Παρατηρώντας μια φωτογραφία ενός πατέρα και του γιού του, η ματιά μου παράμεινε καθηλωμένη για αρκετή ώρα στον ομοειδή σκελετό γυαλιών και των δύο. Ο πατέρας είναι ο Παυσανίας Λυκουρέζος και ο γιος του, ο γνωστός τοις πάσιν, Αλέξανδρος Λυκουρέζος. Και οι δύο επάξιοι συνεχιστές του δικηγορικού γραφείου που θεμελίωσε ο Κωνσταντίνος Λυκουρέζος το 1910, όταν απολύθηκε από το εισαγγελικό σώμα για πολιτικούς λόγους και επέστρεψε στη δικηγορία.
Το βλέμμα που ανταλλάσσουν πατέρας και γιός είναι έντονο, κάποια πατρική νουθεσία φαίνεται να έχει απαθανατισθεί. Ο πατέρας πιο σίγουρος σφίγγει με αυτοπεποίθηση το χέρι του στον αγκώνα του. Ο γιος δεν έχει ίσως κατασταλάξει για το μέλλον του, κρύβει το χέρι του σε ορθή γωνία. Η γυναίκα της φωτογραφίας, Ευαγγελία Μανθοπούλου είναι προσηλωμένη στον πατέρα. Εξακολουθώ όμως να μην μπορώ να πάρα τα μάτια μου από τον ομοειδή σκελετό των γυαλιών του πατέρα και του γιού.
Το βλέμμα που ανταλλάσουν πατέρας και γιος, παρά τις ενδεχόμενες επιφυλάξεις του γιου, προοικονομεί τη συνάντηση, ο σκελετός των γυαλιών θα γίνει η σπονδυλική στήλη ενός δικηγορικού γραφείου που διατρέχει έναν αιώνα δικηγορίας και ιστορίας.
