Κάποιος καίει το σπίτι σου ολοσχερώς. Δεν είσαι «καμένος», δεν το έχεις κάνει εσύ, δεν το έχει κάνει η γυναίκα σου, δεν το έχει κάνει από απερισκεψία το παιδί σου. Ψάχνεις λίγο γύρω σου, δεν το έχει κάνει κάποιος «φίλος» ή γνωστός. Το σπίτι δεν ήταν ασφαλισμένο, δεν έχεις τρελά λεφτά, αν δεν μείνεις στο δρόμο, μένεις στο ενοίκιο. Το μυαλό σου το καίει, ποιος σου έκανε αυτό το κακό.
Εκδοχή 1η : Δεν μαθαίνεις ποτέ ποιος σου έκαψε το σπίτι. Καταριέσαι την αστυνομία, που δεν κατάφερε ποτέ να βρει τον ένοχο. Καταριέσαι την κακή σου μοίρα, που δεν έμαθες ποτέ, ποιος σου προξένησε την καταστροφή. Συχνά-πυκνά καταφεύγεις σε θεωρίες συνωμοσίας.
Εκδοχή 2η : Βρίσκεται ο ένοχος. Μπορεί να είναι κάποιος έλληνας ή αλλοδαπός ληστής, που χωρίς να είναι αυτή η επιδίωξη του, επέφερε αυτό το αποτέλεσμα. Μπορεί να είναι όμως και κάποιος έλληνας ή αλλοδαπός παράφρων, που έτυχε να συναντηθούν οι μοίρες σας. Αποδίδεται δικαιοσύνη. Ο ληστής πάει φυλακή ή ο παράφρων ψυχιατρείο. Είσαι πολιτισμένος και προσπαθείς να καταλαγιάσεις το ζώο μέσα σου, ή με άλλα λόγια εκείνη την έννοια που εφάρμοζαν οι απολίτιστες κοινωνίες και λέγεται αυτοδικία.
Εκδοχή 3η : Ανεξαρτήτως των δύο προηγούμενων εκδοχών, σκέφτεσαι πως ζωή είναι η επιθυμία να ζήσεις- ίσως κάτι ανάλογο είχε πει κι ο Τσάρλυ Τσάπλιν στα «Φώτα της Ράμπας»- και ξαναφτιάχνεις το σπίτι σου από την αρχή. Αν δεν τα καταφέρεις, θα σε ικανοποιήσει μόνο η προσπάθεια ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου