Σεβασμός ΙΙ

Σεβασμός στους νεκρούς ακτιβιστές και στους πολλαπλάσιους τραυματίες. Το μήνυμα είναι αρκούντως εκφοβιστικό. Μην ανακατεύεστε πολύ, θα σας πάρουν τα σκάγια. Ένα κράτος που με βάση τους γενικώς παραδεδεγμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου λειτουργεί πειρατικά. Τύφλα να έχουν οι Σομαλοί πειρατές. Πιθανόν αυτοί ότι κάνουν να μη το κάνουν στα διεθνή ύδατα. Το Ισραήλ όμως στα διεθνή ύδατα ενορχηστρώνει στρατιωτική επιχείρηση και δέχεται το χάδι των Η.Π.Α. που ακόμα και στο αυτονόητα αποτρόπαιο χαϊδεύει το θύτη ενώ και καλά κρατεί ίσες αποστάσεις. Αναλύσεις για τον ενισχυμένο περιφερειακό ρόλο της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή, ενώ εμείς μέχρι το μεσημέρι βγάζουμε ένα παιδαρέλι να πάρει θέση και να δώσει το στίγμα της Ελλάδας, ελέω Δρούτσα. Πληροφορίες για την συμφωνία Ιράν- Τουρκίας- Βραζιλίας και μετά καταπονημένοι βγάζουμε συμπεράσματα. Το επόμενο πρωινό επειδή μπορεί να θεωρείς και τον εαυτό σου επονείδιστα προνομιούχο, ενώ δούλευες την Κυριακή, μπορεί και να κάνεις ένα μπάνιο. Δεν θα λερωθείς με το αίμα που χύθηκε στα διεθνή ύδατα.

Σεβασμός

Out of the blue (idiom), a phrase describing an unexpected event

Αφορισμοί V

• Τρέχουμε να προλάβουμε να πεθάνουμε στην ώρα μας.
• Λίγο πριν πεθάνεις σε τιμούνε. Αναγνώριση ότι έφτασες κάπου ή σιγουριά ότι τώρα είσαι ακίνδυνος;
• Η εργασία έχει βαφτιστεί απασχόληση. Να σε κρατούν απασχολημένο για να μην ψάχνεις την εργασίας που έχασες.
• Η καταιγιστική προπαγάνδα ξηλωνόταν σαν ύφασμα. Είχαν μείνει όμως πολλά ρετάλια ακόμα.
• Ό,τι διάβαζε το έπαιρνε τοις μετρητοίς. Έτσι έγινε πλούσιος.
• Τα κύτταρα του ούρλιαζαν από ενέργεια. Έπρεπε να τα κατευνάσει με αλκοόλ και να τα θυμιατίσει με καπνό.
• Οι μελωδίες είναι στατιστικά ανεξάντλητες. Τότε γιατί οι περισσότεροι αναπαράγουν τις ίδιες και τις ίδιες; Είναι θέμα τόλμης ή ταλέντου; Είναι θέμα οκνηρίας ή φόβου;
• Θέλεις να γονατίσεις τη γραφή και ως ικέτες να πείτε μαζί μια προσευχή. Σε ποιο Θεό; και κυρίως ποιος είσαι εσύ που διαπράττεις τέτοια έλλογη ύβρη;
• Το παιδί ρώτησε τον πατέρα του: - Υπάρχουν στις εκκλησίες τουαλέτες;

Ζούσε τη ζωή της

Το συγκεκριμένο φιλμ του Ζαν Λικ Γκοντάρ είναι μέσα για μέσα στις πιο αγαπημένες ταινίες μου. Το είχα δει πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 στο αλήστου μνήμης Seven X και η αίσθηση που είχα αποκομίσει ήταν σχεδόν σωματική, ενώ ο σκηνοθέτης είχε εμπνευστεί από γραπτά του Montaigne, Baudelaire, Edgar Allan Poe και από το σινεμά του Carl Dreyer και κυρίως από την Ιωάννα της Λωρραίνης (The Passion of Joan of Arc 1928). Είχα ανακαλύψει έναν δημιουργό που χρησιμοποιούσε νέες κινηματογραφικές φόρμες όχι τόσο για να υπερασπιστεί έμπρακτα τον ναρκισσισμό του – κοίτα τι κάνω ο πούστης- αλλά για να απελευθερώσει νέο περιεχόμενο, ουσία, ίσως και τον έρωτα του για την Anna Karina, ζώντας τη ζωή του. Νοιώθω σχεδόν ευγνωμοσύνη που στο φθινόπωρο της ζωή του μπορεί να κάνει μια τέτοια ανοιξιάτικη δήλωση, που κάτι φωτίζει, και πιστέψτε με, δεν είναι φιλελληνική με πομπώδες τρόπο.

«Θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε την Ελλάδα. Είναι η Δύση που χρωστάει στην Ελλάδα. Η φιλοσοφία, η δημοκρατία, η τραγωδία... Πάντα ξεχνάμε τη σχέση ανάμεσα στην τραγωδία και τη δημοκρατία. Χωρίς Σοφοκλή δεν θα υπήρχε Περικλής. Χωρίς τον Περικλή δεν θα υπήρχε Σοφοκλής. Ο τεχνολογικός κόσμος στον οποίο ζούμε τα χρωστά όλα στην Ελλάδα. Ποιος ανακάλυψε τη λογική; Ο Αριστοτέλης... Όλος ο κόσμος χρωστάει χρήματα σήμερα στον Ελλάδα. Θα μπορούσε να ζητήσει από το σημερινό κόσμο μας χιλιάδες εκατομμύρια για τα πνευματικά της δικαιώματα και θα ήταν λογικό να της τα δώσουμε. Κατηγορούν τους Έλληνες ότι είναι και ψεύτες... Αυτό μου θυμίζει ένα παλιό συλλογισμό στα μαθητικά μου χρόνια. Ο Επαμεινώνδας είναι ψεύτης ή όλοι οι Έλληνες είναι ψεύτες, άρα ο Επαμεινώνδας είναι Έλληνας. Δεν έχουμε προχωρήσει καθόλου από τότε».

Βέβαια, όταν ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση, με υπουργό πολιτισμού τον μιχάλη λιάπη, να κάνει γυρίσματα στην Ελλάδα για την ταινία του «Film Socialisme», που προβάλλεται, αυτές τι μέρες, στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών, του ζητήθηκε σενάριο προς έγκριση. Ένας σκηνοθέτης που με παρακαταθήκη καινοτόμο κινηματογραφικό έργο είχε δηλώσει πως "κάνει ταινίες με αρχή, μέση και τέλος, αλλά όχι απαραίτητα με αυτή την σειρά...". Ελπίζω τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Ελπίζω να μην ολισθήσαμε στη γραφειοκρατία λόγω ανικάνων. Ελπίζω ειλικρινά να  αναπαραγάγω ανυπόστατες κακοήθειες.

The Zero Years II

ΣHMEIΩMA TOY ΣKHNOΘETH

Σιωπή, χημική καταστολή, κρατικός φασισμός, σπασμένες επικοινωνίες. "THE ZERO YEARS" συμπληρώνει την τριλογία "το σχήμα του εφιάλτη που έρχεται" και που ξεκίνησα με την ταινία "Ευρυδίκη BA 2037" (1975) για να περάσω στην "Πρωινή Περίπολο" (1987) και να τελειώσω με το " ZERO YEARS" (2005).

Τέσσερις στειρωμένες γυναίκες περνούν τη θητεία τους μέσα σ' ένα κρατικό οίκο ανοχής. Εκεί που ή μνήμη της ελευθερίας οδηγεί σε αυτοκτονία, βιασμό, υστερία, φύτεμα του φόβου, και σε εικονικές αποβολές ανάπηρων εμβρύων.

Φριχτά δικαιωμένος που ο εφιάλτης προχωράει κατά κει που υπολόγιζα, δεν έχω να πω τίποτα άλλο.

Nίκος Nικολαΐδης

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

The zero years, μετρώντας από που; Πρόκειται για την σκιαγράφηση ενός εφιαλτικού μέλλοντος ή για την προβολή ενός ζοφερού παρόντος;

Mετρώντας από εκεί που μπορείς ν' αντέξεις την ημερομηνία και τη σημασία της. Αυτό που αντιλαμβάνεται και βιώνει ο σύγχρονος ανύποπτος σαν παρόν, είναι μόνο η προβολή του παρελθόντος του. Tο παρόν τον ξεπερνάει συνεχώς και έτσι τα στοιχεία που διαθέτει δεν τον βοηθούν στη σκιαγράφηση και την εξαγωγή συμπερασμάτων για κάποιο μέλλον. Mιλάω για σήμερα, για τώρα!...

«Ξερίζωσαν τις μήτρες μας και φύτρωσαν μέσα μας το φόβο», λέει μια από τις ηρωίδες. Πως μεταφράζεται αυτός ο φόβος;

Aπλά, με γενετικά πειράματα, με κλωνοποίηση, η γυναίκα πειραματικό εργοστάσιο, η ελεγχόμενη γέννηση ή απόξεση, η τερατογέννεση, η μοναξιά χωρίς σύντροφο, η μήτρα δοχείο, η μοναξιά της μήτρας, τα τοξικά στις φλέβες, το σεξ σαν όργανο μίσους, το νερό, η τροφή, το παιδί που δεν θα 'ρθει ποτέ. Aυτά είναι ο φόβος και στην κοινωνία μας, αυτός μόνο επιτρέπεται χωρίς να προκαλεί κυρώσεις και η δραπέτευση προϋποθέτει βρόγχο και ξυράφι.

Στο Θέατρο της Σκληρότητας ο Aρτό θέλησε να βγάλει τους «δαίμονες στην επιφάνεια», να αφυπνίσει το υποσυνείδητο του θεατή. Επιδιώκετε το ίδιο;

Kατά κάποιον τρόπο ναι, αν και πάντα ακολουθούσα τον Mαγιακόφσκι που δίδασκε: "Σήμερα πρέπει με τη βαριά ν' αποτυπώνεσαι στο καύκαλο του κόσμου".

Tο «έξω» επικρέμαται ως πανταχού παρούσα απειλή, παραμένει όμως αόρατο. Yπάρχει πραγματικά;

Σίγουρα και η προβολή του είναι πολύ έντονη στο "μέσα" του χώρου μας και της ύπαρξής μας, κατά συνέπεια δεν είναι και τόσο αόρατο γιατί πέρα από την "από τα έξω" φοβισμένη συμπεριφορά των γυναικών αυτών υπάρχει και μια "από τα έξω" συνεχής επέμβαση στο χώρο τους.

Πως κατευθύνατε ερμηνευτικά τις τέσσερις πρωταγωνίστριες σας;

Πρώτα από όλα τις έπεισα να ξεχάσουν ότι είναι ηθοποιοί. Mετά ότι θα παίξουν σε μια ιστορία. H επιλογή μου στηρίχτηκε κυρίως στην αντισυμβατικότητα της συμπεριφοράς τους ως άτομα, εννοώ στην πραγματική ζωή τους, κι αυτό με βοήθησε πολύ γιατί δεν πιστεύω στη νοικοκυρά - ηθοποιό. Γενικά μ' αρέσουν οι στριμμένοι άνθρωποι. Bοήθησε ακόμα ότι είχαν μπροστά τους μια "γυναικεία" ιστορία και ακόμα η εμπιστοσύνη που μου έδειξαν όταν επί οκτώ ολόκληρους μήνες τις "κούρντιζα". Στο γύρισμα τις εγκατέλειψα και τις άφησα να τα βγάλουνε πέρα μόνες τους. Πιστεύω ότι τα κατάφεραν κι ότι προώθησαν το σενάριο μου.

Λέτε πως με το «Zero Years» ολοκληρώνεται μια τριλογία που ξεκίνησε με την «Eυριδίκη BA 2037» και συνεχίστηκε με την «Πρωινή Περίπολο». Γιατί μεσολάβησαν τόσα χρόνια μέχρι να κλείσει ο κύκλος;

Kαμιά φορά δεν κλείνεις εσύ τον κύκλο, αλλά ο κύκλος εσένα. Aς πούμε ότι δεν ήμουν έτοιμος ακόμα. Έπειτα έπρεπε να νιώσω ώριμος για κάτι τέτοιο, να'χω τα στοιχεία και ένα οπλοστάσιο βιωμάτων έτσι που να μπορώ να αντιμετωπίσω τη φιλμογράφηση μου αλλά παράλληλα να επικυρώσω και την «Eυριδίκη» και την «Πρωινή Περίπολο».

Η ταινία και η συνέντευξη είναι ειλικρινείς προθέσεις. Ένα επίσης όμως ειλικρινές βλέμμα καταλαβαίνει τι υπαινίσσεται με τις αδυναμίες του το αποτέλεσμα. Ο υπαινιγμός είναι σαφής, οριοθετημένος και ευτυχώς ξεπερνά επώδυνα το σχήμα καλή-κακή ταινία.

http://www.nikolaidis.eexi.gr/zeroyears/simeiomata.htm

The Zero Years