Διάφοροι κήνσορες, δημοσιογράφοι και δημοσιογραφούντες, μόλις τα δουν σκούρα από έμπνευση μηχανεύονται σκιαμαχίες με τα δεινά της τηλεόρασης και τη ρηχότητα των τηλεπερσόνων. Αρχίζουν να γράφουν θούριους για την ευτέλεια του τηλεοπτικού πολτού, ξεπατικώνουν, τάχα μου εφ΄ υψηλού, κατινιές που είδαν σε μεσημεριανά ή βραδινά για να κάνουν το κείμενο πιο ζωντανό, γενικά σκοτώνουν τον νεκρό. Οι πιο επιδέξιοι επενδύουν σε μια σύζευξη υψηλού- οι βαθυστόχαστοι συνειρμοί τους- με χαμηλό- τι πιο χαμηλό από τα κρέας που λαμπυρίζει…
Βέβαια σπαταλούν τόση από την ικμάδα τους γιατί ξεκινούν με την παραδοχή ότι η τηλεόραση είναι άκρως επιδραστική. Τα μεγάλα πλήθη ψυχαγωγούνται, οδηγούνται και φοβούνται μέσω αυτής. Οι παραγωγικές ηλικίες όμως τρέχουν από το πρωί ως το βράδυ για τον άρτων ημών τον επιούσιον και αργά το βράδυ αποχαυνώνονται λελογισμένα και αν κρίνω από ένα ευρύτερο- αν και όχι τόσο ενδεικτικό- περίγυρο μου, δεν ανοίγουν την οθόνη παρά μόνο για να δουν dvd, αντίθετα προσπαθούν να κερδίσουν τις ώρες της ζωής τους ο καθένας με τον τρόπο του όσο πιο δημιουργικά και εποικοδομητικά γίνεται… μιλώντας σε φίλους και συντρόφους, φτιάχνοντας… έπιπλα, κυνηγώντας λέξεις ή όνειρα, παίζοντας σαν μικρά παιδιά με τα παιδιά τους που μεγαλώνουν…
Οπότε τα μεγάλα πλήθη που παρακολουθούν τηλεόραση είναι μάλλον οι συνταξιούχοι και τα παιδιά. Για τους συνταξιούχους η τηλεόραση αποτελεί μια φτηνή θαλπωρή και ένα είδος συντροφιάς. Είναι η αντήχηση μιας παρουσίας. Ένα κατοικίδιο και ή οθόνη της τηλεόρασης και όλα είναι πιο εύκολα, για την ακρίβεια πιο ανώδυνα, μέχρι το τελικό fade out, δηλαδή τον καλλιγραφικό ευφημισμό του θανάτου.
Το θέμα είναι όταν ξεκινάει η ζωή, δηλαδή τα μικρά παιδιά. Ξεκινάμε από την γενική παραδοχή ότι ή τηλεόραση για τα μικρά παιδιά τείνει να γίνει μια ηλεκτρονική νταντά. Εκεί είναι το δύσκολο ζήτημα. Να βρεις τη ζωτικότητα και την ενέργεια μετά από μια κουραστική μέρα να ασχοληθείς δημιουργικά με τα παιδιά σου. Το στοίχημα εδώ είναι πιο δύσκολο. Αφενός μεν πρέπει να έχεις οργανώσεις έτσι τη ζωή σου που εν απουσία σου η τηλεόραση να μην παίζει το ρόλο της ηλεκτρονικής νταντάς και αφετέρου να έχεις υπόψη σου, ότι με τα μικρά παιδιά είναι ελαφρώς εγκληματικό να μην υπάρχει τηλεόραση στο σπίτι. Τα υποχρεώνεις να είναι σε μια μειονεκτική σύγκριση με τους συνομήλικους τους που έχουν παρακολουθήσει αυτό ή εκείνο το τηλεοπτικό πρόγραμμα. Δεν υπάρχει πιστοποιημένη πατέντα να κινηθείς με ασφάλεια. Είθε να αυτενεργήσεις με το ένστιχτο του πατέρα και της μητέρας που νοιάζεται πάνω από όλα να βοηθήσει το παιδί του να σταθεί ελεύθερο στα δικά του πόδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου