Η λεωφόρος της δόξας

Τα πτώματα άταφα,

στην πεθαμένη γη,

ακτινοβολούσαν ραδιενεργό θάνατο.

Οι επιστήμονες, πυρηνικοί στην εξειδικευμένη γνώση τους

πάνε χρόνια που διασπάσανε το άτομο,

όμως η ανακάλυψη της μεθυσμένης λογικής τους,

αντί να κλειδωθεί στα αμπάρια του αναπόδραστου,

εκχωρήθηκε ατάκτως από τις Κοινωνίες στις Εταιρείες

γιατί έτσι έβγαιναν καλύτερα τα νούμερα για τους λίγους

που έριξαν στάχτη στα μάτια των πολλών.

Βέβαια οι ελάχιστοι του ανθρώπινου είδους μας,

οι επονομαζόμενοι ελίτ,

σίγουρα θα χρησιμοποιούσαν μια ανακάλυψη

που σπέρνει τον απόλυτο φόβο στον πόλεμο

ή και μόνο ως απειλή του

και παράγει απεριόριστη ενέργεια,

αν σπείρεις πυρηνικά ειρηνικά τη γη.

Όμως όλοι μαζί λησμονήσαμε

τρέχοντας στη λεωφόρο της δόξας μας

ή στους δρόμους του άρτου ημών του επιούσιου

ότι οι άνθρωποι

δεν είναι κάποια νούμερα που ανεβοκατεβαίνουν,

δεν χρειάζονται μόνο ενέργεια

για να επεκταθούν προς την εξαφάνιση των πάντων.

Αν ανέβουν οι τιμές των στοιχείων της ζωής

πάνω από το φυσιολογικό,

πόσο μάλλον αν η μόλυνση στη μήτρα θάλασσα

είναι κατά 7,5 εκατομμύρια φορές πάνω από το όριο,

καθαρής αναπνοής των ειδών

και οι άνθρωποι πεθαίνουν.

(Μόνο κάπου εκεί στην Άπω Ανατολή;)

Πάντως,

στην απέναντι ακτή του Ειρηνικού,

το θηλυκό αστέρι 2436, εκ Ισπανίας ορμώμενο,

με το μικρό της όνομα συνώνυμο της υπομονής,

γραφόταν στη λεωφόρο της δόξας

ακτινοβολώντας αυταπόδεικτη ομορφιά

και σελυλόιντ υποσχέσεις μιας λαμπρής συμμετοχής

σε μια μελλοντική ταινία επιστημονικής φαντασίας, που

τα πτώματα άταφα,

στην πεθαμένη γη,

θα ακτινοβολούν ραδιενεργό θάνατο.