Σκεφτόμουν εδώ και κάποιες μέρες μια ανάρτηση για το Αρχαιολογικό Μουσείο του Μαραθώνα, το πρωτοελλαδικό νεκροταφείο στο Τσέπι, τον Τύμβο του Μαραθώνα και το Ιερό Αιγυπτίων Θεών που βρίσκονται σε κοντινές μεταξύ τους αποστάσεις αριστερά και δεξιά επί της Μαραθώνος, μετά την Νέα Μάκρη. Ήθελα να προτείνω μια όμορφη εκδρομή που μπορεί να κάνει κάποιος λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, αλλά και τη δυσθυμία μου για την εικόνα εγκατάλειψης που παρουσιάζει το πρωτοελλαδικό νεκροταφείο στο Τσέπι και το Ιερό Αιγυπτίων Θεών. Όμως ήδη ο Φώτης Απέργης στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία ανέδειξε με επάρκεια το θέμα. Έτσι το μόνο που μπορώ να κάνω, πέρα από την αναδημοσίευση του κειμένου του, είναι να προσθέσω προσωπικές μου φωτογραφίες για του λόγου του, το αληθές.
Μετά από τόσες μέρες βροχής, ο πρωινός ήλιος έμοιαζε με δώρο που ανυπομονείς να ξετυλίξεις. Σαββατιάτικη βόλτα στον Μαραθώνα με το νου στους τίτλους των εφημερίδων και τις εικόνες των χιλιάδων εξεγερμένων Αιγυπτίων να ζουν την εκρηκτική χημική αντίδραση της οργής και της ελπίδας.
Ώσπου μια μικρή επιγραφή στη Μαραθώνος, που μόλις φαίνεται ανάμεσα στις τόσες που υποτίθεται πως θ' αποκαθηλώνονταν, ειδοποιεί: «Προς Ιερό Αιγυπτίων Θεών».
Σουρεαλιστικό; Όχι τόσο. Λίγο πιο κάτω, στο «Βιετνάμ», πυρπόλησαν το ρύζι, σ' ένα ινδικό σερβίρουν δικές τους σπεσιαλιτέ και στη λεωφόρο διασταυρώνονται νωχελικά Πακιστανοί και Αφγανοί με τα ποδήλατά τους. Όμως η ανάμειξη των πολιτισμών είναι πολύ πιο παλιά απ' όσο θέλουν να πιστεύουν οι υμνητές μιας ανύπαρκτης αρχαίας καθαρότητας: Η λατρεία της Ίσιδας μεταφέρθηκε από την Αίγυπτο στην Ελλάδα ήδη από τον 4ο αιώνα π.Χ., οπότε και διαδόθηκε σε όλο τον ρωμαϊκό κόσμο. Η πρώτη γραπτή μαρτυρία μιλά για δικό της ιερό στον Πειραιά. Σιγά σιγά η αιγύπτια θεά συνδέθηκε με τη Δήμητρα και την Αφροδίτη. Στέριωσε μάλιστα τόσο, ώστε τον 2ο αιώνα μ.Χ. ο Ηρώδης ο Αττικός ίδρυσε και ιερό στην Μπρεξίζα -αυτό που εξακολουθεί να εκπλήσσει όσους περνούν από δω πρώτη φορά.
Πριν από λίγα χρόνια, το υπουργείο Πολιτισμού είχε εξαγγείλει φιλόδοξα σχέδια: μια μεγάλη αρχαιολογική και τουριστική διαδρομή που θα περιλάμβανε το αιγυπτιακό ιερό, το Μουσείο του Μαραθώνα, τον Τύμβο και το στέγαστρο του πρωτοελλαδικού νεκροταφείου στο Τσέπι. Τώρα το ιερό είναι κλειστό, ενώ η επιγραφή που μιλά για την «ανάδειξη, βελτίωση και αποκατάστασή» του με κόστος 400 χιλιάδων ευρώ στέκεται ειρωνικά πλάι στο λουκέτο, δίχως να κρύβει τα πυκνά χόρτα και τα σκουπίδια στον αρχαιολογικό χώρο, που κάθε χειμώνα απειλείται απ' τις πλημμύρες.
Όσο για το στέγαστρο, που στοίχισε 3,3 εκατομμύρια ευρώ για να προστατεύει το κοντινό, καλοδιατηρημένο αρχαίο νεκροταφείο, είναι κι αυτό από τον περασμένο Νοέμβριο κλειστό, μ' ένα κρύσταλλο ραγισμένο, το τραπέζι και την καρέκλα του ταμείου πεταμένα, τις ράμπες γεμάτες κουτσουλιές απ' τα πουλιά. Κανένας φύλακας δεν υπάρχει εδώ, αλλά και στο Μουσείο του Μαραθώνα, που είναι στην ερημιά, δεν είναι αρκετοί. Φτάνουν ο συναγερμός και οι κάμερες;
Αυτό, τουλάχιστον, λειτουργεί, με τα σχολεία να 'ρχονται τις καθημερινές και τα παιδιά να στέκονται γεμάτα περιέργεια μπρος στα επιβλητικά αγάλματα του Όσιρη και της Ίσιδας, που ανακαλύφθηκαν το 1968 στο εγκαταλειμμένο σήμερα ιερό: Τέτοια έχουν δει στη «Μούμια», αλλά όχι στους «300». Πώς βρέθηκαν εδώ;
Ελάχιστα από αυτά πάνε με τους γονείς τους και στο ολυμπιακό κωπηλατοδρόμιο, που είναι πάντα πλούσιο σε πανίδα και χλωρίδα, αλλά έρημο από περιπατητές, με τα ξερόχορτα να απλώνονται αφρόντιστα και τα ξύλινα δάπεδα σκεβρωμένα και απεριποίητα. Ακόμα και στη σαββατιάτικη βόλτα, η κρατική αδιαφορία είναι παρούσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου