Κίνηση

Έπεα πτερόεντα
ατάκτως ερριμμένα
δικά μου, δικά σου
του κόσμου γύρω μας,
ειδικών και εμπειρογνώμων,
για την κρίση που αρχίζει να κλείνεται
σε όλες τις Πτώσεις.
Κάποτε ως λυκειόπαιδες
βγάζαμε τη γλώσσα
στην ηθική κρίση
του Παπανούτσου, του Καργάκου
και στον Σύγχρονο Άνθρωπο
του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου,
θεωρώντας την νούμερο.
Τώρα τα νούμερα πολλαπλασιάστηκαν
όπως ο καρκίνος
κι ο ίσκιος τους κρύβει τον ουρανό των ανθρώπων,
που προσπαθούν να τους πείσουν
να μην κοιτούν ψηλά
αλλά να προσέχουν πως περπατούν
και να στοιχίζουν επιμελώς το ένα βήμα μετά το άλλο,
γιατί η συλλογική ευθύνη θα πάρει και θα μας στοιχειώσει.
Δεν ήταν ότι δεν σεβόμασταν όλους αυτούς,
απλώς τόσο νέοι και αθάνατοι,
ενστικτωδώς γνωρίζαμε
πως η ζωή είναι κίνηση
και ότι οι αξίες αλλάζουν νυν και αεί .
Είναι λοιπόν καιρός να κινηθούμε
σε άγνωστες κατευθύνσεις
και τουλάχιστον να μην φοβηθούμε τα νούμερα
γιατί ο κόσμος μας δεν είναι δεδομένος
να τον μετράμε στα μέτρα μας.
Βρυχάται το ηφαίστειο,
ασθμαίνει τέφρα ο άνθρωπος.