήθηκε από τις συναθροίσεις μας, και αποφάσισε να τις απαγορεύσει. Πλήρως εναρμονισμένος με τις τακτικές που θέλουν τον κόσμο αμέτοχο και φοβισμένο θεατή, την στιγμή που του κλέβουν την ιδία του την ύπαρξη. Εμείς δηλώνουμε στο δήμαρχο και σε κάθε ενδιαφερόμενο, πως οι πολίτες της Ραφήνας και του Πικερμίου δεν ζητούμε την άδεια κανενός για να ασκήσουμε τα δικαιώματά μας. Οι δημοτικές αίθουσες και οι δημόσιοι χώροι, ανήκουν στους πολίτες και όχι στην εκάστοτε δημοτική πλειοψηφία. Σε δεκάδες περιοχές της χώρας, αίθουσες δίδονται χωρίς κανένα πρόβλημα και μάλιστα αυτό γίνεται στο σύνολο των γύρω δήμων. Θα συνεχίσουμε λοιπόν να συναθροιζόμαστε ελεύθερα στους δικούς μας δημόσιους χώρους και ελεύθερα να συζητάμε. Ελεύθερα να σκεφτόμαστε και Ελεύθερα να δρούμε!

Καλούμε όλους τους κατοίκους της Ραφήνας και του Πικερμίου, στη συγκέντρωση της Πρωτοβουλίας, την Πέμπτη, 5 Απριλίου στις 6μμ στο Κ.Α.Π.Η. Ραφήνας.

http://prokarapi.wordpress.com/

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ

ΠΕΜΠΤΗ 22/3/2012 7μ.μ.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΡΑΦΗΝΑΣ-ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΖΙΑ

ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΣΟ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 15/3/2012 στη ΔΕΗ ΚΟΡΩΠΙΟΥ 9πμ. (Παπανικολάου 6 ΚΟΡΩΠΙ)

• Αρνούμαστε να πληρώσουμε το ΣΥΝΟΛΟ του λογαριασμού της ΔΕΗ αν αυτός δεν αποσυνδεθεί από το χαράτσι.

• Υπερασπίζουμε το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να πληρώνει μόνο την κατανάλωση ρεύματος και αποτρέπουμε κάθε διακοπή, όπως αυτό κατοχυρώνεται ακόμα και με την απόφαση του ΣτΕ.

• Απαιτούμε μείωση τώρα των τιμολογίων ρεύματος, νερού, τηλεπικοινωνιών. Δωρεάν παροχή στους ανέργους. Δεν είναι δυνατόν τη στιγμή που οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν υποστεί μειώσεις της τάξης του 30-50% και η ανεργία ξεπερνά πλέον το 20% να μην έχουμε μείωση στα τιμολόγια των λογαριασμών κοινής ωφελείας.

• Αρνούμαστε να πληρώσουμε το φόρο επιτηδεύματος και το φόρο “αλληλεγγύης”

• Ελεύθερα, ισότιμα, δημόσια και δωρεάν, όλα τα κοινωνικά αγαθά (υγεία, παιδεία, περίθαλψη,νερό και ηλεκτρικό), χωρίς προαπαιτούμενα.

ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ – ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ

ΜΑΖΙΚΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ-ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
(ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΜΑΣ ΠΕΜΠΤΗ 15/3 7μμ ΣΤΟ ΚΑΠΗ ΡΑΦΗΝΑΣ (ΚΥΠΡΙΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ & ΠΕΡΡΗ)

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΡΑΦΗΝΑΣ-ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΖΙΑ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟΣ

Με τις συντονισμένες δράσεις μας και την αυτοοργάνωση μας, όπως ανάλογες πρωτοβουλίες σε όλη τη χώρα, έχουμε κερδίσει την πρώτη νίκη. Το χαράτζι από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ μεταφέρεται στις εφορίες, ενώ οι απονομιμοποιημένοι κυβερνώντες διαρκώς μεταθέτουν χρονικά τις παράνομες και αντισυνταγματικές (βλ. πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ) διακοπές ρεύματος. Η τακτική τους δεν πρέπει να εκληφθεί μόνο ως υποχώρηση μπροστά στις μαζικές αντιδράσεις αλλά και ως παρελκυστική και μάταιη προσπάθεια να περιορίσουν τη δυναμική του κινήματος που αναπτύσσεται σε κάθε γειτονιά. Αυτό εξυπηρετούν οι τροπολογίες για το χαράτζι της ΔΕΗ που σκοπίμως μπορούν να ερμηνευτούν κατά το δοκούν.

ΔΕΝ ΕΦΗΣΥΧΑΖΟΥΜΕ – ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ

- Συμμετέχουμε στις συγκεντρώσεις της Πρωτοβουλίας κατοίκων Ραφήνας-Πικερμίου ενάντια στα χαράτζια.

- Συζητάμε θέματα λειτουργίας του υπάρχοντος δικτύου πολιτών ανά γειτονιά καθώς και τη μέγιστη διεύρυνση του και προβαίνουμε σε απολογισμό των μέχρι τώρα δράσεών μας.

- Οργανωνόμαστε αποτελεσματικά αμεσοδημοκρατικά, χωρίς κόμματα και αντιπροσώπους. Διερευνούμε αν υπάρχει η δυνατότητα και η δυναμική να ασχοληθούμε αποτελεσματικά και με άλλα θέματα εκτός από τα χαράτζια.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΑΝΕΡΓΟΥΣ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, ΝΤΟΠΙΟΥΣ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΜΑΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ΥΓΕΙΑΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ
Πέμπτη 8 Μαρτίου, 7 μ.μ.
Κ.Α.Π.Η. Ραφήνας
(Κυπρίων Αγωνιστών & Στ. Περρή)

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΡΑΦΗΝΑΣ-ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΖΙΑ

Πώς σώθηκαν τα ελληνικά στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης

Ο κλασικός φιλόλογος Ντάγκλας Μακ Ντάουελ, μελετητής των αττικών ρητόρων και του αρχαίου ελληνικού δικαίου, εκδότης και μεταφραστής του Δημοσθένη και του Αριστοφάνη και δάσκαλος επί τριακονταετία εκατοντάδων φοιτητών από την έδρα των Αρχαίων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, ήταν άνθρωπος μετρημένος. Σπανίως αιφνιδίαζε το ακροατήριό του όταν διάβαζε τους «Σφήκες» ενσαρκώνοντας ρόλους και αποκαλύπτοντας το υποκριτικό ταλέντο του.

Την έκπληξη επιφύλαξε μετά τον θάνατό του: πεθαίνοντας τον Ιανουάριο του 2010, σε ηλικία 78 ετών, άφησε διαθήκη με την οποία κληροδοτούσε το χαρτοφυλάκιο των μετοχών του στο πανεπιστήμιο με όρο την αναβίωση της έδρας των Αρχαίων Ελληνικών. Φαίνεται πως τον έθλιβε το γεγονός ότι η ιστορική έδρα, η οποία λειτουργούσε από το 1704, καταργήθηκε μετά τη συνταξιοδότησή του το 2001. Η εκτίμηση των μετοχών άφησε άφωνη την ακαδημαϊκή κοινότητα: το πανεπιστήμιο κληρονομούσε 2,4 εκατ. στερλίνες, αποτέλεσμα σοφών επενδύσεων του καθηγητή για τις οποίες κανείς δεν είχε ιδέα.

«Είναι το μεγαλύτερο κληροδότημα στην ιστορία του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης από την ίδρυσή του το 1451» δήλωσε στο «Βήμα» ο καθηγητής του Τμήματος Κλασικών Σπουδών Μάθιου Φοξ. Τον περασμένο Ιανουάριο το πανεπιστήμιο προκήρυξε τη θέση αναζητώντας «κάποιον δυναμικό επιστήμονα ο οποίος θα είναι έτοιμος να επενδύσει στο μέλλον των ελληνικών στη Γλασκώβη», όπου τα αρχαία ελληνικά διδάσκονται από το 1581.

Η εντυπωσιακή χειρονομία του Ντάγκλας Μακ Ντάουελ δημιουργεί μια εξαιρετικά αισιόδοξη προοπτική για το μέλλον των ελληνικών σπουδών, στη συνομιλία μας όμως με τον καθηγητή Φοξ ανακαλύψαμε ότι ήταν το τελευταίο επεισόδιο μιας μακράς ιστορίας μεθοδικών ενεργειών του αποβιώσαντος καθηγητή για τη διατήρηση των ελληνικών σπουδών στη Σκωτία.

Γεννημένος στο Λονδίνο το 1931, ο Μακ Ντάουελ σπούδασε στο περίφημο Μπάλιολ Κόλετζ της Οξφόρδης και δίδαξε για τέσσερα χρόνια αρχαία ελληνικά στη μέση εκπαίδευση και ακολούθως στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ προτού μετακινηθεί στη Γλασκώβη το 1971. Ηταν η εποχή που η γοητεία των αρχαίων ελληνικών είχε αρχίσει να θαμπώνει με ραγδαίους ρυθμούς στη βρετανική κοινωνία και στη μέση εκπαίδευση. Τα αποτελέσματα ήταν ορατά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση: οι 35 φοιτητές αρχαίων ελληνικών του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης το 1968 είχαν κατρακυλήσει στους 8 το 1971.

Ο Μακ Ντάουελ ανέλαβε δράση με ριζοσπαστικές αλλαγές στο παραδοσιακό πρόγραμμα διδασκαλίας. Το 1972 εισήγαγε ένα γενικό μάθημα εισαγωγής στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό διδάσκοντας μέσα σε ένα εξάμηνο ιστορία, φιλοσοφία, τέχνη και αρχαίους έλληνες συγγραφείς σε μετάφραση. Ανοιξε την όρεξη πολλών φοιτητών που επιθυμούσαν να συνεχίσουν. Το 1974 προσφέρθηκε δεύτερο μάθημα. Το 1993 το τμήμα είχε τόσους φοιτητές ώστε το πανεπιστήμιο θέσπισε τετραετείς σπουδές πτυχίου αρχαίας ελληνικής φιλολογίας.

Εκτός πανεπιστημίου ο Μακ Ντάουελ φρόντισε να συντηρήσει τις υποδομές στα σχολεία και στην κοινωνία, ώστε το ενδιαφέρον να μην ατονήσει ξανά. Χωρίς να απαξιώσει τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στη μέση εκπαίδευση, εγκαινίασε ένα πανεπιστημιακό μάθημα εκμάθησης της γλώσσας από το μηδέν και παράλληλα θεσμοθέτησε δύο εβδομάδες δωρεάν θερινών μαθημάτων της αρχαίας ελληνικής όπου δίδασκε και ο ίδιος.

Δραστηριοποιήθηκε ως μέλος και πρόεδρος του Κέντρου Κλασικιστών Σκωτίας και της Σκωτο-ελληνικής Εταιρείας στη Γλασκώβη και φρόντισε να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον των καθηγητών της μέσης εκπαίδευσης και των Βρετανών για τον αρχαίο Ελληνισμό. Κατάφερε, όπως συμπυκνώνει ο Ηλίας Αρναούτογλου, ερευνητής στο Κέντρο Ερευνας της Ιστορίας του Ελληνικού Δικαίου της Ακαδημίας Αθηνών και παλαιός διδακτορικός φοιτητής του Μακ Ντάουελ, «να συσπειρώσει ένα δυναμικό που χρειαζόταν συσπείρωση και να αναζωογονήσει το ενδιαφέρον για τις αρχαιοελληνικές σπουδές αλλάζοντας εστίαση».

Ευγενής και ευπροσήγορος αλλά ταυτόχρονα κλειστός και λιγομίλητος, ήταν άνθρωπος των έργων, που συνδύαζε την επιστημοσύνη με την κοινή λογική. «Ηρεμη δύναμη» τον αποκαλεί ο Δήμος Σπαθάρας, λέκτωρ στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, ο τελευταίος διδακτορικός φοιτητής του. Τον περιγράφει ως «άνθρωπο σεμνό, που δεν μιλούσε για τον εαυτό του και κοκκίνιζε όταν μιλούσαν οι άλλοι γι' αυτόν». Εξασφάλισε πολλές υποτροφίες σε φοιτητές για να σπουδάσουν αρχαία ελληνικά και ήταν ένας «καταπληκτικός και διακριτικός επιβλέπων με ευρεία εποπτεία του αντικειμένου του, ο οποίος με το επιστημονικό του έργο έφερε ξανά στην επιφάνεια τη μελέτη του αθηναϊκού δικαίου».

Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, «της κρισιμότερης ως τώρα στη Βρετανία για την επιβίωση των κλασικών σπουδών», όπως εκτιμά ο Μάθιου Φοξ, καθώς η χρησιμοκεντρική θατσερική παιδεία υποβάθμισε πολύ τη διδασκαλία των άσκοπων, όπως πίστευαν, κλασικών σπουδών, ο Μακ Ντάουελ συνετέλεσε στην ενοποίηση των ιστορικών τμημάτων των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών Σπουδών του πανεπιστημίου σε ένα τμήμα Κλασικών Σπουδών το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί το 1988 με πρώτο διευθυντή τον ίδιο. Πέτυχε να προσελκύσει προς την αρχαία Ελλάδα όσους είχαν εκδηλώσει αποκλειστική προτίμηση στον ρωμαϊκό κόσμο, με αποτέλεσμα οι εγγεγραμμένοι φοιτητές να αυξηθούν πάλι και ο αριθμός των πτυχιούχων του νέου τμήματος να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Σήμερα περίπου 200 φοιτητές παρακολουθούν κάθε χρόνο το μονοετές μάθημα ελληνικού πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και το ενδιαφέρον παραμένει σταθερό. «Είναι θέμα πολιτισμικό» εκτιμά ο καθηγητής του Τμήματος Κλασικών Σπουδών Μάθιου Φοξ. «Οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι οι ελληνικές σπουδές δεν είναι χάσιμο χρόνου ή πολυτέλεια αλλά διευρύνουν τους ορίζοντες, καλλιεργούν την αντίληψη, διατηρούν ζωντανό το πνεύμα μας». Προς αυτή την κατεύθυνση ήταν μέγιστη η συμβολή του φιλολόγου Ντάγκλας Μακ Ντάουελ. Με τη διαθήκη του μίλησε στις απειλητικές για τον Ελληνισμό αγορές τη γλώσσα που καταλαβαίνουν, εκείνη του χρήματος. Προτού ρίξει το τελευταίο του χαρτί, όμως, είχε διαμορφώσει με μια σειρά στρατηγικές κινήσεις συνθήκες που εξασφάλιζαν ότι τα χρήματά του θα πιάσουν τόπο. Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας του; Δει χρημάτων ο πολιτισμός, είναι όμως ανώφελα χωρίς πάθος, όραμα και τρόπο.

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=444199&h1=true
 

Δυστυχώς για μας, άλλη γενιά ανθρώπων. Πολλοί από αυτούς, για να μην γενικεύουμε επικίνδυνα, διαισθητικά συμφωνούσαν με τον Adorno, ότι μετά το Άουσβιτς δεν μπορεί να γραφτεί ποίηση-είτε ήξεραν τη ρήση του είτε όχι - και με τις καθημερινές  πράξεις τους βελτίωσαν τη ζωή μας και τον κόσμο μας. Μακάρι και η δική μας καλομαθημένη γενιά να σταθεί αντάξια των περιστάσεων της εποχής, τώρα που θα πρέπει να αποδείξει τι εστί βερίκοκο.  http://sarantakos.wordpress.com/2009/06/08/barquq/

 http://www.biblioasi.gr/product_info.php?products_id=117236

Κόντρα στις αποφάσεις των κυβερνήσεων, ο λαός είναι αυτός που βάζει τις κόκκινες γραμμές

Την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου ψηφίστηκε στη Βουλή από μέρους μιας από τις περισσότερο απονομιμοποιημένες κυβερνήσεις της νεότερης ιστορίας το μνημόνιο 2. Το νέο μνημόνιο, ως συνέχεια του προηγούμενου, επιφυλάσσει πληθώρα ευνοϊκών μέτρων, αρκεί να είσαι τράπεζα ή βιομήχανος. Κινείται στους ίδιους άξονες με το πρώτο και αποσκοπεί στην οριστική διάλυση του κράτους πρόνοιας, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και στη μετατροπή της εργασίας σε καθεστώς δουλείας. Έτσι λοιπόν, τράπεζες και εταιρίες «προικίζονται» με τεράστιας αξίας δημόσια περιουσία, με δικαιώματα εκμετάλλευσης όλων των κοινωνικών αγαθών που μετατρέπονται σε εμπορεύματα (υγεία, παιδεία, νερό, ενέργεια κλπ) και απαλλάσσονται από κάθε κοινωνική υποχρέωση. Στον αντίποδα, σκλαβιά και εξαθλίωση αποφασίστηκε για το παρόν και το μέλλον εργαζομένων και ανέργων, που αποξενώνονται από όλα τα δικαιώματα κοινωνικής πρόνοιας που οι ίδιοι πλήρωσαν.

Την ίδια ώρα στην Αθήνα, έξω από τη Βουλή, αλλά και σε πολλές πόλεις και νησιά πραγματοποιήθηκαν οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των τελευταίων δεκαετιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι διαδηλωτές στην Αθήνα άρχισαν να πηγαίνουν στο Σύνταγμα ώρες πριν τα προκαθορισμένα καλέσματα. Περισσότεροι από εκατοντάδες χιλιάδες ήταν οι διαδηλωτές, των οποίων ο αριθμός δεν μπορεί πια να μετρηθεί, αφού κάλυπταν όλους τους δρόμους της Αθήνας από τη Συγγρού ως το Γκάζι. Εκεί βρέθηκαν νέοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, εργαζόμενοι και γενικά όλοι εμείς που βλέπουμε να διαμορφώνεται ένα δυσοίωνο παρόν και μέλλον, καθώς και όλοι αυτοί που δεν περιμένουμε τίποτα καλό από τους διαχειριστές-πολιτικούς και που σκοπό έχουμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, συλλογικά και αδιαμεσολάβητα.

Εμείς που συναντηθήκαμε στο δρόμο εκείνες τις ώρες γίναμε μέρος της ιστορίας του. Μιλήσαμε, φωνάξαμε, ενώσαμε την οργή μας και τη μετατρέψαμε σε πράξη. Αρνηθήκαμε να φύγουμε παρά τους τόνους χημικών που μας «υποδέχθηκαν» από νωρίς, παρά τις συνεχείς επιθέσεις της αστυνομίας σε όλο το σώμα της συγκέντρωσης. Εκατοντάδες χιλιάδες «όχι» στην υποταγή, στο φόβο, στη βαρβαρότητα. Κάναμε βήματα μπροστά, μοιραστήκαμε την αλληλεγγύη και πιστέψαμε ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει.

Από την άλλη, για το ρόλο της αστυνομίας, δεν έχουμε να πούμε και πολλά, αφού είναι γνωστός και συνήθης. Αρκεί κανείς να ανατρέξει σε οποιαδήποτε μαζική κινητοποίηση τον τελευταίο καιρό. Δυσκολευόμαστε να θυμηθούμε κάποια πορεία ή συγκέντρωση που να μην έπεσαν δακρυγόνα, που να μην μας υποδέχτηκαν με φυσούνες και κλομπ, είτε αυτοί που τάχτηκαν απέναντί στα ΜΑΤ ήταν φοιτητές, μαθητές, εργάτες είτε ήταν ηλικιωμένοι.

Αρωγοί στο έργο της καταστολής και της σπίλωσης κάθε αγωνιζόμενου μέρους της κοινωνίας ενάντια στα συμφέροντα εταιριών, τραπεζών και του πολιτικού τους προσωπικού υπήρξαν για άλλη μια φορά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι επίδοξοι διαμορφωτές συνειδήσεων, οι υποστηρικτές του μνημονίου, που τώρα υποδύονται τους αντιμνημονιακούς μήπως και σώσουν το τομάρι τους, αυτοί που σχολιάζουν τις ζωές μας με νούμερα και ποσοστά, έντεχνα απέκρυψαν το μέγεθος και τη δυναμική της συγκέντρωσης, καθώς και την αστυνομική βαρβαρότητα. Έδειχναν τη μισοάδεια από τα χημικά πλατεία Συντάγματος και έκρυβαν την υπόλοιπη Αθήνα που παλλόταν από την ενωμένη θέληση εκατοντάδων χιλιάδων που δεν υποχωρούσαν. Τα δάκρυά τους για τα ιστορικά κτήρια φτάνουν μόνο για όσα από αυτά γίνονται τράπεζες και πολυκαταστήματα. Δε φτάνουν για τα χιλιάδες διατηρητέα κτήρια που ρημάζουν εγκαταλελειμμένα ούτε για αυτά που γκρεμίζονται για να υψωθούν στη θέση τους κι άλλες πολυκατοικίες.

Τη στιγμή που οι έννοιες των λέξεων χάνουν το νόημά τους (πρόγραμμα σωτηρίας), οι κωλοτούμπες διαδέχονται η μια την άλλη (μνημόνιο-αντιμνημόνιο-και πάλι μνημόνιο) και το λογικό γίνεται όλο και πιο παράλογο (όλα αυτά γίνονται για το καλό μας), συμβαίνει ένα παράξενο γεγονός. Οι μάσκες πέφτουν, τα ψέματα τελείωσαν, οι συνειδήσεις ξυπνούν, οι άνθρωποι κινητοποιούνται ευκολότερα. Και αυτό είναι κάτι που τρομάζει την κυβέρνηση. Τα μέτρα πρέπει να περάσουν πάση θυσία, ακόμα και πάνω από πτώματα. Βλέποντας την κοινωνική οργή, η αστυνομία προσπαθεί να σταματήσει την κινητοποίηση του κόσμου με «προληπτικές» προσαγωγές ανθρώπων μέσα από τα σπίτια τους (πριν τη συγκέντρωση της Κυριακής) και προβαίνει στην εκδικητική φυλάκιση πέντε διαδηλωτών, και μάλιστα, αυτών που πιο πολύ από τους άλλους είχαν δεχθεί τις «περιποιήσεις» των δυνάμεων της τάξης. Τα μπλαβιασμένα μάτια από τις κλωτσιές στο πρόσωπο και τα κατάγματα στα πλευρά, «έπρεπε» να δικαιολογηθούν ως δήθεν αναγκαία. Ενδεικτικό της τακτικής πολέμου ενάντια στον εχθρό λαό, που ακολουθεί ο κρατικός μηχανισμός, αποτελεί η δημοσίευση (διαπόμπευση) φωτογραφιών των συλληφθέντων ανακηρύσσοντάς τους εκ των προτέρων ενόχους. Η αλληλεγγύη μας στους συλληφθέντες είναι δεδομένη, μιας και ο καθένας θα μπορούσε να ήταν στη θέση τους.

Έτσι λοιπόν όλοι εμείς που βρεθήκαμε στο δρόμο, τώρα ξέρουμε πως τίποτα δεν αλλάζει χωρίς εμάς. Είμαστε εδώ, παραμένουμε, πληθαίνουμε και συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ακολουθώντας τη λογική του συλλογικού συμφέροντος έναντι του ατομικού.

Κόντρα στις αποφάσεις των κυβερνήσεων, ο λαός είναι αυτός που βάζει τις κόκκινες γραμμές.

Συνεχίζουμε μέσα από συνελεύσεις, απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις και κάθε μορφή συλλογικού αγώνα που μπορεί να ανατρέψει τα εγκληματικά τους σχέδια. Γιατί ΕΜΕΙΣ μπορούμε να επιβάλουμε τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας!

Πρωτοβουλία Κατοίκων Ραφήνας-Πικερμίου ενάντια στα χαράτζια

Photo via pitsirikos

ή Ε μ ε ί ς ή Α υ τ ο ί

Η διεθνής τρομοκρατική συμμαχία Κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΔΝΤ αποφάσισε:

Νόμιμη η εξαθλίωσή μας – Παράνομο να ζούμε με αξιοπρέπεια. Εμείς λέμε:

                                    Αυτοί με τους Νόμους τους
                                    Eμείς με το Δίκιο μας.

Ενωμένοι και αυτοοργανωμένοι, μέσα από συνελεύσεις,

νέοι και συνταξιούχοι, εργαζόμενοι και άνεργοι,

ντόπιοι και μετανάστες, χωρίς ηγέτες και σωτήρες

επιβάλουμε τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας.

ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΛΕΨΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Όλοι στην πλατεία Συντάγματος
Κυριακή 12 Φεβρουαρίου στις 6:00μμ
(συνάντηση Μητροπόλεως και Φιλελλήνων)

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΡΑΦΗΝΑΣ ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΖΙΑ

Εγκλήματα ειρήνης

Αν στο πρώτο μνημόνιο αιφνιδιαστήκαμε και μασήσαμε μπροστά στο δίλημμα "τα μέτρα ή καταστροφή", στο δεύτερο το δίλημμα αντιστρέφεται: καταστροφή θα είναι η υπογραφή του, δρόμος χωρίς γυρισμό θα είναι η υπογραφή του, τελειωτική κατεδάφιση θα είναι η υπογραφή του.

Παλιά στα εργοτάξια των δρόμων υπήρχαν ταμπέλες που έγραφαν: "Η ταλαιπωρία θα είναι προσωρινή, αλλά η βελτίωση της ζωής μας μόνιμη". Το αντίστροφο συμβαίνει με τους όρους που συνοδεύουν κάθε δόση: η ταμειακή ανακούφιση είναι προσωρινή και η διάλυση της κοινωνίας μόνιμη.

Δεν υπάρχει χειρότερο σενάριο, δεν υπάρχει πιο δραματικό σενάριο από την επιβολή των όρων του νέου μνημονίου. Οσοδήποτε δραματικές κι αν θα είναι οι συνέπειες της άρνησής του, οφείλουμε να μην αυτοκτονήσουμε σαν κοινωνία, οφείλουμε να πούμε και στην εξωτερική και την εσωτερική τρόικα πως εδώ είναι δημοκρατία και όχι πειραματικός σωλήνας, πως εδώ ζούνε άνθρωποι και όχι ζώα, πως εδώ είναι ανεξάρτητο κράτος που πριν απ' όλα και πρώτα απ' όλα οφείλει να διασφαλίσει την μη εξαθλίωση των πολιτών του, την μη κατάρρευση των δομών του, την μη αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού του.

Οφείλουμε να το πούμε εκατομμύρια πλέον άνθρωποι στους δρόμους. Ούτε δεκάδες ούτε εκατοντάδες χιλιάδες. Εκατομμύρια.

Όχι στην ταξικότατη πολιτική των εγκληματιών ειρήνης, όχι στην κατάργηση του εργατικού δικαίου, όχι στην αναίρεση του νομικού πολιτισμού που συνιστά την Ευρώπη, όχι στην μετατροπή της Ευρώπης σε τρίτο κόσμο.

Η Ιστορία δεν γράφεται ερήμην μας, η Ιστορία γράφεται από εμάς τους ίδιους.

Αν δεν τους σταματήσουμε τώρα θα ξαναβρεθούμε σε τρεις μήνες εκβιαζόμενοι ξανά, ένα επίπεδο εκβιαστικών μέτρων πιο κάτω, ένα επίπεδο διάλυσης πιο κάτω. Και πάει λέγοντας, μέχρι πια να μην απομείνει τίποτα. Ας σώσουμε ό,τι μπορεί ακόμα να σωθεί. Το οφείλουμε. Και το μπορούμε. Μπορούμε να γίνουμε παράδειγμα για τους λαούς που θα έρθουν αύριο στη θέση μας, μπορούμε να γίνουμε ανάχωμα στους ευρύτερους ταξικούς σχεδιασμούς, μπορούμε να δείξουμε ότι το πείραμα ως εδώ μπορούσε να πάει. Από εδώ και πέρα το πειραματοζώο ή αντιδρά ή πεθαίνει αργά και βασανιστικά από το φάρμακό του.

Οι υπογραμμίσεις δικές μου, το κείμενο του Old Boy(http://old-boy.blogspot.com/2012/02/blog-post_09.html), που το προσυπογράφω ανεπιφύλακτα. Τώρα πια δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία τι γράφουμε αλλά τι κάνουμε. Άλλωστε παραφράζοντας ελαφρά τον Μανώλη Αναγνωστάκη:

«Το θέμα είναι τώρα τι λες(κάνεις).
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε.
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ.
Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας.
Το θέμα είναι τώρα τι λες(κάνεις) » (Στόχος, 1970)

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΕΙΤΟΝΙΩΝ

Ήδη σε διάφορες γειτονιές, χωριά, πόλεις επιχειρήθηκε να κοπεί το ρεύμα. Άμεσα, σε πολλές περιπτώσεις, επανασυνδέθηκε συλλογικά από αλληλέγγυους πολίτες. Η πρώτη μάχη ήρθε και είναι στα σπίτια μας.

                  Εμείς, όλοι είμαστε αποφασισμένοι να αντιστεκόμαστε συλλογικά.

Την αποφασιστικότητά μας την έχουμε εκφράσει με τις συγκεντρώσεις μας και τις δράσεις μας. Ο εργολάβος που έχει αναλάβει να κόψει το ρεύμα στην ευρύτερη περιοχή μας, στις 17 Ιανουαρίου με την παρέμβαση μας μαζί με άλλες τοπικές συλλογικότητες, πήρε το μήνυμα ότι το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό που ανήκει σε κάθε έναν από εμάς και ότι όλοι μαζί θα υπερασπιστούμε κάθε γειτονιά και κάθε σπίτι.

Έχουμε όλοι μαζί δημιουργήσει ένα πρώτο δίκτυο κατοίκων ανά γειτονιά με την ανταλλαγή τηλεφώνων και την αμοιβαία υπόσχεση-δέσμευση να είμαστε όλοι εκεί, όταν κινδυνεύσει συμπολίτης μας.

- Συμμετέχουμε στις συνελεύσεις της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Ραφήνας-Πικερμίου.

- Οργανωνόμαστε αποτελεσματικά αμεσοδημοκρατικά, χωρίς κόμματα και αντιπροσώπους. Κάνουμε λειτουργικό το υπάρχον δίκτυο πολιτών ανά γειτονιά και αναζητούμε τρόπους για τη μέγιστη διεύρυνση του.

- Ανταλλάσσουμε τηλέφωνα (σύμφωνα με την ομαδοποίηση ανά γειτονιά που ήδη έχουμε κάνει) και συμφωνούμε λεπτομερώς τις συντονισμένες ενέργειές μας σε περίπτωση εμφάνισης εργολάβου στο σπίτι μας.

- Η αυτοοργάνωσή μας είναι το δικό μας όπλο απέναντι στις επερχόμενες επιθέσεις τους.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΡΑΦΗΝΑΣ-ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΖΙΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 8/02/2012, 7:30μμ.ΓΡΑΦΕΙΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ (ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ)

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΡΑΦΗΝΑΣ-ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΖΙΑ

blog:  http://prokarapi.wordpress.com/ email:  prokarapi@gmail.com T/Φ: 69 45 44 72 26

ΠΟΤΕ; ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ! ΠΟΙΟΙ; ΑΝ ΟΧΙ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ!

Οι πρώτες 30.000 διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος έρχονται. Χιλιάδες άνθρωποι που δεν έχουν να πληρώσουν το χαράτζι ή αρνούνται την πληρωμή του βρίσκονται υπό την απειλή της διακοπής.

Η πρώτη μάχη έρχεται και θα είναι στα σπίτια μας.

Η κυβέρνηση θέλει να κόψει το ρεύμα και εμείς όλοι είμαστε αποφασισμένοι να μην το επιτρέψουμε.

Την αποφασιστικότητά μας εκφράσαμε και την Τρίτη, όταν δεκάδες κάτοικοι από τις συνελεύσεις της περιοχής, επισκεφτήκαμε τον εργολάβο που αναλαμβάνει να μας κόψει το ρεύμα, αμειβόμενος με δικά μας χρήματα! Τι κι αν αυτός …«απουσίαζε». Το μήνυμα το πήρε. Ούτε εργολάβος, ούτε η ΔΕΗ, ούτε καμιά κυβέρνηση δεν πρόκειται να μας υποτάξει. Το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό, ανήκει σε κάθε έναν από εμάς και όλοι μαζί θα υπερασπιστούμε τη γειτονιά μας.

Δεν περιμένουμε κανέναν «φωτισμένο» σωτήρα να μας σώσει, καμία κάλπη να αλλάξει την ζωή μας. Δημιουργούμε τις δικές μας συλλογικότητες σε όλη την περιοχή αλλά και σε κάθε γειτονιά, όπου οργανώνουμε αμεσοδημοκρατικά την διεκδίκηση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας. Εργαζόμενοι και άνεργοι, ντόπιοι και μετανάστες, νέοι και μεγαλύτεροι, ενωνόμαστε απέναντι στον κοινό εχθρό που καταστρέφει την ζωή μας.

Συγκέντρωση της Πρωτοβουλίας κατοίκων Ραφήνας-Πικερμίου ενάντια στα χαράτζια.

Τρίτη 24 Ιανουαρίου, 7μμ, γραφεία Κοινότητας Πικερμίου (πλατεία Πικερμίου)

• Συμμετέχουμε στην Πρωτοβουλία Κατοίκων Ραφήνας-Πικερμίου ενάντια στα χαράτζια.

• Συγκοτούμε ομάδες περιφρούρησης σε κάθε γειτονιά, που θα εμποδίσουν τους εργολάβους να κόψουν το ρεύμα.

• Κλειδώνουμε με λουκέτο τα ρολόγια της ΔΕΗ.

• Αν χρειαστεί, επανασυνδέουμε συλλογικά το ρεύμα στον κάθε συμπολίτη μας.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΡΑΦΗΝΑΣ-ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΖΙΑ

http://prokarapi.wordpress.com/