Χαρμόσυνα Νέα

1.Στη νομοθετική κατοχύρωση της έννοιας του άστεγου σχεδιάζει να προχωρήσει η κυβέρνηση, σύμφωνα με τον υφ. Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Μάρκο Μπόλαρη. Όπως δήλωσε ο κ. Μπόλαρης, από το καλοκαίρι έχει σταλεί έγγραφο για συνεργασία με τα συναρμόδια υπουργεία, τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, την εκκλησία και Μ.Κ.Ο ώστε να γίνει απογραφεί για να αποτυπωθεί το μέγεθος του προβλήματος. Στην επόμενη νομοθετική πρωτοβουλία του το υπουργείο θα έχει, σύμφωνα με τον υφυπουργό, πρόταση για να οριστεί νομοθετικά ποιος είναι ο άστεγος. Στη συνέχεια θα υπάρξουν, σύμφωνα με τον κ. Μπόλαρη επιπλέον νομοθετικές πρωτοβουλίες για να αντιμετωπιστεί η ευρύτητα του προβλήματος.

Όπως είπε ο υφυπουργός απαντώντας σε σχετική ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Λεβέντη «η FEANTSA, η ευρωπαϊκή ομοσπονδία για τους αστέγους που συνενώνει όλες τις εθνικές επιτροπές, έχει προβεί σε έναν ευρύ ορισμό που περιλαμβάνει αυτούς που δεν έχουν απλά στέγη, αυτούς που δεν έχουν σπίτι, αυτούς που ζουν σε ακατάλληλο ή επικίνδυνο σπίτι και αυτούς που ζουν σε μικρό σπίτι. Έχουν έναν ευρύ ορισμό. Αυτός ο ορισμός, λοιπόν, είναι απαραίτητο να κατοχυρωθεί νομοθετικά, ώστε να μπούμε στη συνέχεια σε επιπλέον νομοθετικές πρωτοβουλίες για να αντιμετωπίσουμε την ευρύτητα του προβλήματος».

Ο υφυπουργός ανέφερε ότι ο αριθμός των αστέγων ήταν 21.000 σύμφωνα με έρευνα του 2009, αλλά όπως παρατήρησε ο κ. Λεβέντης «από τότε έχουν μεσολαβήσει δύο δεινά χρόνια και δυστυχώς έχει αυξηθεί ο αριθμός. Έχει υπερδιπλασιαστεί τουλάχιστον». Ο κ. Λεβέντης τόνισε ότι είναι υποχρέωση της πολιτείας να κάνει κάτι, επισημαίνοντας ότι υπάρχουν πολλά σπίτια που είναι ακατοίκητα..

Ο κ. Μπόλαρης παραδέχτηκε ότι τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει το προφίλ του άστεγου λέγοντας ότι στις ευπαθείς ομάδες προστίθενται και αυτοί που ονομάζονται «νέο-άστεγοι», οι οποίοι «δεν ήταν στις ευπαθείς ομάδες, αλλά μετατράπηκαν σε ευπαθείς ομάδες».

http://www.lifo.gr/now/athenology/6705

2. Οριστικό το λουκέτο στην ΚΟΝΤΙ

Παραμονή των Θεοφανίων… επέλεξε η ARCILLOR MITAL να αποχαιρετήσει τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες στο Βόλο, κοινοποιώντας και τις τελευταίες 18 ομαδικές απολύσεις εργαζομένων με δικαστικό κλητήρα.

Οι εναπομείναντες εργαζόμενοι, εκτός όσων συναδέλφων τους έχουν απολυθεί τις προηγούμενες εβδομάδες διεκδικώντας επαναπρόσληψη και όσων υπέγραψαν οικειοθελείς αποχωρήσεις, βρέθηκαν κυριολεκτικά στο κενό χθες, βλέποντας τους δικαστικούς επιμελητές.

Δεν περίμεναν σε καμία περίπτωση τέτοια εξέλιξη καθώς για την ερχόμενη Δευτέρα είχε προγραμματιστεί στο Υπουργείο Εργασίας νέα τριμερής συνάντηση μεταξύ εργαζομένων, ΕΚΒ και ΠΟΕΜ και εκπροσώπων της εταιρίας.

Το «λουκέτο» δια των ομαδικών απολύσεων, σημειωτέον, θα πρέπει να εξεταστεί εάν μπορούν να εφαρμοστεί ή όχι αφού το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας του αρμοδίου Υπουργείου έχει αποφανθεί αρνητικά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, απαντώντας σε σχετικό αίτημα της ARCILLOR MITAL.

Οι απολύσεις όπως ήταν φυσικό σήμαναν συναγερμό στα μέλη του σωματείου που συμπεριλαμβάνονται στους απολυθέντες και στο Εργατικό Κέντρο Βόλου. Το σωματείο ενημέρωσε αμέσως την Επιθεώρηση Εργασίας καταθέτοντας προσφυγή προκειμένου να χαρακτηριστούν παράνομες και καταχρηστικές οι απολύσεις αυτές. Η τριμερής στην Επιθεώρηση θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Τετάρτη στις 10 το πρωί.

Το ΕΚΒ εκτιμά, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του ότι η γαλλική εταιρία, στριμωγμένη προφανώς μετά την εισαγγελική παρέμβαση για την εξαπάτηση του ΟΑΕΔ, με τις παράνομες απολύσεις, και ενόψει της τριμερούς συνάντησης προέβη στις απολύσεις…

http://www.onlarissa.gr/thessaly/7267-%CE%9F%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AD%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%9A%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%99

Τα καθεστωτικά έντυπα και οι ηλεκτρονικές εκδόσεις τους δεν κάνουν τη χάρη να μας ενημερώσουν για επουσιώδεις ειδήσεις… όπως το λουκέτο στην ΚΟΝΤΙ. Από την άλλη <εναλλακτικά> lifo style έντυπα, ενώ αναδεικνύουν μια είδηση, δεν τονίζουν την τραγική ειρωνεία της και στο στοιχειώδες δημοσιογραφικό επίπεδο, είναι τόσο άρπα κόλλα γραμμένο το κείμενο, που ο Θανάσης Λεβέντης εξακολουθεί να παραμένει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έχει δημιουργηθεί προ πολλού η ΔΗΜΑΡ, που από την αρχή έχει προσχωρήσει σε αυτήν.

Bela Tarr - Prologue (Visions of Europe)

Σήμερα απολύσανε έναν συνονόματο μου, που για τα 800 ευρώ που έπαιρνε το μήνα, με πλήρη ασφάλιση ο προνομιούχος, τους έφερνε τουλάχιστον 3000. Η εταιρεία εξακολουθεί να είναι κερδοφόρα αλλά σε συνθήκες κοινωνικές διάλυσης θέλει να διατηρήσει τα ίδια κέρδη με πέρυσι. Έτσι, στη new speak προβαίνει σε μείωση του παραγωγικού κόστους, δηλαδή, σε απλά ελληνικά, πετά ανθρώπους στο δρόμο ,την επόμενη της πρωτοχρονιάς. Βέβαια μην τα βλέπουμε όλα μαύρα. Αύριο, επειδή ήταν εξαιρετικός στη δουλεία του μπορεί να διεκδικήσει να δουλεύει part time από το σπίτι του με 300-400 ευρώ μαύρα στην ίδια εταιρεία. Η εργασία ως φιλοδώρημα. Η άχρηστη υπεραξία συσσωρευμένων μεταπτυχιακών και προσωπικής ικανότητας. Οι μέρες σας είναι μετρημένες. Κάθε μέρα, μας είναι πολύτιμη, για να συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορεί να πάει για πολύ έτσι.

Κους κους με φρέσκο ψάρι

Τα τελευταία χρόνια ολοένα και πιο σπάνια παρακολουθώ κινηματογραφικές ταινίες στην τηλεόραση. Από τη μια πλευρά δε βλέπω σχεδόν καθόλου τηλεόραση έτσι ώστε και κάτι καλό να προβληθεί συνήθως το προσπερνώ. Από την άλλη στην εποχή του dvd και του Internet δεν αντέχω τις καταιγιστικές διαφημιστικές διακοπές κυρίως των ιδιωτικών καναλιών σε μια ταινία. Άλλωστε ρίχνοντας καμιά ματιά στη χάση και στη φέξη σε τηλεοπτικά προγράμματα, διαπιστώνω ότι σε εποχές ισχνών αγελάδων οι ταινίες που προβάλλονται αν δεν είναι ολοένα και χαμηλότερου επιπέδου, είναι χιλιοπαιγμένες παραγωγές. Έτσι είναι αρκούντως τυχαίο που χθες στην ΕΤ-1 είδα το Κους κους με φρέσκο ψάρι του γαλλοτυνήσιου Αμπντελατίφ Κεσίς, συμπτωματικά ενώ μαίνονται οι ταραχές στην Τυνησία εξαιτίας της ζοφερής οικονομικής κατάστασης της χώρας.

Η ταινία είναι ένας αργόσυρτος ύμνος στα υλικά με τα οποία πλάθεται η ζωή: Έρωτας, Αγάπη, Ματαίωση, Ελπίδα, Στωικότητα, Φόβος, μικρότητες, το Αναπάντεχο.. Κάποιοι θα θεωρήσουν ότι υπάρχει φλυαρία στους διαλόγους, άλλα αν αφεθείς στους καλοδομημένους χαρακτήρες της ταινίας θα διαπιστώσεις ότι είναι μια φλυαρία μεστή, έμπλεη συναισθημάτων με καλοδουλεμένο το ψυχικό υπόβαθρο των ηρώων.

Ο 61χρονος κύριος Σλιμάν Μπεϊζί, μάλλον τυνήσιος μετανάστης πρώτης γενιάς, πάντα τυπικός στις υποχρεώσεις του, απολύεται από υπάλληλος στα ναυπηγεία της Μασσαλίας και στην κρίσιμη αυτή καμπή της ζωής του, δωρικός και χωρίς να θέλει να λογοδοτήσει για το μόχθο του, βλέπει τη σπεσιαλιτέ της πρώην γυναίκας του, το κυριακάτικο κους κους με φρέσκο ψάρι, σαν το έναυσμα να πραγματοποιήσει τώρα στη δύση του, ένα φωτεινό του όνειρο: να ανοίξει πλωτό εστιατόριο με σπεσιαλιτέ το ανωτέρω φαγητό σε ένα σαπιοκάραβο που αγόρασε με τα λεφτά της πενιχρής αποζημίωσης του. Στο όνειρο του τον συνοδοιπορεί περισσότερο η νεαρή Ριμ, πρόσωπο κλειδί στην ταινία, κόρη της περήφανης αυτοδημιούργητης γυναίκας που διατηρεί ξενοδοχείο και ο κύριος Μπεϊζί έχει σχέση μαζί της. Με τη βοήθεια της φαίνονται να ξεπερνιούνται τα γραφειοκρατικά εμπόδια και όλοι προσκαλούνται σε μια πρόβα τζενεράλε του εστιατορίου…

Το κους κους της πρώην γυναίκας του είναι ο συνδετικός ιστός της πολυπληθούς οικογένειας του Μπεϊζί, που τα μέλη της συναντιούνται κάθε Κυριακή και παρά τις δυσκολίες και τις ατομικές δυσλειτουργίες, οσμίζεσαι στο σπίτι περισσότερο την αγάπη παρά τα μπαχαρικά του πικάντικου φαγητού. Άλλωστε ένα πιάτο πάντα φυλάσσεται και προσφέρεται και στον πατέρα που ζει στο ξενοδοχείο με την καλή του. Το οικογενειακό τραπέζι, έξοχα κινηματογραφημένο, εκπέμπει ευφορία, ενώ διαχέεται πηγαίο γέλιο, σε αντίστιξη για παράδειγμα με το έξοχα κινηματογραφημένο οικογενειακό τραπέζι στη Χώρα Προέλευσης του Σύλλα Τζουμέρκα που πρoοικονομούσε τα κατοπινά ξεσπάσματα των ηρώων.

Λίγο πριν το τέλος της ταινίας και ενώ οι προθέσεις των ηρώων ζητούνται από τις περιστάσεις να γίνουν χειροπιαστές αποδείξεις, υπάρχει μια σκηνή ανθολογίας που δεν αποκαλύπτω για όσους δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει την ταινία. Ακόμα λίγο πιο πριν όμως η μάνα προσφέρει τη σπεσιαλιτέ της σε ένα ζητιάνο στο δρόμο, αφού και την ώρα της βιοτεχνικής παραγωγής για την πρόβα τζενεράλε είχε προνοήσει για το κομμάτι του φτωχού.

Η ταινία τελειώνει, έχεις παρασυρθεί από το κρεσέντο της τελικής σκηνής ίσως έχεις ξεχάσει τις μπουκιές του άπορου. Μήπως όμως είναι ο μόνος που θα φάει κους κους με φρέσκο ψάρι σε αυτήν την πρόβα τζενεράλε πραγματοποίησης ενός ονείρου ;

UP IN THE AIR

Αν ο Τζορτζ Κλούνι, ως Ράιαν Μπίγκαμ και οι δεκάδες εργαζόμενοι σαν κι αυτόν δεν υπήρχαν, κάποιοι, ελάχιστοι βέβαια, από τους χιλιάδες εργαζόμενους που απολύει… για την ακρίβεια διαχειρίζεται δημιουργικά με το γάντι την απόλυση τους θα είχαν δουλειά. Σώζεται η κατάσταση; Σίγουρα όχι. Κάνεις μια καλή αρχή; Σίγουρα ναι. Πράγματι δεν γνωρίζω αν το επάγγελμα του Ράιαν Μπίγκαμ υφίσταται ή είναι σκηνοθετικό εύρημα. Πιστεύω πως υφίσταται. Στην Ελλάδα μπορούν να μπουν και κάποιες ιδέες για επαγγελματική καριέρα. Θεωρώ πάντως στοιχειώδες αυτός για τον οποίον εργάζεσαι να σου ανακοινώσει ο ίδιος την απόλυση σου. Έχω απολυθεί δύο φορές στη ζωή μου και η κατά πρόσωπο αντιμετώπιση, παρά την ένταση της στιγμής, ήταν τουλάχιστον κατευναστική. Τουλάχιστον αυτός που σε προσέλαβε αναλαμβάνει να σου εξηγήσει γιατί στην παρούσα στιγμή του είσαι περιττός αριθμός.

Η ταινία για να μην δημιουργούμε παρεξηγήσεις κινηματογραφικά είναι σχεδόν σπουδαία. Κινείται με επιδεξιότητα σε διάφορα κινηματογραφικά είδη, είναι κομεντί που υποστηρίζει επιδέξια ένα επίκαιρο κοινωνικό θέμα, θα μπορούσε να είναι ρομαντική κωμωδία αν το επέτρεπαν οι ανάγκες αληθοφάνειας του σεναρίου, πάντως υπονομεύει πετυχημένα και τον ένα ρόλο της και τον άλλο. Στον πυρήνα της όμως χρησιμοποιεί το θέμα της ανεργίας ως επίκαιρο ντεκόρ. Δεν γίνεται αναγωγή στις αιτίες. Δεν γίνεται αναγωγή, έστω, σε κάτι επεξηγηματικό γενικότερο. Έτσι είναι η ζωή τι να κάνουμε! Υπάρχουν στιγμές που ο οικονομικός κύκλος παίρνει την κατιούσα και συνθλίβει στη μυλόπετρα της πραγματικότητας και μερικές χιλιάδες ανθρώπους.

Μόνο μια απολυμένη στην σεναριακή οικονομία της ταινίας καταφέρνει να γίνει αποτελεσματική. Κάτι καταφέρνει να αλλάξει, έστω την καριέρα ενός γυναικείου πουλέν που τρέφει αρχικά την προσδοκία πως ο ρόλος του Ράιαν Μπίγκαμ είναι περιττός, αφού οι απολύσεις μπορούν να γίνουν, προς περικοπή του λειτουργικού κόστους, ακόμα και διαδικτυακά. Πως το καταφέρνει; Αυτοκτονεί και το μικρό πουλέν αλλάζει αυτόχρημα επάγγελμα. Εδώ ακριβώς σκέφτεσαι πως η καλοκουρδισμένη ταινία όχι μόνο χωλαίνει αλλά εν τέλει είναι συντηρητική στον πυρήνα της. Φοβάται να διαπραγματευτεί το ενδεχόμενο ότι κάποιος από τους χιλιάδες απολυόμενους είναι πιθανό και προπάντων θεμιτό αντί να αυτοκτονήσει να πυροβολήσει τον Τζορτζ Κλούνι ή- ακόμα καλύτερα επειδή αυτός δεν φταίει, κάνει απλώς τη μίζερη δουλεία του-να πυροβολήσει το αφεντικό του, που τα αρχίδια του είναι τόσο ξεχειλωμένα, ώστε δεν μπορεί να απολύσει κάποιον και να του το πει ο ίδιος κατάμουτρα.

Στατιστικά άλλωστε ο Τζορτζ Κλούνι ως Ράιαν Μπίγκαμ θα πρέπει να θεωρεί το εαυτό του πολύ τυχερό. Στο τέλος της ταινίας, μετά το ρομαντικό ιντερμέδιο που σκηνοθετικά δεν ήταν εφικτό να καρποφορήσει για να είναι εναρμονισμένη η ταινία με την πένθιμη ατμόσφαιρα του…mood της ανεργίας, ο Ράιαν Μπίγκαμ κερδίζει αμήχανος το στόχο του ενός εκατομμυρίου μιλίων πτήσεων. Θα πρέπει πράγματι να θεωρεί τον εαυτό του πολύ τυχερό. Ίσως ήταν πιο πιθανό στατιστικά, πριν πετύχει τον… ταπεινό στόχο του, να έχει συντριβεί το αεροπλάνο που πετά σε κάποια πτήση.

Vampires

Οι αμερικάνικες τράπεζες έχουν ανακαλύψει πρόσφατα έναν καινούργιο θησαυρό...που δεν είναι άλλος από τους ανέργους. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Το Ποντίκι» της 23ης Δεκεμβρίου 2009, « ...Το τραπεζικό κόλπο με στόχο τους ανέργους στήνεται ως εξής: Με την ανεργία στα ύψη στην Αμερική-ξεπερνά πλέον το 10%-, οι τράπεζες απευθύνονται στις αμερικάνικες πολιτείες (π.χ Καλιφόρνια) και προτείνουν μια σύμβαση που ορίζει να στέλνουν οι πολιτείες στις τράπεζες τα εβδομαδιαία επιδόματα ανεργίας και σε αντάλλαγμα θα χορηγούν στους άνεργους πιστωτικές κάρτες VISA ή Mastercard. Οι πολιτείες εξοικονομούν αρκετά χρήματα από το κόστος εκτύπωσης και αποστολής των επιδομάτων ανεργίας-για παράδειγμα η Βόρεια Καρολίνα εξοικονόμησε φέτος 10 εκατομμύρια δολάρια, αλλά οι τράπεζες με τον τρόπο αυτό κερδίζουν πολύ περισσότερα. Πως; Από τα επιτόκια των επιδομάτων που καταθέτουν οι πολιτείες στις τράπεζες για το χρονικό διάστημα μέχρι αυτά να περάσουν στους λογαριασμούς των ανέργων. Αλλά και από τις αναλήψεις που κάνουν οι άνεργοι μέσω των πιστωτικών καρτών, καθώς υποχρεώνονται να καταβάλλουν ένα ποσοστό 2-3% για κάθε συναλλαγή. Η Κεντρική Τράπεζα του Μιζούρι, για παράδειγμα, κέρδισε από την αρχή του χρόνου 6,3 εκατομμύρια δολάρια μόνο απο τις συναλλαγές των πιστωτικών καρτών των ανέργων. Ήδη τριάντα αμερικάνικες πολιτείες έχουν υπογράψει τέτοιες συμφωνίες με τους συνήθεις υπόπτους – τη Citi την Wells Fargo, την JP Morgan και την Chase Bank of America- και μερικές μικρότερες τράπεζες. Οι τράπεζες δίνουν τη δυνατότητα στους ανέργους να κάνουν δωρεάν ορισμένες αναλήψεις με τις κάρτες τους, αλλά για τις υπόλοιπες παίρνουν προμήθεια που φτάνει ως το 3%... Αν η τράπεζα που προσφέρει την πιστωτική κάρτα δεν έχει ΑΤΜ σε μια γειτονιά ή σε μια μικρή πόλη...οι άνεργοι κάτοχοι κάρτας πρέπει να χρησιμοποιήσουν ΑΤΜ άλλης τράπεζας και η προμήθεια που καταβάλλουν είναι διπλή. Αλλά και για να μάθουν πόσα χρήματα έχουν στο λογαριασμό τους, οι άνεργοι καταβάλλουν επίσης προμήθεια στις τράπεζες. Στη Νεβάδα καταβάλλουν μισό δολλάριο και στο Μίσιγκαν ένα! Αν, τέλος, κάνουν το λάθος και χάσουν τη κάρτα τους; Πληρώνουν στις τράπεζες από πέντε ως 8 δολάρια πρόστιμο».