Μορφή καταπλήξεως

Οι άρρωστοι ξεχωρίζουν αναμεταξύ τους
οι υγιείς είναι ίδιοι.
περνώντας απ’ το γέλιο γνωρίζω αλάνθαστα
και τους μεν και τους δε.
τείνω στην άπνοια του νου με λευκότητα
οι δυστυχίες διαφέρουν η ευτυχία είναι μία.

Αφανείς ήρωες

Δεν αντέχω να διαβάζω για τους "αφανείς ήρωες της Φουκουσίμα". Ίσως να μου ήταν λιγότερο επώδυνο, αν στη θέση των τριών εργατών που υπέστησαν εγκαύματα στην προσπάθεια τους να ψύξουν τους αντιδραστήρες και εκτέθηκαν σε επίπεδα ραδιενέργειας 10.000 φορές υψηλότερα από το κανονικό, ήταν κάποια μέλη, ή και ο πρόεδρος αυτοπροσώπως, του Διοικητικού Συμβούλιου της ιδιωτικής εταιρείας TEPCO που εκμεταλλεύεται τα πυρηνικά εργοστάσια, στα πλαίσια βεβαίως-βεβαίως της δια βίου μάθησης των ίδιων των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά και ως έμπρακτη εφαρμογή της περίφημης εταιρικής κοινωνικής ευθύνης που κάθε εταιρεία που σέβεται τον εαυτό της, τα τελευταία χρόνια, την λανσάρει σαν το απόλυτο εγκόλπιο της.

Η TEPCO, που ιδρύθηκε το 1951, σήμερα είναι η 4η σε μέγεθος εταιρεία παραγωγής ενέργειας στον κόσμο και η μεγαλύτερη στην Ασία. Μόνο μέσα στα τελευταία 25 χρόνια εμφανίζεται να έχει λειάνει τις συνέπειες σε τουλάχιστον διακόσια ατυχήματα και μόνο στην τελευταία δεκαετία να έχει παραποιήσει καμιά τριανταριά εκθέσεις επιθεωρητών ασφαλείας. Αλλά φαίνεται πως ακόμα και στην Ιαπωνία, αν κάποιος πρέπει να κάνει χαρακίρι, ερμηνεύεται κατά το δοκούν.

http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=262371
 
http://agauch-katerina.blogspot.com/2011/03/blog-post_16.html

Walkabout

Στην Αυστραλιανή ενδοχώρα οι αυτόχθονες Aborigines, όταν ένα αγόρι της φυλής τους φτάνει στην ηλικία των 16 ετών, το αφήνουν μόνο του στην έρημο. Για μήνες θα πρέπει να κοιμηθεί σ΄ αυτήν. Να θρεφτεί από τη στεγνή φύση, με τα λίγα δέντρα, το ελάχιστο νερό, τα ερπετά. Να παραμείνει ζωντανός. Μόνο τότε θα επιστρέψει επάξια ενήλικας στη φυλή του.

Ο Νicolas Roeg ξεκίνησε ως διευθυντής φωτογραφίας πριν αναλάβει την συν-σκηνοθεσία της cult ταινίας Performance (1970) με τον Mick Jagger και την Anita Pallenberg. Έτσι η πρώτη αποκλειστικά δική του σκηνοθεσία είναι το Walkabout (1971) και 40 χρόνια μετά η ταινία αναδεικνύεται σε ένα αριστούργημα- το ξέρω πολύ χρησιμοποιημένη λέξη, αλλά στην προκειμένη περίπτωση σχεδόν περιοριστική της χαρισματικής αμφισημίας της συγκεκριμένης δημιουργίας- που αν και στην αρχή επαινέθηκε ως μια cult ταινία, αντιθέτως είναι μεστή στοχασμού χρησιμοποιώντας επιδέξια τη φύση του κινηματογραφικού μέσου: επιδέξια παράθεση εικόνων, όχι για καλλιγραφικούς, περιγραφικούς, σκοπούς άλλα έμπλεη συναισθηματικών δονήσεων που απηχούν αλληγορίες που καταδεικνύονται με κινηματογραφικά χαρισματικό τρόπο.

Ο Roeg εντάσσει επιδέξια μια παραλλαγή στην αβοριγιανή τελετή ενηλικίωσης. Ένας πετυχημένος πατέρας χρηματιστής αυτοκτονεί μπροστά στα παιδιά του, το αγόρι 7-8 χρονών, το κορίτσι στην εφηβεία, ενώ αρχικά έχουμε υποθέσει ότι όλοι μαζί έχουν κάνει εκδρομή για πικ-νικ κοντά στην έρημο. Το γεγονός της αυτοκτονίας σου φαντάζει ιδιότροπα παρατραβηγμένο, αν και ο σκηνοθέτης στην ανάπτυξη των πρώτων πλάνων του, σου δίνει εκ των υστέρων την εντύπωση ότι το είχε προοικονομήσει. Τα παιδιά αποσβολωμένα χάνονται στην έρημο και γρήγορα είναι εμφανές ότι δεν θα είναι δυνατόν να επιβιώσουν για πολύ. Είναι μαλθακά παιδιά του δυτικού πολιτισμού που έχουν γνωρίσει ακόμα και το κοτόπουλο τεμαχισμένο ως μπούτι, στήθος, φτερούγα, στα ράφια του σουπερ μάρκετ, είναι πέρα από τη σφαίρα της αντίληψης τους ότι για να επιβιώσουν στην έρημο θα πρέπει να θηρεύσουν σαύρες και άλλα ερπετά. Θέλουν νερό σε μια έρημο και πρέπει να είναι επιδέξια για να το ανακαλύψουν, πως μπορεί να είναι επιδέξια, όταν κάνεις δεν τους έχει προετοιμάσει για κάτι τόσο απαιτητικά επώδυνο;

Ως από μηχανής θεός θα εμφανιστεί  μπροστά τους ένας Aborigine που βρίσκεται στο walkabout του, δηλαδή στην τελετή περιπλάνησης του. Μέχρι τότε όμως, αν και αναρωτιόμαστε πως είναι δυνατό να επιβιώσουν τα δύο παιδιά, ο σκηνοθέτης δεν έχει αναπτύξει την ταινία με το ρυθμό του θρίλερ. Τα πλάνα του είναι σαν φλούδες ενός νέου κόσμου που ανακαλύπτονται μπροστά στα μάτια των παιδιών. Η φύση δεν αποδίδεται ως ειδυλλιακή από τον σκηνοθέτη, συχνά είναι εκφοβιστική, αλλά τα παιδιά με ανεπαίσθητες κινήσεις ενσωμάτωσης αρχίζουν να εντάσσονται σε αυτήν.

Για να μην ξεχνιόμαστε ο από μηχανής Aborigine νεαρός θα βοηθήσει τα δύο παιδιά να επιβιώσουν. Η ανάπτυξη της μεταξύ τους επικοινωνίας αποδίδεται με λαμπρά πλάνα και μια έξοχη φωτογραφία που θα είναι το σήμα κατατεθέν του σκηνοθέτη και σε κατοπινές ταινίες του όπως το Don’t look now (1973).

Ο νεαρός ιθαγενής σέβεται τον κόσμο μέσα στον οποίο συνυπάρχει, θηρεύει για να φάει. Δεν σκοτώνει από ευχαρίστηση. Έτσι όταν γίνει θεατής ενός αποτρόπαιου σαφάρι που κατακρεουργούνται ζώα ως στόχοι σκοποβολής θα αλλάξει εντός του ο ρυθμός του κόσμου…

Μέσα από μια απλή ιστορία ο Νicolas Roeg χτίζει επιδέξια μια αλληγορία για τις κατακτήσεις του δυτικού πολιτισμού μας. Ο χρηματιστής πατέρας μας αυτοκτόνησε και εμείς πλαδαρά, νωθρά παιδιά της διαρκούς οικονομικής μεγέθυνσης πρέπει να επιβιώσουμε σε ένα καινούργιο κόσμο με νέες συντεταγμένες. Η αλαζονεία μας, μας κάνει να νομίζουμε ότι εξουσιάζουμε τη φύση, χτίζοντας τέρατα που γκρεμίζονται σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, όταν ένας σεισμός ξεφεύγει από τα νούμερα που είχαμε προβλέψει ότι μπορούμε να αντεπεξέλθουμε και ισοπεδώνει τους πυρηνικούς πύργους της Βαβέλ που είχαμε υψώσει με τόση οίηση και αυθάδεια. Η φύση δεν είναι τιμωρός ή θεότητα που πρέπει να λατρεύουμε όπως οι πρωτόγονοι, η φύση απλώς είναι και εμείς εθελοτυφλούμε κάνοντας πως δεν αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη της και το γεγονός ότι και εμείς αποτελούμε στο πέρας της ύπαρξης μας, ελάχιστη σκόνη της.

Η ταινία ένα σεμνό αριστούργημα σου υποβάλει διαρκώς ανάλογες σκέψεις, ενώ έχεις χαθεί στον υπαινικτικό ρυθμό της. Τα τελευταία χρόνια, όταν βλέπω ταινίες μακριά από την κινηματογραφική αίθουσα κάνω συχνά διαλλείματα. Αλλά αυτή η κινηματογραφική περιπλάνηση με κράτησε καθηλωμένο, με το μυαλό μου σε μια επιταχυνόμενη εγρήγορση, διαρκώς.

http://closeupbarry.livejournal.com/tag/masterpiece#closeupbarry6702

http://www.sub-titles.net/en/ppodnapisi/podnapis/i/727498/walkabout-1971-subtitles

Μεμονωμένες περιπτώσεις- παράπλευρες απώλειες

Θυμάμαι ακόμα το σοκ της περιγραφής του φίλου μου, που μου εξιστορούσε, πως ένας μετανάστης απ΄ αυτούς που καθαρίζουν τα παρμπρίζ των αυτοκινήτων, διαμελίστηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο επί της Μαραθώνος, στο ύψος της Αττικής οδού κοντά στο Πικέρμι, και ο ζωόμορφος οδηγός που τον διαμέλισε – προσβάλω τα ζώα στο όνομα της αφήγησης- δε θεώρησε στοιχειώδη υποχρέωση του να σταματήσει μετά το χτύπημα. Μεμονωμένη περίπτωση. Αμφιβάλω αν καταγράφτηκε το συμβάν ως είδηση έστω και σε κάποια τοπική εφημερίδα.

Θυμάμαι με λιγότερη ενάργεια περιστατικά θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων με θύματα αλλοδαπούς εργαζόμενους και θύτη την ασίγαστη ανάγκη του έθνους να διοργανώσει επάξια την Ολυμπιάδα της καταστροφής του. Μεμονωμένες περιπτώσεις, παράπλευρες απώλειες στην εξυπηρέτηση του Ολυμπιακού κλέους.

Θυμάμαι με κενά, αλλά μάλλον δεν κάνω λάθος στο μέτρημα, τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις τεμαχισμένων πτωμάτων αλλοδαπών που βρέθηκαν στα σκουπίδια. Τεμαχισμένες μεμονωμένες περιπτώσεις.

Στο όνομα διαδοχικών μεμονωμένων περιπτώσεων και παράπλευρων απωλειών απ’ αυτές που με διαλείψεις θυμόμαστε, 300 μετανάστες αποφάσισαν να υπερασπιστούν εμπράκτως το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή, εξωθώντας τους εαυτούς τους, μετά την πολλοστή μέρα απεργίας πείνας, πλησίον του θανάτου. Με ενδιαφέρει δευτερευόντως αν κάποιοι τους χρησιμοποίησαν, αν κάποιοι διοχέτευσαν αποτελεσματική προπαγάνδα ότι κάποιοι τους χρησιμοποίησαν ή αν θα αποτελούσαν στον αρχικό χρόνο στέγασης τους στη Νομική σχολή τη θρυαλλίδα για το ξέσπασμα μιας χαοτικής εξίσωσης με λάθους συσχετισμούς αριστερών δυνάμεων. Το κρίσιμο σημείο έγκειται στο ότι, οι όποιες κατακτήσεις της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας που εξέπνευσε τον Απρίλιο του 2010, θα είναι κενές περιεχομένου, αν δεν μπορέσει να βρεθεί τρόπος να μην πεθάνει κανένας μετανάστης-απεργός πείνας. Το οποιοδήποτε νομικό οπλοστάσιο που δεν μπορεί να διασταλθεί και να συσταλθεί ώστε να υπερασπίσει το θεμελιώδες δικαίωμα της ζωής καταντά αναλυτικός οδηγός χρήσης άχρηστου πολυεργαλείου.

Τον θάνατο ενός εκ των 300 μεταναστών- απεργών πείνας δεν μπορούμε και πάλι να τον προσπεράσουμε ως μεμονωμένη περίπτωση ή ως παράπλευρη απώλεια, μακριά από το καθημερινό οπτικό πεδίο μας. Αν ως κοινωνία οδηγηθούμε με τον αυτόματο πιλότο μας ως εκεί, θα έρθει και θα μας πλακώσει. Με την ευθύνη των θανάτων αυτών των ανθρώπων πάνω μας, πως θα σηκωθούμε λίγο ψηλότερα;

http://kainotopio.blogspot.com/2010/01/blog-post_31.html

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Οι υπογράφοντες πιστεύουμε ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) η οποία θα εξετάσει το ελληνικό δημόσιο χρέος. Η τρέχουσα πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους έχει επιφέρει μεγάλο κοινωνικό κόστος στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια ο ελληνικός λαός έχει δημοκρατικό δικαίωμα να απαιτήσει πλήρη πληροφόρηση όσον αφορά το χρέος που είναι δημόσιο, ή εγγυημένο από το κράτος.

Ο σκοπός της ΕΛΕ θα είναι η εξακρίβωση των αιτίων του δημόσιου χρέους, των όρων με τους οποίους έχει συναφθεί, καθώς και της χρήσης των δανείων. Στη βάση των συμπερασμάτων της η ΕΛΕ θα διαμορφώσει κατάλληλες προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, συμπεριλαμβανομένου του χρέους που θα αποδειχθεί παράνομο, μη νομιμοποιημένο, ή απεχθές. Η επιδίωξη της ΕΛΕ θα είναι να συνδράμει την Ελλάδα ώστε να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπίσει το βάρος του χρέους. Η ΕΛΕ θα επιχειρήσει επίσης να διαπιστώσει ευθύνες για τις προβληματικές συμβάσεις χρέους.

Το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος βρίσκονται στην καρδιά της κρίσης της Ευρωζώνης. Η παγκόσμια κρίση που ξεκίνησε το 2007 πήρε τη μορφή κρίσης χρέους της περιφέρειας της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με τον τελευταίο προϋπολογισμό, το ελληνικό δημόσιο χρέος αναμένεται να αυξηθεί από 299 δις ευρώ (ή 127% του ΑΕΠ) το 2009 σε 362 δις ευρώ (ή 159% του ΑΕΠ) το 2011. Η διόγκωση του δημόσιου χρέους επέτεινε τον κίνδυνο εθνικής χρεοκοπίας των περιφερειακών χωρών και αύξησε τις πιθανότητες τραπεζικής χρεοκοπίας στην Ευρώπη. Η ΕΕ, σε συμφωνία με εθνικές κυβερνήσεις, αντέδρασε υιοθετώντας προγράμματα διάσωσης που διευκολύνουν τον προσωρινό δανεισμό των κρατών της Ευρωζώνης και προστατεύουν τις τράπεζες. Αλλά τα μέτρα αυτά δεν κατάφεραν να καθησυχάσουν τις χρηματοπιστωτικές αγορές, με συνέπεια τα επιτόκια δανεισμού των περιφερειακών χωρών να συνεχίσουν να ανεβαίνουν. Επιπλέον, το αντίτιμο των προγραμμάτων ήταν η λιτότητα. Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και άλλες χώρες αναγκάστηκαν να περικόψουν μισθούς και συντάξεις, να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες, να συρρικνώσουν τις παροχές πρόνοιας, να ιδιωτικοποιήσουν δημόσιες επιχειρήσεις και να απελευθερώσουν τις αγορές. Αναπόφευκτα θα υπάρξει και περαιτέρω κοινωνικό κόστος λόγω αύξησης της ανεργίας, χρεοκοπίας επιχειρήσεων και συρρίκνωσης της παραγωγής.

Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο των προγραμμάτων διάσωσης της ΕΕ, αλλά ο ελληνικός λαός έχει κρατηθεί στο σκοτάδι όσον αφορά τη σύνθεση και τους όρους του δημόσιου χρέους. Η έλλειψη ενημέρωσης συνιστά θεμελιώδη αποτυχία των δημοκρατικών διαδικασιών. Οι λαοί που καλούνται να φέρουν το κόστος των προγραμμάτων της ΕΕ έχουν δημοκρατικό δικαίωμα στην πλήρη πληροφόρηση.

Η ΕΛΕ μπορεί να συμβάλλει στην αναπλήρωση του δημοκρατικού αυτού ελλείμματος. Μπορεί επίσης να ενθαρρύνει τη συμμετοχή ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων στην ανάπτυξη κινημάτων για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους. Η επιτροπή θα είναι διεθνής και θα αποτελείται από ορκωτούς λογιστές του χρέους και των δημόσιων οικονομικών, από νομικούς, οικονομολόγους, αντιπρόσωπους των εργατικών οργανώσεων και μέλη των οργανώσεων την κοινωνίας των πολιτών. Θα είναι ανεξάρτητη από τα πολιτικά κόμματα, αλλά δεν θα αποκλείει τη συμμετοχή πολιτικών, αρκεί να συμφωνούν με τους σκοπούς της. Η ΕΛΕ θα διασφαλίζει την ύπαρξη εξειδικευμένης γνώσης και θα εγγυάται τον δημοκρατικό έλεγχο καθώς και το υπόλογο όλων των εμπλεκομένων.

Για να επιτύχει το στόχο της η ΕΛΕ θα πρέπει να έχει πλήρη διαχρονική πρόσβαση στις συμβάσεις και εκδόσεις δημόσιου χρέους, συμπεριλαμβανομένων των εκδόσεων ομολόγων, αλλά και διμερούς, πολυμερούς, ή άλλης μορφής χρέους και κρατικών υποχρεώσεων. Θα πρέπει να έχει τις απαραίτητες αρμοδιότητες ώστε να θέτει στη διάθεσή της όλα τα έγγραφα που κρίνει απαραίτητα για να επιτελέσει το έργο της. Θα πρέπει επίσης να θεσμοθετηθούν πρόσφοροι τρόποι ώστε να μπορεί να καλεί προς εξέταση δημόσιους λειτουργούς, όπως και να ανοίγει, μετά από αιτιολογημένο αίτημά της και δικαστική συνδρομή, τραπεζικούς λογαριασμούς, ιδίως λογαριασμούς του δημοσίου σε ιδιωτικές τράπεζες και στην Τράπεζα της Ελλάδας. Θα πρέπει, τέλος, να διαθέτει επαρκές χρονικό διάστημα για να μελετήσει τις συμβάσεις και να εξαγάγει το πόρισμά της.

Η δημιουργία διεθνούς και ανεξάρτητης ΕΛΕ για το ελληνικό δημόσιο χρέος αποτελεί αναντίρρητη ανάγκη. Είναι επίσης δημοκρατική απαίτηση του ελληνικού λαού που σηκώνει το βάρος της κρίσης και θέλει να γνωρίζει τις αιτίες της. Από όλες τις απόψεις η ελληνική ΕΛΕ θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρότυπο και για άλλες χώρες της Ευρωζώνης.

Το αίτημα για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Δημόσιου Χρέους της Ελλάδας διαμορφώθηκε το Δεκέμβρη του 2010. Την πρωτοβουλία έλαβαν προσωπικότητες που συμμετέχουν στο Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης, όπως η Νάντια Βαλαβάνη, ο Κώστας Λαπαβίτσας, ο Λεωνίδας Βατικιώτης, η Δέσποινα Σπανού, ο Γιάννης Τόλιος, ο Στάθης Κουβελάκης κ.α. Σταδιακά ωρίμασε το αίτημα έτσι ώστε να σχηματιστεί αυτή η πρωτοβουλία, στο όνομα της οποίας διενεργείται και η τρέχουσα συλλογή υπογραφών. Η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα, διαπίστωσε την σημασία της πρωτοβουλίας και την παρουσίασε αυτοβούλως στην Βουλή των Ελλήνων τον Δεκέμβρη του 2010.

Στην κίνηση σήμερα συμμετέχουν πολλές και ανεξάρτητες ομάδες δράσης, συνδικαλιστικές οργανώσεις, κόμματα και άτομα. Έχει συμφωνηθεί μια έκκληση, η οποία και ακολουθεί στα Ελληνικά και στα Αγγλικά. Στην προσπάθεια συμμετέχουν επίσης πολλές οργανώσεις του εξωτερικού, όπως η CADTM, Jubilee Debt, Eurodad, κ.α. Συμμετέχουν επίσης οργανώσεις από Ιρλανδία, Ισπανία και Πορτογαλία, όπου τα πράγματα έχουν παραπλήσια δυναμική. Ο στόχος είναι να διαμορφώσουμε κίνημα που θα απαρτίζεται από ειδικούς αλλά καθημερινούς ανθρώπους με στόχο τον έλεγχο και την αντιμετώπιση του δημοσίου χρέους σε δημοκρατική βάση και υπέρ των εργαζομένων και των πολλών.

Έχουμε ήδη συγκεντρώσει περίπου 100 ξένες υπογραφές μεγάλου βεληνεκούς, καθώς και 60 Ελληνικές. Έχουν υπογράψει, μεταξύ άλλων γνωστών διεθνών προσωπικοτήτων, ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Ταρίκ Αλί, ο Σλαβόι Ζίζεκ, ο Λόταρ Μπίσκι, ο Αλμπέρτο Ακόστα, περίπου 15 ευρωβουλευτές καθώς και βουλευτές από την Γερμανία, Πορτογαλία και αλλού. Από την Ελλάδα υπάρχουν οι υπογραφές των Λαφαζάνη, Γλέζου, Αλαβάνου, Σακοράφα, Δεκλερή, Παπασπύρου, καθώς και πολλών ακόμη προσώπων από τον πολιτικό και συνδικαλιστικό χώρο, διανοουμένων και καλλιτεχνών.

Στις 3 Μαρτίου του 2011 θα δοθεί επίσημη συνέντευξη τύπου και προσβλέπουμε στην κατά το δυνατόν μεγαλύτερη παρουσία του Ελληνικού και του διεθνούς τύπου. Ο ευρύτερος στόχος είναι να διαμορφωθεί πανευρωπαϊκό κίνημα κατά του χρέους. Το χρέος μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά μόνο μετά από ευρεία παρέμβαση από την βάση, τον λαό, εμάς. Η συμβολή μας θα πρέπει να είναι θερμή, ενθαρρύνοντας και άλλους να συμμετάσχουν, είτε συλλέγοντας υπογραφές, είτε με ψηφίσματα στα σωματεία τους, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Όλα θα κριθούν τελικά από την συμμετοχή μας. Δεν υπάρχει απλός τρόπος να τονιστεί αυτό επαρκώς.

Καλό θα ήταν να έχουμε μια σημαντική συγκέντρωση υπογραφών μέχρι τότε, αλλά και να συνεχίσουμε μετά με γρηγορότερους ρυθμούς. Ας δώσουμε στην πρωτοβουλία αυτή τη μεγαλύτερη δυνατή ώθηση και δημοσιότητα που μπορούμε. Το αίτημα είναι δημοκρατικό και λαϊκό. Αυτή τη στιγμή δεχόμαστε την πλέον βίαιη επίθεση. Αυτή η επίθεση για να απαντηθεί χρειάζεται συμπαγές κοινωνικό μέτωπο. Σε αυτό το μέτωπο, οι θέσεις, οι αντιθέσεις και οι συνθέσεις είναι πλούτος, ο κοινός προσανατολισμός είναι δύναμη και οι διαχωριστικές γραμμές είναι δημοκρατία. Είναι ο μόνος τρόπος που έχουμε για να ακουστούμε στην επίσημη σκηνή και να αλλάξουμε τα πράγματα.

http://www.gopetition.com/petition/43171.html

ΕΙΚΟΝΑ: ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΤΖΕΪΜΣ ΕΝΣΟΡ, 1891 / "ΔΥΟ ΣΚΕΛΕΤΟΙ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΡΕΓΚΑ ΤΟΥΡΣΙ"