Συνεργείο

Σε ένα κτίριο στο Μεταξουργείο, που λειτουργούσε παλιότερα ως σχολή αργυροχρυσοχοΐας, στεγάζεται το δημιουργικό όραμα μιας ομάδας ανθρώπων. Με πολλή δουλειά, φαντασία και επινοητικότητα το ισόγειο λειτουργεί ως θέατρο «Συνεργείο», ενώ οι επάνω όροφοι έχουν διαμορφωθεί κατάλληλα ώστε να φιλοξενούν ποικίλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες όπως εκθέσεις φωτογραφίας, συναυλίες και παραστάσεις χορού.

Φέτος είναι η δεύτερη χρονιά που το θέατρο στεγάζεται στον ίδιο χώρο, ενώ το όνομα «Συνεργείο» είχε προέλθει, όταν η προγενέστερη παράσταση «Tejas Verdes» του Φερμίν Καμπάλ είχε ανέβει σε έναν κοντινό χώρο, που ήταν πρώην συνεργείο αυτοκινήτων.

Η φετινή παράσταση είναι το καινούργιο έργο του Άγγλου Mark Ravenhill, με τίτλο SHOOT/GET TREASURE/REPEAT, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το θεατρικό κείμενο ελλειπτικό και βίαιο πήρε το βάπτισμα του πυρός πέρυσι στο φεστιβάλ Εδιμβούργου σε πρωινή παράσταση με τη συνοδεία πρωινών εδεσμάτων.

Στην ελληνική εκδοχή του παρακολουθούμε τέσσερις ιστορίες – μονόπρακτα, που χωρίς να συνδέονται μεταξύ τους γραμμικά προβάλλουν σαν κυρίαρχο θέμα τη βία και το φόβο στο ζευγάρι, στο γείτονα, στον πόλεμο. Παρουσιάζεται δηλαδή ο πόλεμος ανάμεσα μας, μετά τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας που επακολούθησε της επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη.

Το έργο είναι καλό και αναδεικνύεται άρτια από όλους τους συντελεστές στο ελληνικό ανέβασμα του. Προσωπικά, περισσότερο μου άρεσε η τρίτη ιστορία, όπου οι δύο άνδρες ηθοποιοί ακροβατώντας πετυχημένα μεταξύ του κωμικού και του γκροτέσκο, απογειώνουν την ιστορία, κουβαλώντας στις ερμηνείες τους και στην ενδυματολογική προσέγγιση έναν μακρινό απόηχο από το «No Country For Old Men» των αδερφών Coen.

Πέρα όμως από το έργο, αυτό που πρέπει να τονισθεί είναι ότι όλος ο χώρος εμφορείται από θετική ενέργεια και σε όλες τις παράλληλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις (εκθέσεις φωτογραφίας) διαπιστώνεις, ότι δε θα δεις δήθεν προχειρότητες, αλλά δημιουργικές προσπάθειες που έχουν στηθεί με μεράκι και με το τρέξιμο του… Θανάση Βέγγου. Ας θυμόμαστε τον καλό μας άνθρωπο όταν το πνεύμα του έχει μεταφερθεί στις προσπάθειες νεώτερων ανθρώπων.

Αν πας λοιπόν στο «Συνεργείο» όχι μόνο θα δεις ένα καλό θεατρικό έργο, αλλά στο τέλος της παράστασης θα πιεις ένα ποτήρι κρασί και αν θελήσεις θα γνωρίσεις τους συντελεστές της. Αν τύχει μάλιστα και συζητήσεις λίγο περισσότερο, θα διαπιστώσεις ότι ο χώρος δεν φυτεύτηκε απλώς σε μια υποβαθμισμένη περιοχή, κάτι που άλλωστε είναι της μόδας, αλλά καταφέρνει να είναι σε ώσμωση με την πραγματικότητα δίπλα του, τους μετανάστες, τα μπουρδέλα, τη μυρωδιά του ξινισμένου κάτουρου στους γύρω δρόμους. Μια ώσμωση όμως όχι θεωρητική, αλλά αντίθετα πολύ πρακτική, αφού έχει προκύψει με τη διαρκή επικοινωνία με τους ανθρώπους που ζουν τις πραγματικές ζωές τους δίπλα στο «Συνεργείο».

Για πληροφορίες για τους συντελεστές και τις ώρες παραστάσεων αναζητείστε το ακόλουθο link.

http://tvxs.gr/news/%CE%B8%CE%AD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF/shootget-treasurerepeat