New day rising

Έχασαν τη χρονιά

Τις προάλλες συνομιλώντας με συγγενή πιτσιρικά, φοιτώντα στην Α΄ Λυκείου του εν μακάριο ύπνο εκπαιδευτικού μας συστήματος, διαπίστωσα ότι πίστευε ότι η χούντα έπεσε και έσπασε το γύψο της ακριβώς μετά το Πολυτεχνείο. Σήμερα συνομιλώντας με συγκροτημένο πτυχιούχο πολυτεχνικής σχολής, ήδη ενταγμένο αρκετά χρόνια με επιτυχία στον επαγγελματικό βίο που του άνοιξε η σχολή που επέλεξε, του ανέφερα με θυμηδία και ως αστεϊσμό το παραπάνω περιστατικό και διαπίστωσα ότι και ο ίδιος, γύρω στα 30, πίστευε το ίδιο.

Ναι ξέρω τα παραδείγματα δεν είναι ενδεικτικά, αλλά εμένα δε μου βγαίνει από το μυαλό ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της εκπαιδευτικής Δανιμαρκίας μας. Η εξουσία, στην οποιαδήποτε μορφή της μπορεί να νοιώθει ασφαλής. Εκκολαπτόμενοι πολίτες που κάνουν καταλήψεις σαν τον συγγενή πιτσιρικά και νέοι άνθρωποι που ρίχνονται με ορμή στον εργασιακό βίο αγνοούν, ότι ο αγώνας ενάντια στην εξουσία, είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη.

Electricity never ends

Πέθανε λοιπόν ο Captain Beefheart κατά κόσμον  Don Van Vliet, μουσικός, ποιητής και ζωγράφος  από  σκλήρυνση κατά πλάκας, όπως ανακοινώθηκε σήμερα.  Έχω τιμήσει το παραπάνω κομμάτι πολλές φορές στο παρελθόν με ατελείωτους κραίπαλους χορούς. Το κεφάλι μου παλλόταν σε ένα συμπυκνωμένο τώρα, τώρα, τώρα. Του είμαι ευγνώμων του Captain.  Οι φίλοι μου έλεγαν πως δεν χορευόταν ακριβώς  αλλά εγώ στα πάρτυ μας, έκανα τα αδύνατα δυνατά να το βάλω, να ηλεκτριστώ. Προσδοκώ να το χορέψω ξανά με την ίδια ένταση και στο μέλλον.

Κάποτε πολλά χρόνια πριν, στην αρχή της εφηβείας μου, είχα αφιερώσει κάποιους στίχους του Beefheart σε ένα βιβλίο που είχα κάνει δώρο σε ένα φίλο μου. Δεν μπορώ να τους θυμηθώ, σαν  ένα δέσιμο λέξεων ή μια φευγαλέα εικόνα που μας διαπερνά σαν ηλεκτρισμός το βράδυ που πέφτουμε να κοιμηθούμε και το πρωί θυμόμαστε μόνο την ένταση της και όχι την ίδια ακριβώς. Τουλάχιστον η αφιέρωση με τους στίχους του (ή μήπως με κάποιο ποίημα του;) θα υπάρχει ακόμα ανεξίτηλη στο βιβλίο του φίλου μου.          

Ας μην αγοράσουμε αύριο εφημερίδες

Οι εκδότες παρακάμπτοντας τη δημοσιογραφική απεργία 17 και 18 Δεκεμβρίου κυκλοφορούν ήδη από σήμερα το βράδυ στο κέντρο της Αθήνας την πραμάτεια τους. Η πραμάτεια τους είναι μπαγιάτικη με ύλη που συγκεντρώθηκε πιθανώς εκβιαστικά ήδη από την Τρίτη και λίγο φρέσκο ρετουσάρισμα της τελευταίας στιγμής. Οι εκδότες ευελπιστούν ότι τελικά θα γυρίσει μπούμερανγκ στους δημοσιογράφους η απεργία και θα επιτύχουν υψηλότερες από τις συνήθεις πωλήσεις, αφού τα "κυριακάτικα" φύλλα θα παραμείνουν στα περίπτερα τρεις αντί για μία μέρα. Στο χέρι μας είναι να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στον απεργιακό αγώνα των δημοσιογράφων για τις συνεχείς απολύσεις συναδέρφων τους. Οι εφημερίδες είναι πάνω από όλα οι δημοσιογράφοι τους και όχι τα cd της Βίσση ή του Χατζιδάκι. Οι αισθητικές επιλογές στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουν καμία σημασία. Να αντιληφτούμε την ευθύνη και τη δύναμη μας. Ας μην αγοράσουμε αύριο εφημερίδες.

Να ληφθεί υπόψη ότι δεν έχω καμιά άμεση ή έμμεση σχέση με το δημοσιογραφικό χώρο. Απλώς χθες στη γενική απεργία είδα το σφιγμένο βλέμμα ενός μεσόκοπου πιθανώς δημοσιογράφου της  "Απογευματινής των εργαζομένων" που έκανε διανομή της εφημερίδας των 130 απλήρωτων εργαζομένων στην "Απογευματινή". Δικαιούμαστε ένα πιο καθαρό βλέμμα. Να κάνουμε το ελάχιστο. Ας μην αγοράσουμε αύριο εφημερίδες.

http://freeapog.blogspot.com/

Ξεκάρφωτος τότε… 1993

Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι
και λοιποί ιθαγενείς
χώρεσαν σ' ένα τσουβάλι
και στον πάτο του εμείς.
Εμείς βάλαμε υποθήκη
από Κρήτη μέχρι Έβρο
κι αφού μπήκαμε στα χρέη
έτσι γίναμε Ευρωπαίοι.
Άλλοι κάναν τα παζάρια
εν τω μέσω της νυκτός
κι όταν έφτασε η ώρα
να 'ρθει ο λογαριασμός
παραλήπτης πάντα ο ίδιος
ο υπέροχος λαός
παραλήπτης πάντα ο ίδιος
ο λεβέντης ο λαός.
Παραλήπτης πάντα ο ίδιος
το κορόιδο ο λαός.
Νοιώθω λίγο σαν χαϊβάνι
πίσω απ' τ' ώριμο καρότο
λαχανιάζω και ιδρώνω
για τη τσέπη τους γαμώτο
και μου λεν κάτι τζιμάνια
-είναι θέμα υπομονής,
οι κουτόφραγκοι στο μέλλον
θα 'ναι υπό και τούρλα εμείς.-
Λες να είμαι τέτοια μάρκα
και κανείς να μη το ξέρει
και να κρύβω τη μαγκιά μου
πίσω απ' τ' απλωμένο χέρι.
Όταν κάτσει με τους λύκους
στο τραπέζι ο καθείς
σίγουρα θ' αφήσει πίσω
μαυροφόρους συγγενείς.

http://theovaf.blogspot.com/

http://arxaiotheatro.gr/

Συμπαράσταση

Ως συμπαράσταση στην απρόκλητη επίθεση που δέχτηκε το κυπριακό ιστολόγιο http://disdaimona.blogspot.com/2010/12/blog-post_08.html  (δες: http://radicaldesire.blogspot.com/2010/12/blog-post_08.html) 

 αναδημοσιεύω το πρόγραμμα και την αφίσα της ημερίδας για τον νεοφασισμό στην Ευρώπη και στην Κύπρο.

Πρόγραμμα Ημερίδας

14:10 – 14:30 Εισαγωγή Ημερίδας:
Σταύρος Τομπάζος, Πανεπιστήμιο Κύπρου

14:30 – 15:15 Πρώτο Μέρος: Ιστορική Παρουσίαση
Ρολάνδος Κατσιαούνης, Ιστορικός
Μακάριος Δρουσιώτης, Δημοσιογράφος-Ερευνητής
Τάκης Χατζηδημητρίου, Πολιτικός

15:15 – 16:00 Συζήτηση
Συντονισμός: Μιχάλης Μιχαήλ, Δημοσιογράφος-Ερευνητής

16:00 – 17:00 Διάλειμμα

17:10 – 17:30 Εισαγωγή δεύτερου μέρους
Αντώνης Έλληνας, Πανεπιστήμιο Κύπρου

17:30 – 18:30 Δεύτερο Μέρος: Προκλήσεις του Σήμερα
Νίκος Τριμικλινιώτης, Παρατηρητήριο κατά του Ρατσισμού και της Ξενοφοβίας
Δώρος Πολυκάρπου, Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό
Γρηγόρης Ιωάννου, Εκπαιδευτικός-Ερευνητής
Παύλος Παύλου, Εκπαιδευτικός-Ερευνητής

18:30 – 19:00 Συζήτηση
Συντονισμός: Κωνσταντίνα Ζάνου, Ιστορικός

Ο David Lynch και ο lemonostiftis

Ένα video του φίλου μου lemonostifti πέρασε στο διαγωνιστικό τμήμα της οπτικοποίησης του τραγουδιού του David Lynch  "I Know", που αποτελεί ένα μουσικό άκουσμα, υβρίδιο Residents και Massive Attack. Ο διαγωνισμός λαμβάνει χώρα στο Genero. Tv, προφανώς δεν είμαι αντικειμενικός στις υποδείξεις μου, αλλά πιστεύω, πως το συγκεκριμένο video, συγκρινόμενο με τα μέχρι στιγμής υποβαλλόμενα, έχει ένα πλεονέκτημα. Προφανώς κάποιες από τις άλλες συμμετοχές είναι πιο άρτιες τεχνικά καθότι οι συμμετέχοντες είναι επαγγελματίες αλλά τα άρτια επιτεύγματα τους αναδίδουν την κλεισούρα του εργαστηρίου. Το επίσης άρτιο video του amateur lemonostifti αναδίδει μια γνήσια εξωστρεφή απεικόνιση " αρρώστιας " που συνάδει με το μεδούλι του σκοτεινού κομματιού του David Lynch. Για του λόγου το αληθές και υποκειμενικότατα  προτρεπτικός για την χρήσιμη ψήφο σας στον lemonostifti, σας παραπέμπω στα κάτωθι links:  

http://lemonostiftis.blogspot.com/2010/12/david-lynch-lemonostiftis.html

http://genero.tv/watch-video/11986/

http://genero.tv/

          

Προσωπικός επετειακός αφορισμός

Τα κείμενα των bloggers μοιάζουν με τις μικρές αγγελίες. Δεν είναι βέβαια τα περισσότερα τόσο συνοπτικά όσο αυτές, αλλά τα περισσότερα κείμενα άμεσα ή έμμεσα ζητούν (αναγνώριση,  κάλυψη ναρκισσισμού, τόνωση του εγώ, ευκαιρία για επαγγελματική καριέρα κτλ) και λίγα προσφέρουν(κυρίως την απόλαυση του κειμένου, που έλεγε και ο μακαρίτης ο Μπάρτ). Εξαιρώ βέβαια από τη συγκεκριμένη προσφορά και  ζήτηση τα εξωνημένα κείμενα που εξυπηρετούν απλώς αλλότρια συμφέροντα. Πάντα όμως  στις μικρές αγγελίες μου άρεσε η στήλη: χαρίζονται. Το περίσσευμα κάποιων ανθρώπων  προσφέρεται συνήθως χωρίς αντάλλαγμα, δεν καταλήγει στα σκουπίδια και κάποιες αγγελίες της στήλης, συχνά ερήμην τους, έχουν σπουδαίο χιούμορ. Ελπίζω και εγώ στον ένα χρόνο της προσπάθειας του blog, που συμπληρώνεται σήμερα, να χάρισα κάποια κείμενα που βρήκαν τον στόχο τους (η ευχαρίστηση του γράφοντος  να ευχαριστεί και κάποιον άλλο) και ότι τα άστοχα μου τουλάχιστον δεν είχαν απαίδευτη  αναίδεια και τυχάρπαστη έπαρση.   

Η βολή του ΔυΝαΤού

Η απόφαση του Πρωθυπουργού πασών των ΔυΝαΤών να εμφανισθεί ενώπιον της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βολή-τσας μας, αποτελεί μια πολύ καλή χειρονομία από την πλευρά του. Ο κ. Ντομινίκ Στρός Καν, καταξιωμένος γάλλος σοσια-ληστής, που προαλείφεται ως ο μελλοντικός πρωθυπουργός της Γαλλίας και το αντίπαλο δέος του ανάλγητου Σαρκοζί, θα απαντήσει στις ερωτήσεις των ελλήνων βολευτών – ευτυχώς πληροφορήθηκα ότι και κάποιοι αποχώρησαν- και θα μας δώσει στοργικά λεκτικά μπατσάκια για ότι αφορά το Μνημόνιο και την πολιτική των ΔυΝαΤών, ώστε μετά για το καλό μας να καταπιούμε με την δέουσα ευχαρίστηση το μουρουνέλαιο μας. Άλλωστε δεν ξεχνάμε ότι το μουρουνέλαιο αυτός μας το δίνει με επιτόκιο 3% ,όταν οι ανάλγητοι Ευρωπαίοι, μας το χορηγούν με 5% και 6% και τώρα με την επιμήκυνση μπορεί να τους πιάσει καμιά πρεμούρα να μας το χορηγήσουν με κανένα διψήφιο, όλο δικό μας για το καλό μας.

Σε μια χώρα που η συνωμοσιολογία και η δαιμονοποίηση δίνουν και παίρνουν πρόκειται για μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ερωτηθούν τα πάντα (κυρίως ποιοι είμαστε εμείς οι ιθαγενείς και που μας πάνε) αλλά και να απαντηθούν οι αιτιάσεις διαφόρων που, επειδή έχουν λίγη τσίπα, έχουν ήδη αποχωρήσει από τη βολή. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι ο καταξιωμένος γάλλος σοσια-ληστής άμα τη εμφανίσει του θα προϋπαντηθεί με κλάδους ελαίας και ροδοπέταλα και ότι θα βοηθήσει τους έλληνες βολευτές να αντιληφθούν την κατάσταση της χώρας, γιατί από τότε που η χώρα βρέθηκε στις στοργικές αγκάλες των ΔυΝαΤών, έχουν πάθει αμνησία και όχι μόνο δεν θυμούνται ότι αυτοί κυβερνούσαν τόσα χρόνια, αλλά δε θυμούνται γενικώς που πατούν και που βρίσκονται.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_07/12/2010_1293448

Μια κάποια σπίθα

"Δεν ξέρω Αλ (Πρόκειται για απάντηση στον Πατσίνο). Φαντάζομαι πως θα έλεγα ότι αν δεν το έκανα, πως θα μπορούσα ποτέ να απολαύσω ένα όμορφο μουσικό κομμάτι;"

O Frank Serpico, ένας αστυνομικός που εναντιώθηκε στην αστυνομική διαφθορά και κατέθεσε σε δικαστήριο για παράνομους χρηματισμούς εκατομμυρίων δολαρίων σε αστυνομικούς, γεννήθηκε στο Μπρούκλιν από Ιταλούς μετανάστες στις 14 Απριλίου 1936, κατατάχθηκε στον στρατό στα 18 του, ενώ πολέμησε και στον πόλεμο της Κορέας για 2 χρόνια. Όταν το 1973 η ζωή του έγινε ταινία από τον Sidney Lumet και τον υποδύθηκε ο Αλ Πατσίνο την μουσική της ταινίας τη συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης. Εντελώς υποκειμενικά το συγκεκριμένο soundtrack είναι ότι πιο αγαπημένο μπορώ να ακούσω από αυτόν ανεξάρτητα αν άλλα έργα θεωρούνται τα μείζονα του.

Για να μην παρασυρόμαστε όμως, το 1959 ο Σέρπικο ορκίστηκε αστυνομικός στην Νέα Υόρκη και προάχθηκε αργότερα σε μυστικός αστυνομικός, όπου και συνάντησε εξαπλωμένη διαφθορά. Η καριέρα του, κυρίως στο Μπρούκλιν και στο Μπρονξ ήταν μικρής διάρκειας, λόγω του ότι απέφευγε να είναι μέρος αυτής της διαφθοράς. Ο Σέρπικο έπαιξε κορώνα γράμματα τη ζωή του για να αποκαλύψει τους "διεφθαρμένους" αστυνομικούς. Το 1967 κατέθεσε τις αποδείξεις που είχε συλλέξει γι' αυτούς αλλά η γραφειοκρατία τον αποθάρρυνε, ώσπου συνάντησε και συνεργάστηκε με έναν άλλο "αδιάφθορο" τον David Durk. Ο Durk τον βοήθησε στις προσπάθειες που κατέβαλε για κάθαρση της αστυνομίας. Ο Σέρπικο πίστευε ότι οι συνάδελφοι του γνωρίζανε για τις μυστικές του συναντήσεις και τους σκοπούς τους, και μην έχοντας πια που να απευθυνθεί, έδωσε πληροφορίες που έγιναν πρωτοσέλιδο στους New York Times στις 25/04/1970 για την αστυνομική διαφθορά στην Νέα Υόρκη. Αυτό ανάγκασε τον Δήμαρχο της πόλης John V. Lindsay, να δημιουργήσει μια 5μελη επιτροπή, την Επιτροπή Knapp. Ο Σέρπικο πυροβολήθηκε κατά την διάρκεια μιας αστυνομικής υπόθεσης ρουτίνας για ναρκωτικά στις 3 Φεβρουαρίου του 1971 στο Μπρούκλιν. Όταν η σχετική επιχείρηση σκάλωσε και ο Σέρπικο πήρε την ενδεδειγμένη πρωτοβουλία για να έχουν αποτέλεσμα, οι συνάδελφοι του απλώς τον κοίταζαν, κι όταν τους φώναξε για βοήθεια δεν ανταποκρίθηκαν.

Ο Σέρπικο πυροβολήθηκε στο πρόσωπο από απόσταση επαφής. Η σφαίρα διαπέρασε το μάγουλο του λίγο κάτω από το μάτι και σφηνώθηκε στο σαγόνι του. Έπεσε κάτω αιμόφυρτος, αλλά οι συνάδελφοι του "ξεχάσανε" να αναφέρουν στα κεντρικά ότι πυροβολήθηκε αστυνομικός. Ο Σέρπικο σώθηκε από έναν ηλικιωμένο ισπανόφωνο από το διπλανό κτίριο, που κάλεσε τις πρώτες βοήθειες και τον κράτησε ζωντανό μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Ο Σέρπικο γλίτωσε τη ζωή του, αλλά κουφάθηκε στο αριστερό αυτί ενώ για χρόνια υπέφερε από πόνους στο σαγόνι και στο κεφάλι του.

Καθώς έμειναν αναπάντητα ερωτηματικά για τις συνθήκες με τις οποίες πυροβολήθηκε δεν μπορούσε να αποδειχτεί ευκρινώς ότι ο Σέρπικο οδηγήθηκε σε "παγίδα" από τους συναδέρφους του για να θανατωθεί.

Τον Οκτώβρη και τον Δεκέμβρη του 1971 ο Σέρπικο κατέθεσε στην Επιτροπή Knapp:

"Μέσω της παρουσίας μου σήμερα εδώ, ελπίζω ότι οι αστυνομικοί στο μέλλον δεν θα ζήσουν την ίδια απελπισία και το ίδιο άγχος στα οποία υποβλήθηκα τα τελευταία πέντε χρόνια από τους ανωτέρους μου, στη προσπάθεια μου να αναφέρω την διαφθορά...Δημιουργείται ένα κλίμα μέσα στο οποίο ο έντιμος αστυνομικός φοβάται τον διεφθαρμένο, και όχι το αντίθετο..."

Σήμερα ο Μίκης Θεοδωράκης ανακοίνωσε την ίδρυση Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών με την ονομασία «Σπίθα», όπως είχε προαναγγείλει. Ο Μίκης Θεοδωράκης κάλεσε τους πολίτες σε «ανυπακοή» απέναντι στις κυβερνητικές αποφάσεις, οι οποίες, όπως υποστήριξε, προέρχονται από τις ΗΠΑ, το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, και «εκχωρούν τα εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα στις ξένες δυνάμεις». Δεν γνωρίζω τη δυναμική μπορεί να έχει αυτή η κίνηση, είναι νωρίς για να διαπιστώσω ποιοι στοιχίζονται από πίσω του και τι προσδοκούν αλλά αντιλαμβάνομαι το σθένος ενός σημαντικού ανθρώπου που παρ΄ όλες τις πολιτικές παλινωδίες του είναι σαν να μας λέει για να ανταποκριθούμε στις ευθύνες που μας αναλογούν:

"Δεν ξέρω Έλληνα (Πρόκειται για απάντηση προς Ανωνύμου του Έλληνος). Φαντάζομαι πως θα έλεγα ότι αν δεν το έκανα, πως θα μπορούσα ποτέ να είμαι αντάξιος του σπουδαίου καλλιτεχνικού μου έργου; Δε με ενδιαφέρει ακόμα κι αν το όνομα μου μνημονεύεται για τα καλλιτεχνικά του επιτεύγματα στους αιώνες αν η χώρα μου εκπέσει σε μια θλιβερή αποικία ή σε μια παραδουνάβια ηγεμονία που θα είναι φόρου υποτελής για χρόνια και για άλλα τόσα χρόνια "

http://en.wikipedia.org/wiki/Frank_Serpico