Victoria- Ένα κινηματογραφικό επίτευγμα

Η γερμανική ταινία Victoria, όνομα και της βασικής ηρωίδας που είναι ισπανίδα και ζει εδώ και λίγους μήνες στο Βερολίνο, δεν έχει κάποιο πρωτότυπο σενάριο, αντίθετα μπορεί να χαρακτηριστεί μια τυπική νεανική  περιπέτεια με δράση και έντονο ρυθμό. Ανεβαίνει όμως αυτόχρημα κατηγορία, όταν συνειδητοποιούμε ότι στην πραγματικότητα είναι ένα μονοπλάνο 134 λεπτών στο νυχτερινό  Βερολίνο μέχρι το ξημέρωμα, όπου η ταινία θα βρει την κάθαρση της. Ταινίες γυρισμένες με μονοπλάνα υπάρχουν αρκετές στην ιστορία του κινηματογράφου. Η «Ρωσική κιβωτός» του Αλεξάντρ Σοκούροφ, για παράδειγμα, ήταν μια τεράστια βόλτα στο μουσείο Ερμιτάζ μέσα από το ίδιο πλάνο. Πάντως η περισσότερο συναφής ταινία με το Victoria είναι το κινηματογραφικό ντεμπούτο PVC-1(2007) του ελληνοκολομβιανού Σπύρου Σταθουλόπουλου. Το Victoria όμως, του γερμανού σκηνοθέτη Sebastian Schipper,  είναι πολύ πιο πετυχημένο. Καταρχήν κρατά αμείωτη την ένταση για σχεδόν 140 λεπτά και έχει έξοχες ερμηνείες ιδιαίτερα από την πρωταγωνίστρια Laia Costa και τον Frederick Lau, οι οποίοι αποδίδουν με φυσικότητα έντονες ψυχολογικές διακυμάνσεις. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι όλο το συνεργείο από τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς μέχρι τον ακούραστο cameraman  σκαρφάλωσαν σε ταράτσες, μπήκαν σε ασανσέρ, κατέβηκαν δεκάδες σκαλιά και όρμησαν σε τράπεζα χωρίς τη βοήθεια του μοντάζ ή των εφέ με το αποτέλεσμα να αποτυπώνεται φρέσκο, νευρώδες και απόλυτα πετυχημένο.

Η ιστορία της ταινίας είναι σχετικά απλή. Η Victoria μετά την έξοδο της από κάποιο club γνωρίζει μια παρέα νεαρών που την φλερτάρουν. Σμίγει με την παρέα αν και καταλαβαίνει εξ αρχής ότι η παραβατικότητα είναι στο αίμα τους ίσως γιατί θέλει να νοιώσει κάποιο άρωμα ελευθερίας και βαθμιαία αναπτύσσει μια πιο στενή σχέση με τον Sonne. Προοδευτικά, χωρίς σχεδόν να το καταλάβει,  βρίσκεται παγιδευμένη,  σε μια ληστεία που είναι αναγκασμένη να κάνει η ομάδα για να καταλήξει σε ένα ξενοδοχείο με τον Sonne αιμόφυρτο. Πάντως εξαρχής για την ηρωίδα, επειδή το όνομα της… είναι νικητήριο, είχα το προαίσθημα ότι θα καταφέρει να ανταπεξέλθει των καταστάσεων και επιβεβαιώθηκα από το τέλος της ταινίας.

Η ταινία πήρε την αργυρή άρκτο στο φεστιβάλ του Βερολίνου του 2015 και έκανε πρεμιέρα στην Ελλάδα στις 3 Μαρτίου 2016. Ωστόσο δεν πρέπει να πήγε καλά εισπρακτικά γιατί ήδη δεν παίζεται πια στις αθηναϊκές αίθουσες. Μπορεί βέβαια να συντέλεσε σε αυτό και ότι είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο ήδη από της αρχές Νοεμβρίου.