Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο απειλεί και πάλι το νερό στην Αττική

Ιάκωβος Γκανούλης*

Κατά την περίοδο 2014-15 η κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ σχεδίαζε στον τομέα του νερού την ιδιωτικοποίηση δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης, υδροηλεκτρικών μονάδων και των υπόγειων υδάτων μέσω εξαγοράς δικαιωμάτων άντλησης. Ηταν τότε η εποχή των σκληρών μνημονίων και των πιέσεων των δανειστών με την απειλή απαγορευτικών αιρεσιμοτήτων στην απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων.

Φαίνεται όμως ότι η επιλογή των ιδιωτικοποιήσεων στον τομέα του νερού συνεχίζει από τότε να είναι συνειδητή προτεραιότητα του νεοφιλελεύθερου μοντέλου της Ν.Δ., που σήμερα επανέρχεται με την προκήρυξη τριών διαγωνισμών ανάθεσης Υπηρεσιών Συμβούλου, δαπάνης 138.000 ευρώ ο καθένας, για Σύμπραξη Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) με σκοπό τη «Διαχείριση, Λειτουργία & Συντήρηση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος της Αθήνας».

Η αιτιολόγηση αυτής της επιλογής από το στόμα του κυβερνητικού εκπροσώπου αφορά κυρίως τη μείωση του κόστους που δαπανά το κράτος για τη διαχείριση του υδροδοτικού συστήματος (φράγματα, υδραγωγεία, αντλιοστάσια, σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας) μέσα από «υγιή» ανταγωνισμό ανάδειξης ιδιώτη διαχειριστή. Ωστόσο η αιτιολόγηση αυτή, όπως θα φανεί παρακάτω, δεν ευσταθεί και η επιλογή της κυβέρνησης καταγγέλθηκε από την αξιωματική αντιπολίτευση, το ΚΙΝ.ΑΛΛ., τους Οικολόγους Πράσινους, τους εργαζόμενους στην ΕΥΑΘ και μεταξύ άλλων από το κίνημα δεκάδων χιλιάδων πολιτών που υπέγραψαν διακήρυξη κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού.

Στην Αθήνα και στο ευρύτερο λεκανοπέδιο της Αττικής έχει συγκεντρωθεί το 40%, δηλαδή πάνω από το μισό του πληθυσμού της χώρας. Οι πολίτες απολαμβάνουν με ασφάλεια και χαμηλό κόστος πόσιμο νερό εξαιρετικής ποιότητας. Στο σπίτι και στους χώρους εστίασης το νερό της βρύσης είναι προτιμότερο από τα εμφιαλωμένα νερά, γεγονός που σπάνια συναντάται σε άλλες πρωτεύουσες της Ευρώπης. Αυτή η επιτυχία δεν ήταν εξ αρχής προφανής και αντανακλά τις πολύ καλές επιδόσεις των Ελλήνων μηχανικών και της ελληνικής πολιτείας σε θέματα διαχείρισης υδάτων.

Από τα αρχαία χρόνια η Αθήνα είχε προβληματική ύδρευση και χρειάστηκαν καινοτόμες λύσεις για να ξεδιψάσουν οι Αθηναίοι. Στην εποχή του Πεισίστρατου τον 5ο αιώνα π.Χ. υπόγειες σήραγγες-υδραγωγεία μετέφεραν νερό από τον Υμηττό στην περιοχή της Ακρόπολης. Τμήματα αυτών λειτουργούν ακόμα και σήμερα μεταφέροντας υπόγεια νερά για την άρδευση του Εθνικού Κήπου στο Σύνταγμα. Το Αδριάνειο υδραγωγείο, έργο πνοής της ρωμαϊκής εποχής, μετέφερε μέχρι την εποχή της Τουρκοκρατίας με υπέργειες και υπόγειες διαδρομές νερό από την Πάρνηθα μέχρι τον Λυκαβηττό, όπου αποκαλύφθηκε το 1870 η δεξαμενή.

Η σταδιακή επέκταση του εξωτερικού υδροδοτικού συστήματος της Αθήνας ξεκινά το 1929 με το φράγμα του Μαραθώνα, το υδραγωγείο της Υλίκης το 1961 και την κατασκευή το 1981 του φράγματος του Μόρνου, το υψηλότερο χωμάτινο φράγμα στην Ευρώπη. Η λίμνη του Μόρνου, η οποία ενισχύεται με τα νερά του Εύηνου ποταμού από την Αιτωλοακαρνανία, τροφοδοτεί το υδραγωγείο του Μόρνου, που διασχίζει με διαδρομή 188 χιλ. τη Φωκίδα και τη Βοιωτία για να μεταφέρει το νερό με βαρύτητα μαζί με το υδραγωγείο της Υλίκης σε 4 Μονάδες Επεξεργασίας Νερού (ΜΕΝ) της Αττικής. Αυτό το εκπληκτικό από τεχνική άποψη σύνθετο σύστημα υδροδότησης του Λεκανοπεδίου της Αττικής, που το διαχειρίζεται σήμερα η κατά 100% δημόσια επιχείρηση Παγίων ΕΥΔΑΠ-ΝΠΔΔ, τίθεται σε προετοιμασία ιδιωτικοποίησης μέσω του μηχανισμού ΣΔΙΤ.

Σχετικά με την οικονομική θεώρηση του νερού και τις ιδιωτικοποιήσεις του τομέα αυτού γίνονται συχνά δύο παρανοήσεις, που συσκοτίζουν τον προβληματισμό:

1.      η οικονομική ταύτιση των δικτύων ύδρευσης με αυτά της ενέργειας, και

2.      η έννοια της τιμής του νερού.

Οι γιάπηδες οικονομολόγοι των Βρυξελλών δεν διαφοροποιούν τα δίκτυα μεταφοράς ενέργειας και ύδρευσης και εφαρμόζουν και στις δύο περιπτώσεις τη βελτιστοποίηση των επενδύσεων με τη μέθοδο του κόστους-οφέλους. Αν αυτό ισχύει για τους μηχανισμούς παραγωγής και διάθεσης διαφόρων μορφών ενέργειας στην ελεύθερη αγορά, δεν ισχύει για το νερό, που είναι μοναδικό μονοπωλιακό αγαθό στην αγορά, με προσιτή τιμή στη χρήση του αλλά άπειρης αξίας, αφού αποτελεί το μοναδικό στοιχείο για τη διατήρηση της ζωής και των οικοσυστημάτων.

Η τιμή του νερού αναφέρεται στο κόστος των υπηρεσιών ύδατος (όπως υποδομές μεταφοράς νερού, σωληνώσεις, αντλιοστάσια, αποχέτευση, υπηρεσίες συντήρησης, κόστος διοίκησης). Το 2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέδωσε ψήφισμα με το οποίο «το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα και όχι εμπορεύσιμο προϊόν που υπόκειται στους κανόνες της αγοράς». Το ψήφισμα του ΟΗΕ το 2012 αναφέρει: «Η πρόσβαση σε καθαρό νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα».

Αν αυτό είναι σωστό, τότε ποιος θα πληρώσει το κόστος των υπηρεσιών ύδατος όταν μάλιστα κάποιος υπερβάλλει στην κατανάλωση πόσιμου ύδατος (π.χ. χρησιμοποιώντας 2-3 πισίνες) ή παράγοντας προϊόντα που αποφέρουν κέρδη (π.χ. εμφιαλωμένο νερό ή παραγωγή μπίρας). Στο ερώτημα αυτό την απάντηση δίνει το νομοθετικό πλαίσιο της ΚΥΑ 135275/22-5-2017 που θεσπίζει κλιμακωτό τιμολόγιο: για το ελάχιστο ποσό νερού ανθρώπινης επιβίωσης (2-3 λίτρα/μέρα) η τιμή είναι πολύ χαμηλή και αυξάνεται εκθετικά με την κατανάλωση. Καθώς το νερό γίνεται όλο και περισσότερο αγαθό σε ανεπάρκεια, πρέπει στο άμεσο μέλλον ακόμα και να απαγορεύεται η κατανάλωση μιας μέγιστης ποσότητας νερού.

Αν λοιπόν στη φάση αυτή η ιδιωτικοποίηση μέσω ΣΔΙΤ αφορά την Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ ΝΠΔΔ και όχι των υπηρεσιών ύδρευσης της πρωτεύουσας, που τη διαχείρισή τους έχει η ΕΥΔΑΠ Α.Ε., αυτό σημαίνει παραχώρηση σε ιδιώτες υποδομών αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ καθώς και του τρόπου λειτουργίας της ΕΥΔΑΠ Παγίων. Πρόκειται για τους ταμιευτήρες του Μόρνου, του Ευήνου και του Μαραθώνα, των κύριων και ενωτικών υδραγωγείων συνολικού μήκους 495 km και 6 μικρών υδροηλεκτρικών κατά μήκος των υδραγωγείων.

Η ΕΥΔΑΠ Παγίων, ως διαχειριστής των παραπάνω έργων υποδομής και του ακατέργαστου νερού των ταμιευτήρων, επιτελεί σήμερα έργο ιδιαίτερα σημαντικής αξίας, παρέχοντας σε προσιτές τιμές ακατέργαστο νερό στους γειτονικούς δήμους και στην ΕΥΔΑΠ Α.Ε. και διαχειριζόμενη με επιτυχία το σύνολο του εξωτερικού υδροδοτικού συστήματος. Συνεργάζεται άριστα με την ΕΥΔΑΠ Α.Ε., η οποία ως κερδοφόρα επιχείρηση αναλαμβάνει το κόστος λειτουργίας τής ΕΥΔΑΠ Παγίων.

Ο ιδιώτης που θα μετέχει στην ΕΥΔΑΠ Παγίων με στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους και την ελαχιστοποίηση του κόστους θα δικαιολογούσε με κάθε τρόπο τη μείωση των δαπανών συντήρησης των υποδομών και την αύξηση της τιμής του ακατέργαστου νερού προς τους δήμους και την ΕΥΔΑΠ Α.Ε., με συνέπεια την αύξηση της τιμής του νερού στους καταναλωτές. Οι «στοχευμένες παρεμβάσεις» της νεοφιλελεύθερης εμμονής ιδιωτικοποιήσεων στον τομέα του νερού, με βάση και τη διεθνή εμπειρία, είναι βέβαιο ότι θα αποβούν ενάντια στο δημόσιο συμφέρον.

* ομ. καθηγητής ΑΠΘ, τ. ειδικός γραμματέας Υδάτων/ΥΠΕΝ

https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/248113_neofileleythero-montelo-apeilei-kai-pali-nero-stin-attiki 

https://www.capital.gr/epixeiriseis/3461468/eudap-eudath-mploko-stin-polisi-tou-50-an-den-diasfalizetai-o-elegxos-apo-to-dimosio 

Η αριστεία της διαπλοκής

Μιχάλης Φραγκίσκος*

Τις τελευταίες μέρες ξεκίνησε το «Πρόγραμμα στήριξης επιστημόνων - ελεύθερων επαγγελματιών, πληττομένων από τον COVID-19», συνολικού προϋπολογισμού σχεδόν 193 εκατ. ευρώ. Εχει ήδη αναπτυχθεί έντονη συζήτηση μεταξύ των μηχανικών, γιατρών, δικηγόρων και των άλλων ωφελουμένων με έντονη κριτική διάθεση για την ποιότητα και τη σκοπιμότητά του. Γράφονται καυστικά σχόλια για την ιδιαιτερότητα του επιδόματος των 600 ευρώ προς τους επιστήμονες να συνδέεται με πρόγραμμα τηλεκατάρτισης σε Κέντρα Διά Βίου Μάθησης (ΚΔΒΜ - πρώην ΚΕΚ), δηλαδή, αντί επιδόματος, να λαμβάνουν «επιταγή κατάρτισης» (training voucher). Τα δε μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κατακλυστεί από τα «μαργαριτάρια» του εκπαιδευτικού υλικού και σατιρικά σχόλια.

Εύκολα διαπιστώνεται η παραδοξότητα του προγράμματος, αφού οι μόνοι που δεν έχουν ανάγκη βασικών ψηφιακών δεξιοτήτων για να αντεπεξέλθουν στην κρίση είναι οι επιστήμονες. Αντίθετα με τις ομάδες μακροχρόνιων και νέων ανέργων χαμηλών προσόντων που πρέπει να αποκτήσουν ψηφιακές δεξιότητες και γνώσεις επί σύγχρονων αντικειμένων, χρήσιμες στην αγορά εργασίας όπως θα έχει διαμορφωθεί μετά την κρίση.

Είναι προφανές ότι η επιλογή της κυβέρνησης δεν είναι τόσο να ενισχύσει τους επιστήμονες όσο να στηρίξει ποικιλοτρόπως τα κυκλώματα της ιδιωτικής κατάρτισης. Και επειδή η μόνη μέθοδος εκπαίδευσης κάτω από τις σημερινές συνθήκες προφύλαξης από τον κορονοϊό είναι η εξ αποστάσεως, έπρεπε να επιλεγεί και η αντίστοιχη επαγγελματική ομάδα που θα είχε την υποδομή και τη δυνατότητα να τη δεχθεί.

Οι επιστήμονες επιλέχθηκαν επειδή ακριβώς είχαν την υποδομή στα γραφεία τους και τα ψηφιακά προσόντα να χειριστούν το περιβάλλον της τηλεκατάρτισης και όχι για να αποκτήσουν τα προσόντα. Στην πραγματικότητα, οι επιστήμονες προσφέρουν υπηρεσίες στα ΚΔΒΜ-ΚΕΚ, αφού τους δίνουν τη δυνατότητα να πληρωθούν. Αν, πράγματι, ήθελε η κυβέρνηση να ενισχύσει τους επιστήμονες όπως τους άλλους κλάδους, θα έδινε επίδομα 800 ευρώ και το κόστος θα ήταν 50 εκατ. μικρότερο. Επίσης, θα μπορούσε να το χρηματοδοτήσει από το ΕΣΠΑ.

Η προχειρότητα της σύνθεσης του εκπαιδευτικού υλικού, με ενδεχόμενες λογοκλοπές ξενόγλωσσων βιβλίων, σπασμένων αρχείων και ανακριβών αντιεπιστημονικών δημοσιεύσεων με αυτόματες αναγνωρίσεις χαρακτήρων και μεταφράσεις, αποκαλύπτουν τη χρησιμοθηρική αντίληψη της Ν.Δ. για τη γνώση, την εκπαίδευση ως εμπόρευμα που η μεγιστοποίηση του κέρδους επιτρέπει την προσθήκη ψηφιακού αέρα στο προϊόν.

Σκοπός της κυβέρνησης είναι να υλοποιήσει το ιδεολογικό πρόταγμά της για την ιδιωτική εκπαίδευση, ενισχύοντάς την με το απίστευτο ποσό των 85 εκατ. ευρώ (εθνική χρηματοδότηση, ευελπιστώντας δήθεν στην κοινοτική συγχρηματοδότηση), ποσό που αντιστοιχεί στο μισό της τακτικής επιχορήγησης όλων των πανεπιστημίων της χώρας! Και από το ποσό αυτό, με την επινόηση του μητρώου των Ολοκληρωμένων Συστημάτων Τηλεκατάρτισης (ΟΣΤΚ), τα οποία θα ενοικιάζονται στα ΚΔΒΜ, φρόντισε να προσφέρει έως 36 εκατ. σε έξι εταιρείες που παρουσιάστηκαν ως κάτοχοι πλατφόρμας τηλεκατάρτισης. Λιγοστές εταιρείες πιστοποίησης προσόντων θα πάρουν 9 εκατ. και τα υπόλοιπα 40 εκατ. τα 400 ΚΔΒΜ.

Η όλη διαδικασία της προκήρυξης, αξιολόγησης, δημοσίευσης των αποτελεσμάτων του μητρώου ΟΣΤΚ, όπως καταγράφεται στη «Διαύγεια», προδίδει ενδεχόμενη προσυνεννόηση του υπουργείου Εργασίας με τις έξι εταιρίες που εγκρίθηκαν. Με προθεσμία υποβολής τρεις μέρες για τους ιδιώτες, μία μέρα για τα τέσσερα πανεπιστήμια που διέθεταν πλατφόρμες τηλε-εκπαίδευσης, φωτογραφικές προδιαγραφές και με την αποδοχή ως αντικείμενα κατάρτισης αυτά που είχαν έτοιμα οι έξι εταιρείες.

Με προβλεπόμενη αξιολόγηση διάρκειας μισής μέρας (αφού ήταν γνωστός εκ των προτέρων ο αριθμός των προτάσεων) αξιολογήθηκαν 100 χιλιάδες σελίδες εκπαιδευτικού υλικού, ελέγχθηκαν οι πλατφόρμες τηλεκατάρτισης, οι υποδομές (help-desk, data center), τα πνευματικά δικαιώματα του υλικού, η συμμόρφωση με τα διεθνή πρότυπα, από τριμελή επιτροπή με πρόεδρο ειδικό εμπειρογνώμονα (χωρίς αναφορά σε τίτλο σπουδών). Και, τέλος, η αδιαφανής δημοσιοποίηση του μητρώου ΟΣΤΚ, με εμφάνιση μόνο της URL της πλατφόρμας, υποκρύπτοντας τα εταιρικά στοιχεία.

Με αυτή τη μέθοδο του υπουργείου, η ροή του δημόσιου χρήματος που ξεκινά με τις επιταγές των επιστημόνων προς τα ΚΔΒΜ, ανακατευθύνεται στις έξι εταιρείες της πλατφόρμας που είναι έξω από το θεσμικό πλαίσιο της διά βίου μάθησης και δεν είχαν κανένα δικαίωμα να εισπράττουν χρήμα για κατάρτιση.

Η Ν.Δ. μέσα από το πρόγραμμα αυτό σκοπεύει να απαξιώσει ιδεολογικά το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, με την απαξίωση και τον εμπαιγμό των αποφοίτων του. Θέλει να περάσει μηνύματα όπως: Τα ιδιωτικά ΚΔΒΜ-ΚΕΚ, παρακλάδια κολεγίων - ΙΕΚ, είναι υψηλότερα από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Η ειδική κατάρτιση που παρέχουν είναι «πιο χρήσιμη» στην αγορά εργασίας από τη θεωρητική μόρφωση των δημόσιων πανεπιστήμιων, τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά. Η διά ζώσης ακαδημαϊκή διδασκαλία «ξεπερασμένη» μπροστά στα πλεονεκτήματα της ασύγχρονης τηλε-εκπαίδευσης.

Η Ν.Δ. θέλει να περάσει στους Ελληνες επιστήμονες το μήνυμα της εξίσωσής τους με τους αποφοίτους των κολεγίων, να τους τονίσει τον περιορισμό των επιστημονικών-επαγγελματικών δικαιωμάτων τους. Και όλα αυτά σε μια συγκυρία που οι ελπίδες για τη σωτηρία στηρίζονται στους καθηγητές, γιατρούς, ερευνητές, νοσηλευτές της δημόσιας εκπαίδευσης, όπου τα παιδιά των κολεγίων δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα. Σε μια εποχή όπου αναδεικνύεται η σημασία του δημόσιου σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής.

Εάν τα παραπάνω δεν είναι ο ορισμός της διαπλοκής, του στησίματος διαδικασιών και νομιμοφανούς πλαισίου κατεύθυνσης πόρων που συγκεντρώθηκαν με τον ιδρώτα και τις στερήσεις του ελληνικού λαού, προς ημέτερες εταιρείες, και μάλιστα σε κρίσιμες ώρες για την κοινωνία και την οικονομία, τότε τι είναι;

Είναι απλά η επιβεβαίωση ότι το ιδεολογικό αφήγημα της Ν.Δ. δεν υλοποιείται χωρίς αδιαφάνεια, χωρίς παράλληλη ανάπτυξη σχέσεων διαπλοκής με το κρατικοδίαιτο «οικοσύστημα» των φίλων της! Επιβεβαίωση ότι η αριστεία της Ν.Δ. είναι υποκριτική και βαθμολογείται με ανταποδοτικά οικονομικά οφέλη. Επιβεβαίωση ότι η Ν.Δ. αριστεύει μόνο στη διαπλοκή και σε τίποτα άλλο!

*Δρ μηχανικός ΕΜΠ, πιστοποιημένος εκπαιδευτής ενηλίκων

https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/240028_i-aristeia-tis-diaplokis

Ζοζέ Σαραμάγκου: Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=832057

Επενδυτές

Απόσπασμα συζήτησης του Ταρίκ Αλί με τον ανταποκριτή του Independent στη Μέση Ανατολή, Πάτρικ Κόκμπερν:

….Tαρίκ Αλί:  Και έτσι, αν φτάσουμε να αναφερθούμε στην ταχύτητα με την οποία η συγκεκριμένη οργάνωση (ISIS)  σάρωσε τμήματα του Ιρακ, τα οποία αναφέρεις και εσύ στο βιβλίο σου, πώς εξηγείς την ολοκληρωτική κατάρρευση του Ιρακινού στρατού, Πάτρικ; Μήπως είναι κατά μία έννοια όχι και τόσο διαφορετικός από το στρατό που έφτιαξαν οι Δυτικοί στο Αφγανιστάν, δηλαδή ένας στρατός που δεν ήταν προετοιμασμένος να πολεμήσει και να δώσει τη ζωή του για τις ΗΠΑ;

Πάτρικ Κόκμπερν: Ναι, και πολύ περισσότερο. Εννοώ ότι είναι δύσκολο να σκεφτείς κάποιο άλλο ιστορικό παράδειγμα στο οποίο υπάρχει ένας στρατός 300 η 350 χιλιάδων ανδρών, όπως ο Ιρακινός στρατός, για τον οποίο έχουν δαπανηθεί μέσα σε τρία χρόνια 41,6 δις δολλάρια, αλλά αυτός να διαλύεται από την επίθεση περίπου δύο χιλιάδων ανθρώπων στη Μοσούλη. Τι συνέβη πραγματικά; Λοιπόν, ο στρατός ήταν εξαιρετικός. Μιλώντας όμως με έναν Ιρακινό στρατηγό ο οποίος εξωθήθηκε σε συνταξιοδότηση, μου είπε ότι η αφετηρία της καταστροφής ήταν οι ίδιοι οι Αμερικάνοι οι οποίοι επέμειναν να δοθεί το κομμάτι των προμηθειών και τα σχετικά, σε εξωτερικούς συνεργάτες δηλαδή να ιδιωτικοποιηθούν.

Έτσι αμέσως, ένας συνταγματάρχης ενός τάγματος το οποίο ονομαστικά είχε 600 άνδρες, έπαιρνε χρήματα για 600 άνδρες αλλά στην πραγματικότητα είχε μονάχα 200 και το υπόλοιπο ποσό πήγαινε στις τσέπες των αξιωματικών. Χρήματα που θα πήγαιναν σε καύσιμα και σε οπλισμό. Τον καιρό της πτώσης της Μοσούλης, υποτίθεται ότι βρίσκονταν 30.000 στρατιώτες εκεί. Στην πραγματικότητα εκτιμάται ότι βρίσκονταν εκεί μόνο το ένα τρίτο. Επειδή αυτό που έκανες ήταν το εξής: Καταταγόσουν στο στρατό, έπαιρνες όλο το μισθό σου και μετά έσπαγες προμήθεια το μισό στον ανώτερο σου, ο οποίος τον μοιραζόταν με τους υπόλοιπους αξιωματικούς. Θυμάμαι έτσι, περίπου ένα χρόνο πριν μιλώντας με ένα ανώτερο πολιτικό στέλεχος από το Ιράκ, ο οποίος μου είπε: «Κοίτα, ο στρατός θα καταρρεύσει αν δεχθεί επίθεση». Του είπα πως σίγουρα κάποιοι θα πολεμήσουν όμως και μου απάντησε: «Όχι, όχι, όχι, δεν καταλαβαίνεις. Αυτοί οι αξιωματικοί δεν είναι πολεμιστές, είναι επενδυτές!».

Δεν ενδιαφέρονται να πολεμήσουν κανένα. Ενδιαφέρονται να βγάλουν λεφτά από αυτή την επένδυση. Σίγουρα, έπρεπε να αγοράσεις τη θέση σου. Έτσι το 2009, αν ήθελες να γίνεις συνταγματάρχης στον Ιρακινό στρατό θα σου κόστιζε περίπου 20.000 δολλάρια, πιο πρόσφατα το ποσό αυτό έφτασε στα 200.000 δολλάρια. Θες να γίνεις διοικητής μεραρχίας, και υπάρχουν 15 μεραρχίες, θα σου κοστίσει 2 εκατομμύρια δολλάρια. Βέβαια, υπάρχουν και άλλοι τρόποι να βγάλεις χρήματα. Τα σημεία ελέγχου στους δρόμους λειτουργούν σαν τελωνεία και υπάρχει ταρίφα για κάθε φορτηγό που θέλει να περάσει. Γι’ αυτό λοιπόν «την έκαναν», με επικεφαλής τον διοικητή της μεραρχίας και τους τρείς στρατηγούς, μπήκαν σε ένα ελικόπτερο φορώντας πολιτικά και πέταξαν για το Ερμπίλ, την Κουρδική πρωτεύουσα. Αυτό οδήγησε στην οριστική διάλυση του στρατού…

 https://barikat.gr/content/o-paragontas-isis-mia-syzitisi-toy-tarik-ali-me-ton-patrik-kokmpern