Του Περικλή Κοροβέση/ 05/10/14
Από
το 2011 στα γαλλικά λύκεια διδάσκεται στο μάθημα της Ιστορίας: «Οι
ολοκληρωτισμοί του 20ού αιώνα». Εκ πρώτης όψεως αυτό το κεφάλαιο της Ιστορίας
μοιάζει δημοκρατικό. Είναι όμως έτσι; Ο
ναζισμός, ο φασισμός και ο κομμουνισμός, όλα είναι στο ίδιο κεφάλαιο. Αποτελούν
μια ομοούσια και αδιαίρετη τριάδα. Και ο άριστος ο μαθητής δεν θα καταλάβει
ποτέ γιατί η κομμουνιστική ΕΣΣΔ πολέμησε τόσο σκληρά τον ναζισμό. Στο
σχολειό, όλοι πρέπει να παίρνουμε ως σωστό αυτό που λένε οι δάσκαλοι. Αν έχεις
μια άλλη άποψη, όσο σωστή και να είναι, τότε μένεις στην ίδια τάξη. ‘Η
θεωρείσαι ανεπίδεκτος μαθήσεως.
Ο γνωστός ιστορικός Ενζο Τραβέρσο
υποστηρίζει πως αυτή η αντίληψη είναι ένα εργαλείο για να «νομιμοποιηθεί η
θριαμβεύουσα Δύση». Δηλαδή ο μαφιόζικος αρπαχτικός καπιταλισμός να αποτρέψει
ακόμα και την ελάχιστη κοινωνική αλλαγή. Και αυτά στη δημοκρατική
Γαλλία που δεν αποκλείεται να μας δώσει μια ακροδεξιά κυβέρνηση με τη Μαρίν
Λεπέν. Και κάτι προσωπικό. Εγώ υπήρξα
άριστος μαθητής. Μου πήρε δεκαετίες να ξεμάθω ό,τι είχα μάθει στο σχολειό. Και
ακόμα μένω έκπληκτος με το πόσα στραβά έχω στο μυαλό μου.
Αλλά
δεν είναι μόνο το σχολειό. Είναι και οι κυριαρχούσες απόψεις της κοινωνίας. Αν
πεις τη δική σου αλήθεια, που είναι διαφορετική από των άλλων, σε τρώει ο
λύκος. Κατά κανόνα η άγνοια και η βλακεία είναι τα σίγουρα καταφύγια που έχουν
οι άνθρωποι. Είναι πιο εύκολο να πιστέψεις έναν μύθο, από ό,τι να αναλύσεις την
πραγματικότητα. Γιατί αυτό είναι επώδυνο. Προτιμούμε να έχουμε ψευδείς
βεβαιότητες, γιατί αυτή είναι η άμυνά μας. Και ψηφίζουμε αυτά που ψηφίζουμε.
Ενας από τους μύθους που είχα εγώ στο μυαλό
μου, όπως και πολλοί άλλοι, ήταν πως η απόβαση στη Νορμανδία και ο ρόλος των
ΗΠΑ ήταν καθοριστικά για τη συντριβή του ναζισμού. Αν δούμε τα ακριβή
ιστορικά στοιχεία, έχουμε εκπληκτικά ευρήματα. Να τα δούμε από κοντά. Το 1939 ο
Χίτλερ κάνει μια χαψιά όλη την Τσεχοσλοβακία. Ο Ρούσβελτ λίγο αργότερα δηλώνει
πως η χώρα του θα μείνει ουδέτερη σε αυτόν τον πόλεμο. Εναν χρόνο νωρίτερα ο
εθνικός ήρωας των ΗΠΑ, ο Λίντμπεργκ -είχε διασχίσει με το αεροπλάνο του τον
Ατλαντικό μόνος και χωρίς στάση- πήρε το υψηλότερο παράσημο από τα χέρια του
ίδιου του Γκέρινγκ. Φιλοναζί ο ίδιος υποστηρίζει: «Οι ΗΠΑ πάνω απ’ όλα». Και
προτιμούσε μια συμμαχία με την Αγγλία ή τη Γερμανία, ενάντια στην άθεη και βάρβαρη
ΕΣΣΔ. Αλλά και ο Τρούμαν δεν πήγαινε πίσω. Την ίδια εποχή δηλώνει: «Αν δούμε
πως η Γερμανία κερδίζει θα βοηθήσουμε τους Ρώσους. Αλλά αν η Ρωσία κερδίζει θα
βοηθήσουμε τους Γερμανούς. Και αυτό για να σκοτωθούν μεταξύ τους όσο γίνεται
περισσότερο».
Το
1941, τα ναζιστικά στρατεύματα πολιορκούσαν για έξι μήνες τη Μόσχα. Οι ΗΠΑ,
πάντα ουδέτερες ακόμα και μετά την καταστροφή του στόλου τους στο Περλ Χάρμπορ.
Επρεπε η ναζιστική Γερμανία να τους κηρύξει τον πόλεμο, σαν προσφορά στη
σύμμαχο Ιαπωνία. Μεταξύ 1939-1941, οι ΗΠΑ δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Και έτσι
υποχρεώθηκαν να μπουν στον πόλεμο. Οι μεγάλες δυνάμεις ένα πράγμα ξέρουν να
κάνουν. Να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους την κατάλληλη στιγμή. Ηταν μια
ευκαιρία για τις ΗΠΑ για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Και πήραν τη μερίδα του
λέοντος και έγραψαν την Ιστορία όπως ήθελαν με βασικό γραφιά το Χόλιγουντ. Και η απόβαση στη Νορμανδία ήταν μια
σημαντική μάχη, αλλά δεν κρίθηκε από αυτήν το τέλος του πολέμου.
Αυτό που έχει ξεχαστεί σήμερα είναι πως ο
βασικός αιμοδότης εναντίον του ναζισμού ήταν η Σοβιετική Ενωση. Αν υπήρχε
φιλότιμο ή δημοκρατία, θα έπρεπε σε κάθε χώρα της Ευρώπης να υπάρχει ένα
μνημείο του στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού. Είχαν τους μισούς νεκρούς, από ό,τι
είχαν όλοι οι σύμμαχοι μαζί. Και δυο φορές παραπάνω από ό,τι είχαν οι ναζί.
Φυσικά εδώ δεν μιλάμε για αμάχους. Η μάχη στον Δνείπερο είχε εκατό φορές
παραπάνω νεκρούς από ό,τι είχε η μάχη της Νορμανδίας. Ποιος τη θυμάται πια;
Μόνο κάτι ενοχλητικοί τύποι που θέλουν να ανοίξουν τα στραβά τους, σε μια
κοινωνία που είναι ευχαριστημένη με την τύφλα της.
Του Περικλή Κοροβέση/12/10/14
Η
κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έχει δεχτεί πολλούς απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς
από την αντιπολίτευση, έχει την πλήρη αποδοκιμασία της συντριπτικής πλειοψηφίας
αυτού του λαού και είναι σίγουρο πως στις επόμενες εκλογές και οι δύο εταίροι
θα δουν τα ποσοστά τους να εξανεμίζονται. Πέρα από τη συστηματική καταστροφή
της χώρας, διαλύουν και τα ίδια τα κόμματά τους και καταστρέφουν πιθανότατα την
καριέρα τους. Τόσο ηλίθιοι είναι που να
μην το καταλαβαίνουν; Προσωπικά δεν νομίζω ότι τους λείπει η ευφυΐα. Η πολιτική
τους εμπειρία δεν είναι ευκαταφρόνητη και οι φιλοδοξίες τους είναι
απεριόριστες. Πάντα πρώτο τραπέζι πίστα. Τότε, γιατί ακολουθούν αυτήν την
πολιτική που διαλύει την κοινωνία σε όλα τα επίπεδα; Μήπως είναι εργολάβοι
δημόσιας καταστροφής; Μια πρώτη εξήγηση είναι πως έχουν σαφή γνώση ότι τον
λογαριασμό θα τον πληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνει κυβέρνηση, είτε αυτοδύναμη είτε
με συμμαχίες με άλλα κόμματα στην επόμενη Βουλή. Μια άλλη εξήγηση είναι πως δεν
υπάρχει κοινωνική αντίσταση. Ο λαός μας προτιμάει να βρίζει την κυβέρνηση από
τον καναπέ του βλέποντας τηλεόραση. Αν η Ελλάδα ήταν Σκουριές ή καθαρίστριες,
τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Αλλά δεν είναι. Αλλά αυτό μπορεί να
αντιστραφεί όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση και οι αγανακτισμένοι πολίτες θα
έχουν επικεφαλής τη Χρυσή Αυγή. Το σενάριο αυτό παίχτηκε σε πολλές χώρες του
κόσμου, με την αμέριστη συμπαράσταση (και χρηματοδότηση) της Δύσης και της ΝΕD. Και εδώ να επισημάνουμε ένα σοβαρό λάθος
του ΣΥΡΙΖΑ που ίσως αποδειχτεί μοιραίο. Δεν έχει ριζωθεί στην κοινωνία και ούτε
έχει δημιουργήσει εναλλακτικούς θεσμούς. Η μόνη ουσιαστική συμμαχία που έχει ο
ΣΥΡΙΖΑ είναι η ίδια η κοινωνία. Και αυτό δεν το έπραξε. Οι πολιτικές συμμαχίες
είναι εύθραυστες. Τις ενώνει μόνο η εξουσία. Και εδώ ίσως πρέπει να ψάξουμε για
το προπατορικό αμάρτημα του ΣΥΡΙΖΑ. Προέρχεται από τον εξουσιαστικό σοσιαλισμό,
που θέλει να κάνει τις αλλαγές που επιθυμεί με εργαλείο το κράτος και όχι την
κοινωνία. Αλλά αυτή η συζήτηση μας φέρνει στον 19ο αιώνα και στην Α’ Διεθνή,
που έμεινε στη μέση με την κυριαρχία του Σοβιετικού Κομμουνισμού με το
ολοκληρωτικό κράτος.
Και
αυτό έχει μια άλλη συνέπεια. Το γνωστό σύνθημα του Λένιν «Σοσιαλισμός σε μία
μόνο χώρα» γίνεται «πρόωρες εκλογές» για να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ποια
εξουσία όμως; Αυτή που έχει η συγκυβέρνηση; Είναι πραγματική εξουσία; ‘Η μήπως
το μόνο κυβερνητικό σχήμα που είναι αποδεκτό από την Ε.Ε. είναι τύπου Τόνι
Μπλερ; Και από αυτήν την άποψη κυβέρνηση
σημαίνει μια υπηρεσία στα διεθνή κέντρα που παίρνονται οι πραγματικές αποφάσεις
και γίνονται μνημόνια και εφαρμοστικοί νόμοι. Η κάθε χώρα που έχει ενταχθεί σε
αυτούς τους οργανισμούς παραχωρώντας ένα μεγάλο μέρος της εθνικής της
ανεξαρτησίας, έχει ελάχιστα έως καθόλου μέσα να χαράξει τη δική της πολιτική.
Ξέρουμε πως το Ευρωπαϊκό Δίκαιο είναι
υπεράνω του Εθνικού. Αρα της Γερμανίας ο νόμος είναι υποχρεωτικός για κάθε χώρα
της Ε.Ε. ή τουλάχιστον στο μεγαλύτερό της μέρος. Το ελληνικό χρέος υπόκειται
στο Αγγλικό Δίκαιο. Δηλαδή η Ελλάδα έγινε αυτοβούλως αποικία. Γιατί αυτοί οι
νόμοι αφορούσαν την αυτοκρατορία όπου ο ήλιος δεν έδυε ποτέ. Και τα χειρότερα
έρχονται. Υπάρχουν τρεις συμφωνίες, η μία έχει υπογραφεί, οι άλλες θα
υπογραφούν σύντομα. Η πρώτη είναι η εμπορική συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά,
όπου τα κοτόπουλα που έχουν βαφτιστεί στη χλωρίνη ή βοδινά, χοιρινά, πρόβεια
κρέατα από ζώα που έχουν τραφεί με αναβολικά, για να αυξηθεί το μυϊκό τους
βάρος, δηλαδή ο όγκος του κρέατος, θα τα αγοράζουμε από το σούπερ μάρκετ της
γειτονιάς.
Είναι θέμα χρόνου να υπογραφεί η
Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου μεταξύ Ε.Ε. και ΗΠΑ με την οποία τα μεταλλαγμένα
προϊόντα θα γίνουν κανόνας. Στην πατάτα θα υπάρχει DNA αρουραίου. Και ακολουθεί μια τρίτη συμφωνία για την απελευθέρωση των υπηρεσιών.
Οταν λέμε υπηρεσίες, εννοούμε τα δημόσια αγαθά (Παιδεία, Υγεία, Συγκοινωνίες,
Ενέργεια, Νερό κ.λπ.). Και όλα αυτά έγιναν με απόλυτη μυστικότητα. Οι εταιρείες
αποφασίζουν. Περίπου πενήντα χώρες στα πολυτελή σαλόνια της αυστραλιανής
πρεσβείας στη Γενεύη οραματίζονται έναν διαφορετικό κόσμο από τον σημερινό.
Φανταστείτε όλες οι σχολικές καντίνες να περάσουν στα McDonalds. Ολο το Σύστημα Υγείας
να ελέγχεται από Σαουδάραβες. Τις συγκοινωνίες να τις πάρουν οι Ινδοί. Και την
Εθνική Παιδεία οι Τούρκοι. Σε λίγο στις διαπραγματεύσεις θα μπουν η Βραζιλία
και η Κίνα. Ολοι μαζί αντιπροσωπεύουν το 70% του παγκόσμιου εμπορίου. Το
υπόλοιπο 30% τι θα απογίνει; Θα το τσακίσουν με τους τελωνειακούς δασμούς. Οπως
γίνεται σήμερα μεταξύ Ευρώπης και πολλών χωρών της Αφρικής. Τα αφρικανικά
προϊόντα που φτάνουν στην Ε.Ε. πληρώνουν τελωνείο. Τα προϊόντα της Ε.Ε. πάνε
στη Αφρική αφορολόγητα. Μήπως η Ελλάδα έγινε εργαστήρι για όλα αυτά; Είναι
άραγε ένα απλό πρόβλημα διαπραγμάτευσης;
ΥΓ. Ο Κώστας Φιλίππου μού έστειλε κάποια
στοιχεία δημοσκοπήσεων από τη Γαλλία για τον ρόλο της ΕΣΣΔ στον Β’ Παγκόσμιο
Πόλεμο. Το 1945, το 57% των Γάλλων πίστευε πως ήταν καθοριστικός. Το 2004, το
ποσοστό κατέβηκε στο 20% και αυτό των ΗΠΑ ανέβηκε στο 58%. Δηλαδή το Χόλιγουντ
έπαιξε τον ρόλο του. Ο Ιγνάσιος Φεραίος μού συνιστά την
τηλεοπτική σειρά «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» (την έχω ακούσει, αλλά δεν την έχω
δει) που δείχνει τον τιτάνιο αγώνα των Σοβιετικών. Τους ευχαριστώ και τους δύο
θερμά για τη συμβολή τους.
http://www.efsyn.gr/?p=242861
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου