Ζούσε τη ζωή της

Το συγκεκριμένο φιλμ του Ζαν Λικ Γκοντάρ είναι μέσα για μέσα στις πιο αγαπημένες ταινίες μου. Το είχα δει πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 στο αλήστου μνήμης Seven X και η αίσθηση που είχα αποκομίσει ήταν σχεδόν σωματική, ενώ ο σκηνοθέτης είχε εμπνευστεί από γραπτά του Montaigne, Baudelaire, Edgar Allan Poe και από το σινεμά του Carl Dreyer και κυρίως από την Ιωάννα της Λωρραίνης (The Passion of Joan of Arc 1928). Είχα ανακαλύψει έναν δημιουργό που χρησιμοποιούσε νέες κινηματογραφικές φόρμες όχι τόσο για να υπερασπιστεί έμπρακτα τον ναρκισσισμό του – κοίτα τι κάνω ο πούστης- αλλά για να απελευθερώσει νέο περιεχόμενο, ουσία, ίσως και τον έρωτα του για την Anna Karina, ζώντας τη ζωή του. Νοιώθω σχεδόν ευγνωμοσύνη που στο φθινόπωρο της ζωή του μπορεί να κάνει μια τέτοια ανοιξιάτικη δήλωση, που κάτι φωτίζει, και πιστέψτε με, δεν είναι φιλελληνική με πομπώδες τρόπο.

«Θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε την Ελλάδα. Είναι η Δύση που χρωστάει στην Ελλάδα. Η φιλοσοφία, η δημοκρατία, η τραγωδία... Πάντα ξεχνάμε τη σχέση ανάμεσα στην τραγωδία και τη δημοκρατία. Χωρίς Σοφοκλή δεν θα υπήρχε Περικλής. Χωρίς τον Περικλή δεν θα υπήρχε Σοφοκλής. Ο τεχνολογικός κόσμος στον οποίο ζούμε τα χρωστά όλα στην Ελλάδα. Ποιος ανακάλυψε τη λογική; Ο Αριστοτέλης... Όλος ο κόσμος χρωστάει χρήματα σήμερα στον Ελλάδα. Θα μπορούσε να ζητήσει από το σημερινό κόσμο μας χιλιάδες εκατομμύρια για τα πνευματικά της δικαιώματα και θα ήταν λογικό να της τα δώσουμε. Κατηγορούν τους Έλληνες ότι είναι και ψεύτες... Αυτό μου θυμίζει ένα παλιό συλλογισμό στα μαθητικά μου χρόνια. Ο Επαμεινώνδας είναι ψεύτης ή όλοι οι Έλληνες είναι ψεύτες, άρα ο Επαμεινώνδας είναι Έλληνας. Δεν έχουμε προχωρήσει καθόλου από τότε».

Βέβαια, όταν ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση, με υπουργό πολιτισμού τον μιχάλη λιάπη, να κάνει γυρίσματα στην Ελλάδα για την ταινία του «Film Socialisme», που προβάλλεται, αυτές τι μέρες, στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών, του ζητήθηκε σενάριο προς έγκριση. Ένας σκηνοθέτης που με παρακαταθήκη καινοτόμο κινηματογραφικό έργο είχε δηλώσει πως "κάνει ταινίες με αρχή, μέση και τέλος, αλλά όχι απαραίτητα με αυτή την σειρά...". Ελπίζω τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Ελπίζω να μην ολισθήσαμε στη γραφειοκρατία λόγω ανικάνων. Ελπίζω ειλικρινά να  αναπαραγάγω ανυπόστατες κακοήθειες.