Σήμερα ένας φίλος μου έστειλε με e-mail μια φωτογραφία, που απομόνωσε από ένα video που τράβηξε στο κέντρο της Αθήνας. Συμφωνήσαμε και οι δύο ότι η φωτογραφία έχει κάτι. Ξανακοιτώντας την προσπάθησα να καταλάβω γιατί με ελκύει. Καταρχήν έχει μια δυαδικότητα που βοηθά να συγκρατηθεί η προσοχή μας πάνω της. Φαίνονται κάποιοι διαδηλωτές που είναι γυρισμένοι πλάτη στα ματ που είναι παρατεταγμένα απέναντι τους. Αυτό όμως από μόνο του δεν αρκεί. Είναι εξαιρετικά κοινότυπη μια φωτογραφία που βασίζεται σε μια τέτοια δυαδικότητα. Ωστόσο το βλέμμα μου κατευθύνεται στον μαυροσκούφη επικεφαλή των ματ. Αυτό που με κεντρίζει είναι το πώς έχει τοποθετήσει το χέρι του πίσω από την πλάτη του. Μπορεί να είναι μια τυχαία κίνηση ή ένα συνθηματικό για τους άντρες του, αλλά ανεξάρτητα από το τι σημαίνει η κίνηση του, μου ασκεί μια δυνατή δυσεξήγητη έλξη. Αλλά και πάλι η συγκεκριμένη παρατήρηση δεν αρκεί για να εξηγήσει τη συνολική έλξη της φωτογραφίας πάνω μου. Δε θα πρόσεχα τη φωτογραφία μόνο για αυτό. Προσέχω πράγματι τη φωτογραφία γιατί ο σκύλος είναι όλα τα λεφτά. Προσέχω ότι ο σκύλος έχει την καλύτερη θέση και τον περισσότερο χώρο. Κάθεται αμέριμνος και γαλήνιος ανάμεσα στους διαδηλωτές και τα ματ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου