Δικαίωμα του παιδιού

Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί

Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο

Μα στο παιδί δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ

Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι,

Του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω

Ονόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας.

Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.

[Στο παιδί μου…] ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ /Ο ΣΤΟΧΟΣ

Μια μέρα διάβαζα στο γιο μου με κυματιστή, τραγουδιστή φωνή ένα καλογραμμένο βιβλίο για πειρατές που τον ξετρελαίνουν, καθότι τρίχρονος. Η ιστορία πήγαινε κάπως έτσι: Ο γέρο- καπεταν Τρομάρας είχε σταματήσει να κουρσεύει καράβια όπως παλιά. Η λαχτάρα του για θησαυρούς, όμως παρέμενε άσβηστη. Χρειαζόταν όμως βοήθεια για να βρει το θησαυρό που είχε βάλει στο μάτι  και αποφάσισε να πάρει στο καράβι του μια παρέα από μικρούς πειρατές. Με τη βοήθεια τους βρίσκει το θησαυρό αλλά στο γυρισμό, με την πρώτη σοβαρή καταιγίδα που σαρώνει το καράβι, η πρώτη του σκέψη είναι να πετάξει τους μικρούς πειρατές στη θάλασσα για να ξελαφρώσει το καράβι. Με τα πολλά, πείθεται να πετάξει το χρυσάφι στη θάλασσα και να σώσει τα παιδιά, αφού οι λιλιπούτειοι πειρατές τον διαβεβαιώνουν, πως έχουν τον τρόπο να του ξαναβρούν το χρυσάφι από το βυθό της θάλασσας, όταν κοπάσει η καταιγίδα

Η ιστορία είναι ένα παραμύθι που θέλει να βασίζεται στην όγδοη αρχή της διακήρυξης των δικαιωμάτων του παιδιού, όπως υιοθετήθηκε από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ το 1959, και η οποία αναφέρει, πως κάθε παιδί πρέπει να απολαμβάνει προστασία και περίθαλψη. Η διακήρυξη υπάρχει στο τέλος του βιβλίου. Ο μικρός, επειδή είδε ότι υπήρχαν  και άλλες σελίδες στο βιβλίο, ήθελε να του διαβάσω και το παράρτημα του βιβλίου με τη  διακήρυξη. Ίσως η τραγουδιστή φωνή μου και η καλογραμμένη ιστορία, του είχαν δημιουργήσει μια ευφορία μέχρι το τέλος του παραμυθιού και έτσι μόλις άκουσε τις πρώτες λέξεις από το προοίμιο: <<Επειδή οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών επιβεβαίωσαν στο χάρτη την πίστη τους στα θεμελιώδη δικαιώματα  του ανθρώπου και την αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας και αποφάσισαν να προωθήσουν την κοινωνική πρόοδο και καλύτερα επίπεδα ζωής σε συνθήκες μεγαλύτερης ελευθερίας…>> , ίσως επειδή οι βαρύγδουπες αφηρημένες λέξεις του είναι ακόμα άγνωστες και ακατανόητες, λύθηκε σε ένα παρατεταμένο λυτρωτικό γέλιο και από τότε μου λέει μετά το τέλος του παραμυθιού να διαβάσουμε και λίγο από τη διακήρυξη, που έχει πολύ γέλιο.

http://www.metaixmio.gr/products/1865--.aspx