Κάποια νούμερα

Ενώ έχει καταλαγιάσει πλήρως ο κουρνιαχτός των δημοτικών περιφερειακών εκλογών, θα ήθελα να επισημάνω ένα ενδεικτικό στοιχείο της αποχής του εκλογικού σώματος και της απαξίωσης της εκλογικής διαδικασίας: Στην Αθήνα εκλέχτηκε δήμαρχος ο Γιώργος Καμίνης στις επαναληπτικές δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου με 77.165 ψήφους που αντιστοίχησαν σε ποσοστό 51,95%. Στις δημοτικές εκλογές του 2006 ο Κώστας Σκανδαλίδης στον πρώτο και τελευταίο γύρο είχε συγκεντρώσει ως υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, 79.463 ψήφους και ποσοστό 28,84%.

Στην Αίγυπτο που χθες είχαν βουλευτικές εκλογές μάλλον θα επαναληφθούν τα αποτελέσματα του 2005. Τότε ο Χόσνι Μουμπάρακ “εκλέχτηκε” 5η φορά με ποσοστό 88,5% αλλά και με 85% αποχή. Ασφαλώς σε καμιά περίπτωση δεν θέλω να δημιουργήσω συνειρμούς που συνδέουν τον Καμίνη με την κατ΄ ουσίαν δικτατορία της Αιγύπτου. Αυτό που θέλω να επισημάνω ευκρινώς, χωρίς να παραγνωρίζω τις πολιτικές και πολιτισμικές ιδιομορφίες της Αιγύπτου, είναι ότι η αποχή όπως και να τη βαφτίσει κανείς από οποίους και να ασκείται (από τον πιο αγνό αηδιασμένο ιδεολόγο μέχρι τον πιο αποχαυνωμένο αδιάφορο) δεν παύει να δίνει το δικαίωμα στην πιο ισχυρή μειοψηφία να κυβερνά στο όνομα της πλειοψηφίας.

http://ekloges.ypes.gr/dn2010/public/index.html#{"page":"level","params":{"level":"dhm_d","id":9186}}
http://ekloges-prev.singularlogic.eu/2006static/dimos105.htm
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=228091

The Dead Flag Blues

The car is on fire, and there's no driver at the wheel
And the sewers are all muddied with a thousand lonely suicides
And a dark wind blows
The government is corrupt
And we're on so many drugs
With the radio on and the curtains drawn
We're trapped in the belly of this horrible machine
And the machine is bleeding to death
The sun has fallen down
And the billboards are all leering
And the flags are all dead at the top of their poles
It went like this:
The buildings tumbled in on themselves
Mothers clutching babies
Picked through the rubble
And pulled out their hair
The skyline was beautiful on fire
All twisted metal stretching upwards
Everything washed in a thin orange haze
I said, "Kiss me, you're beautiful -
These are truly the last days"
You grabbed my hand
And we fell into it
Like a daydream
Or a fever
We woke up one morning and fell a little further down
For sure it's the valley of death
I open up my wallet
And it's full of blood

Προσπαθώντας να γράψω κάτι για τον Μαχαιροβγάλτη του Οικονομίδη και πετώντας τα κείμενα πολλάκις στα σκουπίδια καταλήγω να γλυκάνω την αποτυχία με μια αμιγώς υποκειμενική σύνδεση με αυτό το κομμάτι των Godspeed You Black Emperor που έρχονται στην Αθήνα 17 και 18 Δεκεμβρίου 2010 στο Gagarin. Ο ήρωας του Οικονομίδη, όπως έχουν πει και άλλοι πληρέστεροι εμού, πιθανόν δεν ξέρει ποιος είναι ο πρωθυπάλληλος της Ελλάδας. Αποχαυνωμένος φυλάει τα Doberman του θείου του έναντι μαύρου μισθού 800 Ευρώ ένεκα της κάβας που διατηρεί ο ανωτέρω φέρελπις επαγγελματίας. Ενώ πεθαίνει ο πατέρας του στην Πτολεμαΐδα τρώει σπόρια. Κάποιο στοίχημα στο Πάμε Στοίχημα δεν θα του βγήκε και έχει κεσάτια. Ο θείος απομονωμένος και αποσβολωμένος του επιβάλει να κατέβει στην Αθήνα στο αρχοντικό του στα Λιόσια και ο ανιψιός μετά ανίας και αποχαύνωσης που αποτελεί και τον ασφυχτικό μικρόκοσμο της θείας του οδηγείται να την πηδήξει στοιχειωδώς σαν απεγνωσμένο σωματίδιο. Το πράγμα δεν αργεί να φτάσει στο μη περαιτέρω και ο ήρωας μαχαιροβγαίνει στον θείο του για να τελειώσει η ταινία με ένα ειρωνικό happy end μικροαστικής ζωούλας με τη θείτσα και τα παιδάκια, που ενδέχεται το ένα να είναι του θείου του, όταν επέβαλε ο θείος στη θείτσα εν πλήρη κινηματογραφική ειρωνεία να πάνε να φτιάξουνε κάτι όμορφο. Ο ανιψιός με το πορτοφόλι της ζωής του γεμάτο αίμα στεγνός, ξυρισμένος πια, νεκρός τα κατάφερε.

Υστερόγραφο: Η σύνδεση με τους Godspeed You Black Emperor μπορεί να έγινε και για πιο αντικειμενικό λόγο. Κατηφορίζοντας στη Συγγρού για να φτάσω στον Μικρόκοσμο έπεσα πάνω στο Ρόδον 55 που φιλοξενεί τη Σαμπρίνα και τους συνεργάτες της και κάποια blues μιας συγκεκριμένης νεκρής σημαίας άρχισαν να αντηχούν μέσα μου για τον συναυλιακό χώρο του ΡΟΔΟΝ και τον ομώνυμο ραδιοφωνικό σταθμό που κόσμησε τα 80΄s και τα 90΄s μας.

Ριζικά ανεπίκαιρο (Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν)

Ενώ ο Β΄ γύρος των δημοτικών-περιφερειακών εκλογών έληξε με τους πολίτες κυρίως απέχοντες και απηυδισμένους στο καναβάτσο και δύο φωτοβολίδες (Καμίνης, Μπουτάρης) να προσπαθούν να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα… Ενώ μας αναθεωρήσανε το έλλειμμα και θα μας ξεζουμίσουνε για να πιάσουν το στόχο τους… δηλαδή την καθυπόταξη της Εργασίας στη μέγγενη ενός αυθαίρετου, ληστρικού χρηματοπιστωτικού Κεφαλαίου… Ενώ η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση δείχνει να διαλύεται στα εξ΄ ων συνετέθη, εγώ θέλω να ασχοληθώ, διακριτικά ελπίζω, με μια ήσσονος σημασίας κόντρα που έλαβε χώρα παραμονές του Β΄ γύρου των δημοτικών-περιφερειακών εκλογών.

Εδώ και αρκετό καιρό ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος διατηρεί την στήλη Πάνω Κόσμος/Κάτω Κόσμος στη Lifo και στον πάτο του Κάτω Κόσμου ξεκατινιάζει άκομψα και ανώνυμα ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε και ποσώς ενδιαφερόμαστε να μάθουμε σε τι προσωπικά τον ενοχλούν ή τον έχουν βλάψει. Παρακολουθούσα με αυξανόμενη δυσανεξία το διαρκές outing μηνών και δυσανασχετούσα με τη ματαιότητα της μικροπρέπειας ενός δημοσιογράφου που με τα γραπτά του έχει κομίσει καλλιέργεια και οξύνοια στον δημοσιογραφικό χώρο. Σε μια τελευταία του επίθεση ένας στόχος (pitsirikos) απάντησε αναλόγως και τα εντόσθια ξεχύθηκαν στην blogόσφαιρα. Τα εν οικώ μη εν δήμω Κύριοι. Υπάρχει και μια μικρή λεξούλα που λέγεται Ήθος Κύριοι, ανεξάρτητα αν ο αμυνόμενος (pitsirikos) φαίνεται να κερδίζει την κόντρα σε μας που δεν ξέρουμε τα εντόσθια σας. Μου προκαλεί ελεεινή απέχθεια που επαγγελματικές κόντρες και προσωπικές αντιθέσεις ξεχύνονται σε δημόσιο βλέμμα, με τέτοιο τρόπο, γιατί τελικά υπαινίσσονται ότι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από το Κωστοπουλικό κλέος του mainstream lifestyle που χρόνια κυριάρχησε στην Ελλάδα και πολιτισμικά την οδήγησε εκεί που την οδήγησε. Τουλάχιστον ο Κωστόπουλος για να ξεχαρμανιάσει παίρνει το φουσκωτό του και κόβει βόλτες στο Αιγαίο.

Υστερόγραφο 1: Μου είχε προκαλέσει θλίψη ο Αλέξης Τσίπρας προ καιρού που σε πάνελ του Πρετεντέρη συνομίλησε με τον Κωστόπουλο αντί να του αντιτάξει ότι δεν συνομιλεί μαζί του για τις πολιτικές εξελίξεις. Αν τον εκτιμά ας μιλούσαν για γκομενικά, ποδοσφαιρικά ή επιχειρηματικά κατ΄ ίδιαν. Μου έδωσε την εντύπωση πως αν ο Πρετεντέρης του είχε φέρει απέναντι την Τζούλια Αλεξανδράτου μια χαρά θα συζητούσαν εμβριθώς το μέλλον της Ελλάδας.

Υστερόγραφο 2: Είναι εμφανές ότι αν είναι να γίνει κάτι σε αυτή τη χώρα θα γίνει μόνο αν τα κάτω έρθουν πάνω. Τα κεφάλια και δεν αναφέρομαι μόνο σε πολιτικούς έχουν σαπίσει επικίνδυνα.

http://pitsirikos.net/2010/11/%ce%b1%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b8%ce%b7-%cf%84%cf%83%ce%b1%ce%b3%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bf/

http://pitsirikos.net/2010/11/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b7%ce%b3%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf/

Β΄ γύρος: Ηλίθια αστεία

Κάποτε, μπορεί κάπου μια μέρα
να δεις το δίκιο μέσα από ένα στόχο στον αέρα
Θα 'ναι όμως ήδη αργά γιατί θα 'χουν χαθεί τόσοι από την μόδα, από μια ισχυρή δόση
Από τον πάτο ως την κορφή αυτή η ζωή βρωμάει
Και ξέρω να επιβιώνω γιατί έχω γίνει τομάρι
Κατάλαβέ το μάνα δε γυρίζω πίσω
Δεν θα τα τινάξω μα ούτε κι έτσι θα τα αφήσω
Η οργή είναι ένα διάστημα κλεισμένο στ' αυτιά
Αυτές τις μέρες πρέπει να φωνάζεις δυνατά
Με ταΐζουν βλακείες και περιμένω να χωνέψω
Κοιτάζω τον κόσμο, δεν ξέρω τι να πιστέψω
Μα ο θεός είναι δυνατός μου ανοίγει τα μάτια
Να σ' αγαπώ πιο πολύ να σε φυλάω από την κακία
μην αφήσεις την ζωή να σε πάρει από κάτω
Τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
Κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία Μη γυρνάς την πλάτη μη ζεις στο ψέμα
Πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία
Κάποτε μπορεί κάπου μια μέρα από την θέση που είσαι να πας λίγο πιο πέρα
Θα είναι όμως ήδη όμως αργά γιατί θα 'χεις διώξει άλλους
Από μια θέση στην ζωή, απ' τον πλανήτη Γή
Μια αγελάδα σε μια αφίσα στέκει μολυσμένη
Αντανακλάται στα γυαλιά σου και μετά από λίγο φεύγεις
ο χρόνος σου τελειώνει λες "η μέρα αυτή πάει"
Μα ο χρόνος επιστρέφει και συ λες τα ίδια πάλι
Λες "τώρα μπορώ ν' αλλάξω μα ήδη είναι αργά"
Και αφήνεις την ζωή σου να πνιγεί στα ρηχά
οι πιο πολύ αποφεύγουν να σε κοιτάξουν στα μάτια
Στο πίσω κάθισμα γλιστρούν και πνίγουν τα δάκρυα
Δεν θα αφήσω αυτές τις μέρες να με πάρουν από κάτω
Τους φόβους που με τρέφουν θα τους κάνω κάτι άλλο
Θα αλλάξω την ζωή μου σε κάτι θετικό
και κάθε άσχημη ενέργεια θα την στείλω στο καλό
Θα δώσω σημασία σε αυτό που εσύ ζητάς
Μιας και στο τίποτα μπορείς να βρεις αυτό που ζητάς
Στα σκουπίδια βρίσκουν τα σκυλιά φαγητό
Τις περιοχές αυτές τις προστατεύει ο Θεός, όπως τους άνεργους τους άστεγους κι όσους ζουν στο μέλλον
Σε αυτούς που αγαπούν φιλιά στέλνω
Τώρα που τα σύννεφα προς το Βορά φεύγουν και χιλιάδες παιδιά σ' αυτό τον κόσμο μεγαλώνουν

Ρίχνοντας το βλέμμα τους σε πλαστικά καλώδια, σε κτίρια, σε φώτα ή σε γυμνασμένα πόδια.

Vote

Ελαφρώς παραλλάσω τους στίχους σ’ αυτήν την χαζοχαρούμενη αμερικανιά. Ήθελα να γράψω κάτι στομφώδες και ποιητικό για το νόημα της ψήφου στις προσεχείς Δημοτικές… Περιφερειακές Εκλογές, αλλά δε μου βγαίνει με τίποτα…

Seems like lately weve been lazy
Seems like lately weve been slow
Seems like lately its got crazy
Seems like weve lost a step, you know?

Greece been moving backwards
Greece things dont look so good
Greece looks on her ass
Would we change it if we could?

I wish there was someplace to go
To change around the way things go
Get up
Stand up

Raise your game
Above the norm
This is our time
To transform

Stand up
Stand up
Get up stand up

We are better we are stronger smarter get together get up do more
The world is watching get together get up do more
Stronger smarter faster better lose the temper end the war
We are many we are stronger we can change it to the core

If you're ready we can stand up stand up get up we can say no more
Stronger smarter better faster use the booth that's what it's for
Time. For. Change.

Write it on you to remember
Put on the ink and let it linger
Flex your muscle this November
Give the GAP(ΓΑΠ) the finger

http://www.americablog.com/2008/11/daft-vote.html

Περιπλανώμενη ζωή

Ο φίλος μου Τ. μου έστειλε με e-mail αυτό το video πριν από καιρό. Διαπιστώνω ότι το ακούω συχνά πυκνά.  Δεν είναι ότι ταυτίζομαι με αυτό το βαρύ και ασήκωτο ρεμπέτικο κομμάτι που ο Βασίλης Τσιτσάνης ηχογράφησε το 1954. Είναι ότι σκλαβώνομαι με τη δωρική ερμηνεία της Σωτηρίας Μπέλλου που έρχεται σε ευεργετική αντίστιξη με την κιθάρα που παίζει ακομπανιάροντας την η ανιψιά της. Το video είναι απόσπασμα από την εκπομπή ρεμπέτισσες του Κώστα Χατζηδουλή (1987).

Το πρόσωπο ενός άλλου

10 επιλεγμένοι αποθησαυρισμοί από την ομώνυμη ασπρόμαυρη ταινία του Χιρόσι Τεσιγκαχάρα (1966-TANIN NO KAO/THE FACE OF ANOTHER) που βασίζεται σε βιβλίο του Κόμπο Άμπε (Το πιο γνωστό βιβλίο του είναι: “ Η γυναίκα της άμμου”). Ελπίζω ότι υπαινίσσονται, χωρίς να αναπληρώνουν βέβαια οπτικά, τη μαγεία που κρύβει μια πολυπρισματική ταινία που, μολονότι διατηρεί την κλασσική αφήγηση, αναπτύσσεται με πλάνα σπάνιας αισθητικής ομορφιάς και ιντριγκαδόρικο διάλογο των ηρώων. “Το πρόσωπο ενός άλλου” , μια αλληγορία για την ανθρώπινη ταυτότητα αλλά και για το πρόσωπο της Ιαπωνίας εκείνη την εποχή, αρχικά υποτιμήθηκε ως αντιγραφή προβληματισμών και κινηματογραφικής φόρμας του Αντονιόνι, Μπέργκμαν και Ρενέ, αλλά απέκτησε προϊόντος του χρόνου τη θέση που της αναλογεί στο κινηματογραφικό σύμπαν:

1.Είπε ο γιατρός: “Τα συμπλέγματα κατωτερότητας σκάβουν τρύπες στην ψυχή και εγώ τις γεμίζω.”

2.Είπε ο άντρας χωρίς πρόσωπο, στη γυναίκα του: “Δεν μπορείς να μείνεις ακίνητη όταν δεν γυαλίζεις τα πετράδια.”

3.Είπε επίσης ο άντρας χωρίς πρόσωπο, στη γυναίκα του: “Κάθισες εκεί για να μην κοιταζόμαστε ο ένας με τον άλλο.”

4.Μετά φιλοσόφησε: “Ο πολιτισμός απαιτεί φως ακόμα και τη νύχτα. Όμως ένας άνθρωπος χωρίς πρόσωπο είναι ελεύθερος μόνο όταν το σκοτάδι κυβερνά τον κόσμο. Γι’ αυτό τα ψάρια της αβύσσου είναι τόσο τερατώδη.”

5.Πολύ αργότερα μονολόγησε: “Οι κινηματογράφοι δουλεύουν στο σκοτάδι. Δεν σε νοιάζει πως φαίνεσαι.”

6.Κάποια στιγμή στο σπίτι, η γυναίκα του τον ρώτησε, αν έχει αναρωτηθεί ποτέ γιατί οι γυναίκες φορούν μακιγιάζ. Μετά από την αμηχανία του εξήγησε: “Την εποχή εκείνου του μύθου οι γυναίκες θεωρούσαν αρετή να καλύπτουν το πρόσωπο τους. Γι’ αυτό ποιήματα της εποχής μιλούν μόνο για τα μαλλιά τους. Στις αραβικές χώρες τα πρόσωπα των γυναικών είναι κρυμμένα”. “Το μακιγιάζ είναι δηλαδή ένα σημάδι μάσκας;”, ρώτησε βαριεστημένα ο άντρας. Η γυναίκα του αποκρίθηκε: “ Είναι σημάδι ταπεινότητας. Όταν μια γυναίκα είναι γυναίκα το πρόσωπο της δεν αξίζει να φαίνεται χωρίς μακιγιάζ.”

7.Σκηνές αργότερα και αφού ο άντρας χωρίς πρόσωπο είχε αποκτήσει με τη βοήθεια του γιατρού ένα πρόσωπο μάσκα, ο γιατρός τον συμβούλεψε: “Η αναγνώριση προσώπων είναι μια ανώτερη νοητική λειτουργία. Η όσφρηση του καθυστερημένου κοριτσιού που σε αναγνώρισε ίσως μοιάζει με ενός σκύλου. Μη φοβάσαι, ένας φίλος δε θα σε αναγνωρίσει.”

8.Αργότερα ο γιατρός επισήμανε: “Τα ρούχα που φοράς ταιριάζουν απόλυτα με τη μάσκα. Η μάσκα διάλεξε τα ρούχα για σένα. Σε διέταξε να ντυθείς με αυτόν τον τρόπο.”

9.Οι στίχοι του τραγουδιού, στο μαγαζί που συνομιλούν και πίνουν ο άντρας και ο γιατρός του, πηγαίνουν έτσι: “Βλέπω το πρόσωπο σου εμπρός μου, όμως δε σε αναγνωρίζω. Πού είναι αυτός που ήξερα χθες; Σε είδα στην ομίχλη σαν μέσα από παγωμένο γυαλί. Ήσουν τόσο κοντά και όμως τόσο μακριά. Έλαμπες στο φεγγαρόφωτο σαν να ήταν το δέρμα σου από γυαλί. Ήσουν καλός μαζί μου κι ας ήσουν ξένος.”

10.Ο γιατρός αποφάνθηκε για τον άντρα: “ Συνήθισες τη μάσκα ή η μάσκα συνήθισε εσένα.”

http://www.myfilm.gr/article2759.html