New day rising

Έχασαν τη χρονιά

Τις προάλλες συνομιλώντας με συγγενή πιτσιρικά, φοιτώντα στην Α΄ Λυκείου του εν μακάριο ύπνο εκπαιδευτικού μας συστήματος, διαπίστωσα ότι πίστευε ότι η χούντα έπεσε και έσπασε το γύψο της ακριβώς μετά το Πολυτεχνείο. Σήμερα συνομιλώντας με συγκροτημένο πτυχιούχο πολυτεχνικής σχολής, ήδη ενταγμένο αρκετά χρόνια με επιτυχία στον επαγγελματικό βίο που του άνοιξε η σχολή που επέλεξε, του ανέφερα με θυμηδία και ως αστεϊσμό το παραπάνω περιστατικό και διαπίστωσα ότι και ο ίδιος, γύρω στα 30, πίστευε το ίδιο.

Ναι ξέρω τα παραδείγματα δεν είναι ενδεικτικά, αλλά εμένα δε μου βγαίνει από το μυαλό ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της εκπαιδευτικής Δανιμαρκίας μας. Η εξουσία, στην οποιαδήποτε μορφή της μπορεί να νοιώθει ασφαλής. Εκκολαπτόμενοι πολίτες που κάνουν καταλήψεις σαν τον συγγενή πιτσιρικά και νέοι άνθρωποι που ρίχνονται με ορμή στον εργασιακό βίο αγνοούν, ότι ο αγώνας ενάντια στην εξουσία, είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη.

Electricity never ends

Πέθανε λοιπόν ο Captain Beefheart κατά κόσμον  Don Van Vliet, μουσικός, ποιητής και ζωγράφος  από  σκλήρυνση κατά πλάκας, όπως ανακοινώθηκε σήμερα.  Έχω τιμήσει το παραπάνω κομμάτι πολλές φορές στο παρελθόν με ατελείωτους κραίπαλους χορούς. Το κεφάλι μου παλλόταν σε ένα συμπυκνωμένο τώρα, τώρα, τώρα. Του είμαι ευγνώμων του Captain.  Οι φίλοι μου έλεγαν πως δεν χορευόταν ακριβώς  αλλά εγώ στα πάρτυ μας, έκανα τα αδύνατα δυνατά να το βάλω, να ηλεκτριστώ. Προσδοκώ να το χορέψω ξανά με την ίδια ένταση και στο μέλλον.

Κάποτε πολλά χρόνια πριν, στην αρχή της εφηβείας μου, είχα αφιερώσει κάποιους στίχους του Beefheart σε ένα βιβλίο που είχα κάνει δώρο σε ένα φίλο μου. Δεν μπορώ να τους θυμηθώ, σαν  ένα δέσιμο λέξεων ή μια φευγαλέα εικόνα που μας διαπερνά σαν ηλεκτρισμός το βράδυ που πέφτουμε να κοιμηθούμε και το πρωί θυμόμαστε μόνο την ένταση της και όχι την ίδια ακριβώς. Τουλάχιστον η αφιέρωση με τους στίχους του (ή μήπως με κάποιο ποίημα του;) θα υπάρχει ακόμα ανεξίτηλη στο βιβλίο του φίλου μου.          

Ας μην αγοράσουμε αύριο εφημερίδες

Οι εκδότες παρακάμπτοντας τη δημοσιογραφική απεργία 17 και 18 Δεκεμβρίου κυκλοφορούν ήδη από σήμερα το βράδυ στο κέντρο της Αθήνας την πραμάτεια τους. Η πραμάτεια τους είναι μπαγιάτικη με ύλη που συγκεντρώθηκε πιθανώς εκβιαστικά ήδη από την Τρίτη και λίγο φρέσκο ρετουσάρισμα της τελευταίας στιγμής. Οι εκδότες ευελπιστούν ότι τελικά θα γυρίσει μπούμερανγκ στους δημοσιογράφους η απεργία και θα επιτύχουν υψηλότερες από τις συνήθεις πωλήσεις, αφού τα "κυριακάτικα" φύλλα θα παραμείνουν στα περίπτερα τρεις αντί για μία μέρα. Στο χέρι μας είναι να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στον απεργιακό αγώνα των δημοσιογράφων για τις συνεχείς απολύσεις συναδέρφων τους. Οι εφημερίδες είναι πάνω από όλα οι δημοσιογράφοι τους και όχι τα cd της Βίσση ή του Χατζιδάκι. Οι αισθητικές επιλογές στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουν καμία σημασία. Να αντιληφτούμε την ευθύνη και τη δύναμη μας. Ας μην αγοράσουμε αύριο εφημερίδες.

Να ληφθεί υπόψη ότι δεν έχω καμιά άμεση ή έμμεση σχέση με το δημοσιογραφικό χώρο. Απλώς χθες στη γενική απεργία είδα το σφιγμένο βλέμμα ενός μεσόκοπου πιθανώς δημοσιογράφου της  "Απογευματινής των εργαζομένων" που έκανε διανομή της εφημερίδας των 130 απλήρωτων εργαζομένων στην "Απογευματινή". Δικαιούμαστε ένα πιο καθαρό βλέμμα. Να κάνουμε το ελάχιστο. Ας μην αγοράσουμε αύριο εφημερίδες.

http://freeapog.blogspot.com/

Ξεκάρφωτος τότε… 1993

Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι
και λοιποί ιθαγενείς
χώρεσαν σ' ένα τσουβάλι
και στον πάτο του εμείς.
Εμείς βάλαμε υποθήκη
από Κρήτη μέχρι Έβρο
κι αφού μπήκαμε στα χρέη
έτσι γίναμε Ευρωπαίοι.
Άλλοι κάναν τα παζάρια
εν τω μέσω της νυκτός
κι όταν έφτασε η ώρα
να 'ρθει ο λογαριασμός
παραλήπτης πάντα ο ίδιος
ο υπέροχος λαός
παραλήπτης πάντα ο ίδιος
ο λεβέντης ο λαός.
Παραλήπτης πάντα ο ίδιος
το κορόιδο ο λαός.
Νοιώθω λίγο σαν χαϊβάνι
πίσω απ' τ' ώριμο καρότο
λαχανιάζω και ιδρώνω
για τη τσέπη τους γαμώτο
και μου λεν κάτι τζιμάνια
-είναι θέμα υπομονής,
οι κουτόφραγκοι στο μέλλον
θα 'ναι υπό και τούρλα εμείς.-
Λες να είμαι τέτοια μάρκα
και κανείς να μη το ξέρει
και να κρύβω τη μαγκιά μου
πίσω απ' τ' απλωμένο χέρι.
Όταν κάτσει με τους λύκους
στο τραπέζι ο καθείς
σίγουρα θ' αφήσει πίσω
μαυροφόρους συγγενείς.

http://theovaf.blogspot.com/

http://arxaiotheatro.gr/

Συμπαράσταση

Ως συμπαράσταση στην απρόκλητη επίθεση που δέχτηκε το κυπριακό ιστολόγιο http://disdaimona.blogspot.com/2010/12/blog-post_08.html  (δες: http://radicaldesire.blogspot.com/2010/12/blog-post_08.html) 

 αναδημοσιεύω το πρόγραμμα και την αφίσα της ημερίδας για τον νεοφασισμό στην Ευρώπη και στην Κύπρο.

Πρόγραμμα Ημερίδας

14:10 – 14:30 Εισαγωγή Ημερίδας:
Σταύρος Τομπάζος, Πανεπιστήμιο Κύπρου

14:30 – 15:15 Πρώτο Μέρος: Ιστορική Παρουσίαση
Ρολάνδος Κατσιαούνης, Ιστορικός
Μακάριος Δρουσιώτης, Δημοσιογράφος-Ερευνητής
Τάκης Χατζηδημητρίου, Πολιτικός

15:15 – 16:00 Συζήτηση
Συντονισμός: Μιχάλης Μιχαήλ, Δημοσιογράφος-Ερευνητής

16:00 – 17:00 Διάλειμμα

17:10 – 17:30 Εισαγωγή δεύτερου μέρους
Αντώνης Έλληνας, Πανεπιστήμιο Κύπρου

17:30 – 18:30 Δεύτερο Μέρος: Προκλήσεις του Σήμερα
Νίκος Τριμικλινιώτης, Παρατηρητήριο κατά του Ρατσισμού και της Ξενοφοβίας
Δώρος Πολυκάρπου, Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό
Γρηγόρης Ιωάννου, Εκπαιδευτικός-Ερευνητής
Παύλος Παύλου, Εκπαιδευτικός-Ερευνητής

18:30 – 19:00 Συζήτηση
Συντονισμός: Κωνσταντίνα Ζάνου, Ιστορικός

Ο David Lynch και ο lemonostiftis

Ένα video του φίλου μου lemonostifti πέρασε στο διαγωνιστικό τμήμα της οπτικοποίησης του τραγουδιού του David Lynch  "I Know", που αποτελεί ένα μουσικό άκουσμα, υβρίδιο Residents και Massive Attack. Ο διαγωνισμός λαμβάνει χώρα στο Genero. Tv, προφανώς δεν είμαι αντικειμενικός στις υποδείξεις μου, αλλά πιστεύω, πως το συγκεκριμένο video, συγκρινόμενο με τα μέχρι στιγμής υποβαλλόμενα, έχει ένα πλεονέκτημα. Προφανώς κάποιες από τις άλλες συμμετοχές είναι πιο άρτιες τεχνικά καθότι οι συμμετέχοντες είναι επαγγελματίες αλλά τα άρτια επιτεύγματα τους αναδίδουν την κλεισούρα του εργαστηρίου. Το επίσης άρτιο video του amateur lemonostifti αναδίδει μια γνήσια εξωστρεφή απεικόνιση " αρρώστιας " που συνάδει με το μεδούλι του σκοτεινού κομματιού του David Lynch. Για του λόγου το αληθές και υποκειμενικότατα  προτρεπτικός για την χρήσιμη ψήφο σας στον lemonostifti, σας παραπέμπω στα κάτωθι links:  

http://lemonostiftis.blogspot.com/2010/12/david-lynch-lemonostiftis.html

http://genero.tv/watch-video/11986/

http://genero.tv/

          

Προσωπικός επετειακός αφορισμός

Τα κείμενα των bloggers μοιάζουν με τις μικρές αγγελίες. Δεν είναι βέβαια τα περισσότερα τόσο συνοπτικά όσο αυτές, αλλά τα περισσότερα κείμενα άμεσα ή έμμεσα ζητούν (αναγνώριση,  κάλυψη ναρκισσισμού, τόνωση του εγώ, ευκαιρία για επαγγελματική καριέρα κτλ) και λίγα προσφέρουν(κυρίως την απόλαυση του κειμένου, που έλεγε και ο μακαρίτης ο Μπάρτ). Εξαιρώ βέβαια από τη συγκεκριμένη προσφορά και  ζήτηση τα εξωνημένα κείμενα που εξυπηρετούν απλώς αλλότρια συμφέροντα. Πάντα όμως  στις μικρές αγγελίες μου άρεσε η στήλη: χαρίζονται. Το περίσσευμα κάποιων ανθρώπων  προσφέρεται συνήθως χωρίς αντάλλαγμα, δεν καταλήγει στα σκουπίδια και κάποιες αγγελίες της στήλης, συχνά ερήμην τους, έχουν σπουδαίο χιούμορ. Ελπίζω και εγώ στον ένα χρόνο της προσπάθειας του blog, που συμπληρώνεται σήμερα, να χάρισα κάποια κείμενα που βρήκαν τον στόχο τους (η ευχαρίστηση του γράφοντος  να ευχαριστεί και κάποιον άλλο) και ότι τα άστοχα μου τουλάχιστον δεν είχαν απαίδευτη  αναίδεια και τυχάρπαστη έπαρση.   

Η βολή του ΔυΝαΤού

Η απόφαση του Πρωθυπουργού πασών των ΔυΝαΤών να εμφανισθεί ενώπιον της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βολή-τσας μας, αποτελεί μια πολύ καλή χειρονομία από την πλευρά του. Ο κ. Ντομινίκ Στρός Καν, καταξιωμένος γάλλος σοσια-ληστής, που προαλείφεται ως ο μελλοντικός πρωθυπουργός της Γαλλίας και το αντίπαλο δέος του ανάλγητου Σαρκοζί, θα απαντήσει στις ερωτήσεις των ελλήνων βολευτών – ευτυχώς πληροφορήθηκα ότι και κάποιοι αποχώρησαν- και θα μας δώσει στοργικά λεκτικά μπατσάκια για ότι αφορά το Μνημόνιο και την πολιτική των ΔυΝαΤών, ώστε μετά για το καλό μας να καταπιούμε με την δέουσα ευχαρίστηση το μουρουνέλαιο μας. Άλλωστε δεν ξεχνάμε ότι το μουρουνέλαιο αυτός μας το δίνει με επιτόκιο 3% ,όταν οι ανάλγητοι Ευρωπαίοι, μας το χορηγούν με 5% και 6% και τώρα με την επιμήκυνση μπορεί να τους πιάσει καμιά πρεμούρα να μας το χορηγήσουν με κανένα διψήφιο, όλο δικό μας για το καλό μας.

Σε μια χώρα που η συνωμοσιολογία και η δαιμονοποίηση δίνουν και παίρνουν πρόκειται για μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ερωτηθούν τα πάντα (κυρίως ποιοι είμαστε εμείς οι ιθαγενείς και που μας πάνε) αλλά και να απαντηθούν οι αιτιάσεις διαφόρων που, επειδή έχουν λίγη τσίπα, έχουν ήδη αποχωρήσει από τη βολή. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι ο καταξιωμένος γάλλος σοσια-ληστής άμα τη εμφανίσει του θα προϋπαντηθεί με κλάδους ελαίας και ροδοπέταλα και ότι θα βοηθήσει τους έλληνες βολευτές να αντιληφθούν την κατάσταση της χώρας, γιατί από τότε που η χώρα βρέθηκε στις στοργικές αγκάλες των ΔυΝαΤών, έχουν πάθει αμνησία και όχι μόνο δεν θυμούνται ότι αυτοί κυβερνούσαν τόσα χρόνια, αλλά δε θυμούνται γενικώς που πατούν και που βρίσκονται.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_07/12/2010_1293448

Μια κάποια σπίθα

"Δεν ξέρω Αλ (Πρόκειται για απάντηση στον Πατσίνο). Φαντάζομαι πως θα έλεγα ότι αν δεν το έκανα, πως θα μπορούσα ποτέ να απολαύσω ένα όμορφο μουσικό κομμάτι;"

O Frank Serpico, ένας αστυνομικός που εναντιώθηκε στην αστυνομική διαφθορά και κατέθεσε σε δικαστήριο για παράνομους χρηματισμούς εκατομμυρίων δολαρίων σε αστυνομικούς, γεννήθηκε στο Μπρούκλιν από Ιταλούς μετανάστες στις 14 Απριλίου 1936, κατατάχθηκε στον στρατό στα 18 του, ενώ πολέμησε και στον πόλεμο της Κορέας για 2 χρόνια. Όταν το 1973 η ζωή του έγινε ταινία από τον Sidney Lumet και τον υποδύθηκε ο Αλ Πατσίνο την μουσική της ταινίας τη συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης. Εντελώς υποκειμενικά το συγκεκριμένο soundtrack είναι ότι πιο αγαπημένο μπορώ να ακούσω από αυτόν ανεξάρτητα αν άλλα έργα θεωρούνται τα μείζονα του.

Για να μην παρασυρόμαστε όμως, το 1959 ο Σέρπικο ορκίστηκε αστυνομικός στην Νέα Υόρκη και προάχθηκε αργότερα σε μυστικός αστυνομικός, όπου και συνάντησε εξαπλωμένη διαφθορά. Η καριέρα του, κυρίως στο Μπρούκλιν και στο Μπρονξ ήταν μικρής διάρκειας, λόγω του ότι απέφευγε να είναι μέρος αυτής της διαφθοράς. Ο Σέρπικο έπαιξε κορώνα γράμματα τη ζωή του για να αποκαλύψει τους "διεφθαρμένους" αστυνομικούς. Το 1967 κατέθεσε τις αποδείξεις που είχε συλλέξει γι' αυτούς αλλά η γραφειοκρατία τον αποθάρρυνε, ώσπου συνάντησε και συνεργάστηκε με έναν άλλο "αδιάφθορο" τον David Durk. Ο Durk τον βοήθησε στις προσπάθειες που κατέβαλε για κάθαρση της αστυνομίας. Ο Σέρπικο πίστευε ότι οι συνάδελφοι του γνωρίζανε για τις μυστικές του συναντήσεις και τους σκοπούς τους, και μην έχοντας πια που να απευθυνθεί, έδωσε πληροφορίες που έγιναν πρωτοσέλιδο στους New York Times στις 25/04/1970 για την αστυνομική διαφθορά στην Νέα Υόρκη. Αυτό ανάγκασε τον Δήμαρχο της πόλης John V. Lindsay, να δημιουργήσει μια 5μελη επιτροπή, την Επιτροπή Knapp. Ο Σέρπικο πυροβολήθηκε κατά την διάρκεια μιας αστυνομικής υπόθεσης ρουτίνας για ναρκωτικά στις 3 Φεβρουαρίου του 1971 στο Μπρούκλιν. Όταν η σχετική επιχείρηση σκάλωσε και ο Σέρπικο πήρε την ενδεδειγμένη πρωτοβουλία για να έχουν αποτέλεσμα, οι συνάδελφοι του απλώς τον κοίταζαν, κι όταν τους φώναξε για βοήθεια δεν ανταποκρίθηκαν.

Ο Σέρπικο πυροβολήθηκε στο πρόσωπο από απόσταση επαφής. Η σφαίρα διαπέρασε το μάγουλο του λίγο κάτω από το μάτι και σφηνώθηκε στο σαγόνι του. Έπεσε κάτω αιμόφυρτος, αλλά οι συνάδελφοι του "ξεχάσανε" να αναφέρουν στα κεντρικά ότι πυροβολήθηκε αστυνομικός. Ο Σέρπικο σώθηκε από έναν ηλικιωμένο ισπανόφωνο από το διπλανό κτίριο, που κάλεσε τις πρώτες βοήθειες και τον κράτησε ζωντανό μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Ο Σέρπικο γλίτωσε τη ζωή του, αλλά κουφάθηκε στο αριστερό αυτί ενώ για χρόνια υπέφερε από πόνους στο σαγόνι και στο κεφάλι του.

Καθώς έμειναν αναπάντητα ερωτηματικά για τις συνθήκες με τις οποίες πυροβολήθηκε δεν μπορούσε να αποδειχτεί ευκρινώς ότι ο Σέρπικο οδηγήθηκε σε "παγίδα" από τους συναδέρφους του για να θανατωθεί.

Τον Οκτώβρη και τον Δεκέμβρη του 1971 ο Σέρπικο κατέθεσε στην Επιτροπή Knapp:

"Μέσω της παρουσίας μου σήμερα εδώ, ελπίζω ότι οι αστυνομικοί στο μέλλον δεν θα ζήσουν την ίδια απελπισία και το ίδιο άγχος στα οποία υποβλήθηκα τα τελευταία πέντε χρόνια από τους ανωτέρους μου, στη προσπάθεια μου να αναφέρω την διαφθορά...Δημιουργείται ένα κλίμα μέσα στο οποίο ο έντιμος αστυνομικός φοβάται τον διεφθαρμένο, και όχι το αντίθετο..."

Σήμερα ο Μίκης Θεοδωράκης ανακοίνωσε την ίδρυση Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών με την ονομασία «Σπίθα», όπως είχε προαναγγείλει. Ο Μίκης Θεοδωράκης κάλεσε τους πολίτες σε «ανυπακοή» απέναντι στις κυβερνητικές αποφάσεις, οι οποίες, όπως υποστήριξε, προέρχονται από τις ΗΠΑ, το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, και «εκχωρούν τα εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα στις ξένες δυνάμεις». Δεν γνωρίζω τη δυναμική μπορεί να έχει αυτή η κίνηση, είναι νωρίς για να διαπιστώσω ποιοι στοιχίζονται από πίσω του και τι προσδοκούν αλλά αντιλαμβάνομαι το σθένος ενός σημαντικού ανθρώπου που παρ΄ όλες τις πολιτικές παλινωδίες του είναι σαν να μας λέει για να ανταποκριθούμε στις ευθύνες που μας αναλογούν:

"Δεν ξέρω Έλληνα (Πρόκειται για απάντηση προς Ανωνύμου του Έλληνος). Φαντάζομαι πως θα έλεγα ότι αν δεν το έκανα, πως θα μπορούσα ποτέ να είμαι αντάξιος του σπουδαίου καλλιτεχνικού μου έργου; Δε με ενδιαφέρει ακόμα κι αν το όνομα μου μνημονεύεται για τα καλλιτεχνικά του επιτεύγματα στους αιώνες αν η χώρα μου εκπέσει σε μια θλιβερή αποικία ή σε μια παραδουνάβια ηγεμονία που θα είναι φόρου υποτελής για χρόνια και για άλλα τόσα χρόνια "

http://en.wikipedia.org/wiki/Frank_Serpico

Κάποια νούμερα

Ενώ έχει καταλαγιάσει πλήρως ο κουρνιαχτός των δημοτικών περιφερειακών εκλογών, θα ήθελα να επισημάνω ένα ενδεικτικό στοιχείο της αποχής του εκλογικού σώματος και της απαξίωσης της εκλογικής διαδικασίας: Στην Αθήνα εκλέχτηκε δήμαρχος ο Γιώργος Καμίνης στις επαναληπτικές δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου με 77.165 ψήφους που αντιστοίχησαν σε ποσοστό 51,95%. Στις δημοτικές εκλογές του 2006 ο Κώστας Σκανδαλίδης στον πρώτο και τελευταίο γύρο είχε συγκεντρώσει ως υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, 79.463 ψήφους και ποσοστό 28,84%.

Στην Αίγυπτο που χθες είχαν βουλευτικές εκλογές μάλλον θα επαναληφθούν τα αποτελέσματα του 2005. Τότε ο Χόσνι Μουμπάρακ “εκλέχτηκε” 5η φορά με ποσοστό 88,5% αλλά και με 85% αποχή. Ασφαλώς σε καμιά περίπτωση δεν θέλω να δημιουργήσω συνειρμούς που συνδέουν τον Καμίνη με την κατ΄ ουσίαν δικτατορία της Αιγύπτου. Αυτό που θέλω να επισημάνω ευκρινώς, χωρίς να παραγνωρίζω τις πολιτικές και πολιτισμικές ιδιομορφίες της Αιγύπτου, είναι ότι η αποχή όπως και να τη βαφτίσει κανείς από οποίους και να ασκείται (από τον πιο αγνό αηδιασμένο ιδεολόγο μέχρι τον πιο αποχαυνωμένο αδιάφορο) δεν παύει να δίνει το δικαίωμα στην πιο ισχυρή μειοψηφία να κυβερνά στο όνομα της πλειοψηφίας.

http://ekloges.ypes.gr/dn2010/public/index.html#{"page":"level","params":{"level":"dhm_d","id":9186}}
http://ekloges-prev.singularlogic.eu/2006static/dimos105.htm
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=228091

The Dead Flag Blues

The car is on fire, and there's no driver at the wheel
And the sewers are all muddied with a thousand lonely suicides
And a dark wind blows
The government is corrupt
And we're on so many drugs
With the radio on and the curtains drawn
We're trapped in the belly of this horrible machine
And the machine is bleeding to death
The sun has fallen down
And the billboards are all leering
And the flags are all dead at the top of their poles
It went like this:
The buildings tumbled in on themselves
Mothers clutching babies
Picked through the rubble
And pulled out their hair
The skyline was beautiful on fire
All twisted metal stretching upwards
Everything washed in a thin orange haze
I said, "Kiss me, you're beautiful -
These are truly the last days"
You grabbed my hand
And we fell into it
Like a daydream
Or a fever
We woke up one morning and fell a little further down
For sure it's the valley of death
I open up my wallet
And it's full of blood

Προσπαθώντας να γράψω κάτι για τον Μαχαιροβγάλτη του Οικονομίδη και πετώντας τα κείμενα πολλάκις στα σκουπίδια καταλήγω να γλυκάνω την αποτυχία με μια αμιγώς υποκειμενική σύνδεση με αυτό το κομμάτι των Godspeed You Black Emperor που έρχονται στην Αθήνα 17 και 18 Δεκεμβρίου 2010 στο Gagarin. Ο ήρωας του Οικονομίδη, όπως έχουν πει και άλλοι πληρέστεροι εμού, πιθανόν δεν ξέρει ποιος είναι ο πρωθυπάλληλος της Ελλάδας. Αποχαυνωμένος φυλάει τα Doberman του θείου του έναντι μαύρου μισθού 800 Ευρώ ένεκα της κάβας που διατηρεί ο ανωτέρω φέρελπις επαγγελματίας. Ενώ πεθαίνει ο πατέρας του στην Πτολεμαΐδα τρώει σπόρια. Κάποιο στοίχημα στο Πάμε Στοίχημα δεν θα του βγήκε και έχει κεσάτια. Ο θείος απομονωμένος και αποσβολωμένος του επιβάλει να κατέβει στην Αθήνα στο αρχοντικό του στα Λιόσια και ο ανιψιός μετά ανίας και αποχαύνωσης που αποτελεί και τον ασφυχτικό μικρόκοσμο της θείας του οδηγείται να την πηδήξει στοιχειωδώς σαν απεγνωσμένο σωματίδιο. Το πράγμα δεν αργεί να φτάσει στο μη περαιτέρω και ο ήρωας μαχαιροβγαίνει στον θείο του για να τελειώσει η ταινία με ένα ειρωνικό happy end μικροαστικής ζωούλας με τη θείτσα και τα παιδάκια, που ενδέχεται το ένα να είναι του θείου του, όταν επέβαλε ο θείος στη θείτσα εν πλήρη κινηματογραφική ειρωνεία να πάνε να φτιάξουνε κάτι όμορφο. Ο ανιψιός με το πορτοφόλι της ζωής του γεμάτο αίμα στεγνός, ξυρισμένος πια, νεκρός τα κατάφερε.

Υστερόγραφο: Η σύνδεση με τους Godspeed You Black Emperor μπορεί να έγινε και για πιο αντικειμενικό λόγο. Κατηφορίζοντας στη Συγγρού για να φτάσω στον Μικρόκοσμο έπεσα πάνω στο Ρόδον 55 που φιλοξενεί τη Σαμπρίνα και τους συνεργάτες της και κάποια blues μιας συγκεκριμένης νεκρής σημαίας άρχισαν να αντηχούν μέσα μου για τον συναυλιακό χώρο του ΡΟΔΟΝ και τον ομώνυμο ραδιοφωνικό σταθμό που κόσμησε τα 80΄s και τα 90΄s μας.

Ριζικά ανεπίκαιρο (Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν)

Ενώ ο Β΄ γύρος των δημοτικών-περιφερειακών εκλογών έληξε με τους πολίτες κυρίως απέχοντες και απηυδισμένους στο καναβάτσο και δύο φωτοβολίδες (Καμίνης, Μπουτάρης) να προσπαθούν να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα… Ενώ μας αναθεωρήσανε το έλλειμμα και θα μας ξεζουμίσουνε για να πιάσουν το στόχο τους… δηλαδή την καθυπόταξη της Εργασίας στη μέγγενη ενός αυθαίρετου, ληστρικού χρηματοπιστωτικού Κεφαλαίου… Ενώ η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση δείχνει να διαλύεται στα εξ΄ ων συνετέθη, εγώ θέλω να ασχοληθώ, διακριτικά ελπίζω, με μια ήσσονος σημασίας κόντρα που έλαβε χώρα παραμονές του Β΄ γύρου των δημοτικών-περιφερειακών εκλογών.

Εδώ και αρκετό καιρό ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος διατηρεί την στήλη Πάνω Κόσμος/Κάτω Κόσμος στη Lifo και στον πάτο του Κάτω Κόσμου ξεκατινιάζει άκομψα και ανώνυμα ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε και ποσώς ενδιαφερόμαστε να μάθουμε σε τι προσωπικά τον ενοχλούν ή τον έχουν βλάψει. Παρακολουθούσα με αυξανόμενη δυσανεξία το διαρκές outing μηνών και δυσανασχετούσα με τη ματαιότητα της μικροπρέπειας ενός δημοσιογράφου που με τα γραπτά του έχει κομίσει καλλιέργεια και οξύνοια στον δημοσιογραφικό χώρο. Σε μια τελευταία του επίθεση ένας στόχος (pitsirikos) απάντησε αναλόγως και τα εντόσθια ξεχύθηκαν στην blogόσφαιρα. Τα εν οικώ μη εν δήμω Κύριοι. Υπάρχει και μια μικρή λεξούλα που λέγεται Ήθος Κύριοι, ανεξάρτητα αν ο αμυνόμενος (pitsirikos) φαίνεται να κερδίζει την κόντρα σε μας που δεν ξέρουμε τα εντόσθια σας. Μου προκαλεί ελεεινή απέχθεια που επαγγελματικές κόντρες και προσωπικές αντιθέσεις ξεχύνονται σε δημόσιο βλέμμα, με τέτοιο τρόπο, γιατί τελικά υπαινίσσονται ότι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από το Κωστοπουλικό κλέος του mainstream lifestyle που χρόνια κυριάρχησε στην Ελλάδα και πολιτισμικά την οδήγησε εκεί που την οδήγησε. Τουλάχιστον ο Κωστόπουλος για να ξεχαρμανιάσει παίρνει το φουσκωτό του και κόβει βόλτες στο Αιγαίο.

Υστερόγραφο 1: Μου είχε προκαλέσει θλίψη ο Αλέξης Τσίπρας προ καιρού που σε πάνελ του Πρετεντέρη συνομίλησε με τον Κωστόπουλο αντί να του αντιτάξει ότι δεν συνομιλεί μαζί του για τις πολιτικές εξελίξεις. Αν τον εκτιμά ας μιλούσαν για γκομενικά, ποδοσφαιρικά ή επιχειρηματικά κατ΄ ίδιαν. Μου έδωσε την εντύπωση πως αν ο Πρετεντέρης του είχε φέρει απέναντι την Τζούλια Αλεξανδράτου μια χαρά θα συζητούσαν εμβριθώς το μέλλον της Ελλάδας.

Υστερόγραφο 2: Είναι εμφανές ότι αν είναι να γίνει κάτι σε αυτή τη χώρα θα γίνει μόνο αν τα κάτω έρθουν πάνω. Τα κεφάλια και δεν αναφέρομαι μόνο σε πολιτικούς έχουν σαπίσει επικίνδυνα.

http://pitsirikos.net/2010/11/%ce%b1%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b8%ce%b7-%cf%84%cf%83%ce%b1%ce%b3%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bf/

http://pitsirikos.net/2010/11/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b7%ce%b3%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf/

Β΄ γύρος: Ηλίθια αστεία

Κάποτε, μπορεί κάπου μια μέρα
να δεις το δίκιο μέσα από ένα στόχο στον αέρα
Θα 'ναι όμως ήδη αργά γιατί θα 'χουν χαθεί τόσοι από την μόδα, από μια ισχυρή δόση
Από τον πάτο ως την κορφή αυτή η ζωή βρωμάει
Και ξέρω να επιβιώνω γιατί έχω γίνει τομάρι
Κατάλαβέ το μάνα δε γυρίζω πίσω
Δεν θα τα τινάξω μα ούτε κι έτσι θα τα αφήσω
Η οργή είναι ένα διάστημα κλεισμένο στ' αυτιά
Αυτές τις μέρες πρέπει να φωνάζεις δυνατά
Με ταΐζουν βλακείες και περιμένω να χωνέψω
Κοιτάζω τον κόσμο, δεν ξέρω τι να πιστέψω
Μα ο θεός είναι δυνατός μου ανοίγει τα μάτια
Να σ' αγαπώ πιο πολύ να σε φυλάω από την κακία
μην αφήσεις την ζωή να σε πάρει από κάτω
Τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
Κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία Μη γυρνάς την πλάτη μη ζεις στο ψέμα
Πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία
Κάποτε μπορεί κάπου μια μέρα από την θέση που είσαι να πας λίγο πιο πέρα
Θα είναι όμως ήδη όμως αργά γιατί θα 'χεις διώξει άλλους
Από μια θέση στην ζωή, απ' τον πλανήτη Γή
Μια αγελάδα σε μια αφίσα στέκει μολυσμένη
Αντανακλάται στα γυαλιά σου και μετά από λίγο φεύγεις
ο χρόνος σου τελειώνει λες "η μέρα αυτή πάει"
Μα ο χρόνος επιστρέφει και συ λες τα ίδια πάλι
Λες "τώρα μπορώ ν' αλλάξω μα ήδη είναι αργά"
Και αφήνεις την ζωή σου να πνιγεί στα ρηχά
οι πιο πολύ αποφεύγουν να σε κοιτάξουν στα μάτια
Στο πίσω κάθισμα γλιστρούν και πνίγουν τα δάκρυα
Δεν θα αφήσω αυτές τις μέρες να με πάρουν από κάτω
Τους φόβους που με τρέφουν θα τους κάνω κάτι άλλο
Θα αλλάξω την ζωή μου σε κάτι θετικό
και κάθε άσχημη ενέργεια θα την στείλω στο καλό
Θα δώσω σημασία σε αυτό που εσύ ζητάς
Μιας και στο τίποτα μπορείς να βρεις αυτό που ζητάς
Στα σκουπίδια βρίσκουν τα σκυλιά φαγητό
Τις περιοχές αυτές τις προστατεύει ο Θεός, όπως τους άνεργους τους άστεγους κι όσους ζουν στο μέλλον
Σε αυτούς που αγαπούν φιλιά στέλνω
Τώρα που τα σύννεφα προς το Βορά φεύγουν και χιλιάδες παιδιά σ' αυτό τον κόσμο μεγαλώνουν

Ρίχνοντας το βλέμμα τους σε πλαστικά καλώδια, σε κτίρια, σε φώτα ή σε γυμνασμένα πόδια.

Vote

Ελαφρώς παραλλάσω τους στίχους σ’ αυτήν την χαζοχαρούμενη αμερικανιά. Ήθελα να γράψω κάτι στομφώδες και ποιητικό για το νόημα της ψήφου στις προσεχείς Δημοτικές… Περιφερειακές Εκλογές, αλλά δε μου βγαίνει με τίποτα…

Seems like lately weve been lazy
Seems like lately weve been slow
Seems like lately its got crazy
Seems like weve lost a step, you know?

Greece been moving backwards
Greece things dont look so good
Greece looks on her ass
Would we change it if we could?

I wish there was someplace to go
To change around the way things go
Get up
Stand up

Raise your game
Above the norm
This is our time
To transform

Stand up
Stand up
Get up stand up

We are better we are stronger smarter get together get up do more
The world is watching get together get up do more
Stronger smarter faster better lose the temper end the war
We are many we are stronger we can change it to the core

If you're ready we can stand up stand up get up we can say no more
Stronger smarter better faster use the booth that's what it's for
Time. For. Change.

Write it on you to remember
Put on the ink and let it linger
Flex your muscle this November
Give the GAP(ΓΑΠ) the finger

http://www.americablog.com/2008/11/daft-vote.html

Περιπλανώμενη ζωή

Ο φίλος μου Τ. μου έστειλε με e-mail αυτό το video πριν από καιρό. Διαπιστώνω ότι το ακούω συχνά πυκνά.  Δεν είναι ότι ταυτίζομαι με αυτό το βαρύ και ασήκωτο ρεμπέτικο κομμάτι που ο Βασίλης Τσιτσάνης ηχογράφησε το 1954. Είναι ότι σκλαβώνομαι με τη δωρική ερμηνεία της Σωτηρίας Μπέλλου που έρχεται σε ευεργετική αντίστιξη με την κιθάρα που παίζει ακομπανιάροντας την η ανιψιά της. Το video είναι απόσπασμα από την εκπομπή ρεμπέτισσες του Κώστα Χατζηδουλή (1987).

Το πρόσωπο ενός άλλου

10 επιλεγμένοι αποθησαυρισμοί από την ομώνυμη ασπρόμαυρη ταινία του Χιρόσι Τεσιγκαχάρα (1966-TANIN NO KAO/THE FACE OF ANOTHER) που βασίζεται σε βιβλίο του Κόμπο Άμπε (Το πιο γνωστό βιβλίο του είναι: “ Η γυναίκα της άμμου”). Ελπίζω ότι υπαινίσσονται, χωρίς να αναπληρώνουν βέβαια οπτικά, τη μαγεία που κρύβει μια πολυπρισματική ταινία που, μολονότι διατηρεί την κλασσική αφήγηση, αναπτύσσεται με πλάνα σπάνιας αισθητικής ομορφιάς και ιντριγκαδόρικο διάλογο των ηρώων. “Το πρόσωπο ενός άλλου” , μια αλληγορία για την ανθρώπινη ταυτότητα αλλά και για το πρόσωπο της Ιαπωνίας εκείνη την εποχή, αρχικά υποτιμήθηκε ως αντιγραφή προβληματισμών και κινηματογραφικής φόρμας του Αντονιόνι, Μπέργκμαν και Ρενέ, αλλά απέκτησε προϊόντος του χρόνου τη θέση που της αναλογεί στο κινηματογραφικό σύμπαν:

1.Είπε ο γιατρός: “Τα συμπλέγματα κατωτερότητας σκάβουν τρύπες στην ψυχή και εγώ τις γεμίζω.”

2.Είπε ο άντρας χωρίς πρόσωπο, στη γυναίκα του: “Δεν μπορείς να μείνεις ακίνητη όταν δεν γυαλίζεις τα πετράδια.”

3.Είπε επίσης ο άντρας χωρίς πρόσωπο, στη γυναίκα του: “Κάθισες εκεί για να μην κοιταζόμαστε ο ένας με τον άλλο.”

4.Μετά φιλοσόφησε: “Ο πολιτισμός απαιτεί φως ακόμα και τη νύχτα. Όμως ένας άνθρωπος χωρίς πρόσωπο είναι ελεύθερος μόνο όταν το σκοτάδι κυβερνά τον κόσμο. Γι’ αυτό τα ψάρια της αβύσσου είναι τόσο τερατώδη.”

5.Πολύ αργότερα μονολόγησε: “Οι κινηματογράφοι δουλεύουν στο σκοτάδι. Δεν σε νοιάζει πως φαίνεσαι.”

6.Κάποια στιγμή στο σπίτι, η γυναίκα του τον ρώτησε, αν έχει αναρωτηθεί ποτέ γιατί οι γυναίκες φορούν μακιγιάζ. Μετά από την αμηχανία του εξήγησε: “Την εποχή εκείνου του μύθου οι γυναίκες θεωρούσαν αρετή να καλύπτουν το πρόσωπο τους. Γι’ αυτό ποιήματα της εποχής μιλούν μόνο για τα μαλλιά τους. Στις αραβικές χώρες τα πρόσωπα των γυναικών είναι κρυμμένα”. “Το μακιγιάζ είναι δηλαδή ένα σημάδι μάσκας;”, ρώτησε βαριεστημένα ο άντρας. Η γυναίκα του αποκρίθηκε: “ Είναι σημάδι ταπεινότητας. Όταν μια γυναίκα είναι γυναίκα το πρόσωπο της δεν αξίζει να φαίνεται χωρίς μακιγιάζ.”

7.Σκηνές αργότερα και αφού ο άντρας χωρίς πρόσωπο είχε αποκτήσει με τη βοήθεια του γιατρού ένα πρόσωπο μάσκα, ο γιατρός τον συμβούλεψε: “Η αναγνώριση προσώπων είναι μια ανώτερη νοητική λειτουργία. Η όσφρηση του καθυστερημένου κοριτσιού που σε αναγνώρισε ίσως μοιάζει με ενός σκύλου. Μη φοβάσαι, ένας φίλος δε θα σε αναγνωρίσει.”

8.Αργότερα ο γιατρός επισήμανε: “Τα ρούχα που φοράς ταιριάζουν απόλυτα με τη μάσκα. Η μάσκα διάλεξε τα ρούχα για σένα. Σε διέταξε να ντυθείς με αυτόν τον τρόπο.”

9.Οι στίχοι του τραγουδιού, στο μαγαζί που συνομιλούν και πίνουν ο άντρας και ο γιατρός του, πηγαίνουν έτσι: “Βλέπω το πρόσωπο σου εμπρός μου, όμως δε σε αναγνωρίζω. Πού είναι αυτός που ήξερα χθες; Σε είδα στην ομίχλη σαν μέσα από παγωμένο γυαλί. Ήσουν τόσο κοντά και όμως τόσο μακριά. Έλαμπες στο φεγγαρόφωτο σαν να ήταν το δέρμα σου από γυαλί. Ήσουν καλός μαζί μου κι ας ήσουν ξένος.”

10.Ο γιατρός αποφάνθηκε για τον άντρα: “ Συνήθισες τη μάσκα ή η μάσκα συνήθισε εσένα.”

http://www.myfilm.gr/article2759.html

Αφορισμοί Α-Ω

Α. Αν θέλεις να δράσεις πρέπει πρώτα να αντιδράσεις. Για να αντιδράσεις πρέπει να προκαλέσεις σοκ. Το σοκ ξυπνά τη συνείδηση. Στη συνείδηση υπάρχουν πληγές και ξέφτια. Αν υπάρχουν μόνο ξέφτια είσαι τυχερός. Αν υπάρχουν πληγές και ιδίως βαθιές μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να γεμίσει τη διαφορά.

Β. Βάλε λίγα και καλά στο πολύ που προσπαθείς για να το κάνεις πλούσιο.
Γ. Γράψε, ξήλωνε σε δουλειά να βρίσκεσαι.
Δ. Δεν έθρεφε τη ζωή του. Έθρεφε χίμαιρες.
Ε. Είναι ανειδίκευτος. Γράφει για τα πάντα.

Ζ. Ζούσε τη ζωή του. Ότι έγραφε ήταν μόνο σημεία στίξης: κάτι κομπιασμένα κόμματα, μερικά ζωτικά ερωτηματικά, πολλά θαυμαστικά που απλώς ήθελε να τα μοιραστεί και σπάνια τελείες.

Η. Η ποίηση είναι ένταση. Το μυθιστόρημα διάρκεια. Η ψευδαίσθηση πρέπει να έχει διάρκεια δεν μπορεί να δεχτεί την αλήθεια της έντασης.

Θ. Θρόισμα μαγικό, λέξεων δύο: Σε αγαπώ. Μόνο όταν το κάθε ζευγάρι, που το ψιθυρίζει με το δικό του αμετάβατο σε όλους τους άλλους τρόπο, δεν το λέει ως συμβόλαιο.

Ι. Ίσως να είναι καλύτερα να ζεις με το ένστιχτο σου. Το ξύπνημα της συνείδησης μπορεί να σε οδηγήσει σε επικίνδυνη στροφή …καταστροφής.

Κ. Κέρδισε ένα φίλο στο δρόμο. Έχασε ένα βιβλίο στο δωμάτιο. Πέταξε τα βιβλία στο δρόμο και συνέχισε να περπάτα προσδοκώντας συναντήσεις.

Λ. Λοιπόν καλά είμαι μέχρι εδώ. Μπορώ να πεθάνω εκεί πέρα.
Μ. Μη φοβάσαι το φόβο σου, αυτός σε προστατεύει.
Ν. Να μη διαβάζεις ποίηση, αν δεν θες να γίνεις, προς τύχη σου, πρόστυχος.

Ξ. Ξέροντας ο συγγραφέας να ζει στο σκοτάδι, αφού παρατείνει αρκετά τη διαμονή, προσπαθεί στη συνέχεια απεγνωσμένα να ανάψει το φως.

Ο. Ο προφήτης έβλεπε το τέλος των άλλων αλλά δεν μπορούσε να δει το δικό του τέλος. Αυτό του επέτρεπε να συνεχίσει να ζει προφητεύοντας.

Π. Πολλοί συγγραφείς αισθάνεσαι ότι σου στάθηκαν στα δύσκολα. Όταν δεν αγαπούσες τίποτα σε γύμνασαν να αγαπήσεις πρώτα την ιδέα της αγάπης.

Ρ. Ροή λέξεων, ανεκτίμητων βιβλίων που θα μείνουν αιώνια, ροή χρημάτων, που για να πολλαπλασιαστεί καρκινικά προσδοκώντας της απαραίτητες μεταστάσεις και νυν και αείν, μπαζώνει το ποτάμι, που κάποιος πρώτος γραφιάς έβλεπε ώρες να ρέει και μετά αβίαστα άρχισαν από μέσα του να ρέουν οι λέξεις.

Σ. Στην κορυφή της έντασης αυτός που γράφει για να μην την κουράσει, για να την επιτείνει και να την ανατροφοδοτήσει ζει στον κόσμο του και δεν μπορεί να ζήσει στον κόσμο.

Τ. Τα μυθιστορήματα, όπως και οι ταινίες βοηθούν πολλούς να αποβραχυκυκλώσουν τη φαντασία τους. Τουλάχιστον στον φανταστικό κόσμο επιθυμούν. Αλλού παπά ευαγγέλιο βέβαια ότι οι πλαστές επιθυμίες είναι ανεξαργύρωτες.

Υ. Υπόνοιες μεθέξεων, υπόγειες αυταπάτες, με άλλα λόγια τεχνάσματα λέξεων για να αγαπιόμαστε.

Φ. Φοβάται να γράψει εύστοχα. Αν χτυπήσει με επιτυχία τον τελικό στόχο το κείμενο του θα πεθάνει από ευγνωμοσύνη.

Χ. Χυδαία κείμενα. Κι αυτά ξεκινούν από μια ιδέα. Συνήθως πολλή μεγάλη για τον εαυτό τους και πολλή μικρή για αυτούς που απευθύνονται.

Ψ. Ψάξε στόχο, ειδάλλως τα πυρά σου θα είναι άστοχα. Αστόχησε ενσυνείδητα, πάντα ο στόχος δεν είναι αυτός που έχεις βάλει.

Ω. Ωραία πέρασα είπε αφήνοντας το βιβλίο που μόλις είχε τελειώσει στο κομοδίνο του. Το άλλο πρωί συνειδητοποίησε ότι είχε διαβάσει κάτι σημαντικό γιατί όλο το βράδυ είχε κάνει ανήσυχο ύπνο.

Καλημέρα… Καληνύχτα

Καλημέρα,

Χθες τα realities παιχνίδια ξαπόστασαν για να δώσουν γη και ύδωρ στο διακαναλικό reality του πρωθυπάλληλου που με τον πεταλωτή του βάλθηκαν να πεταλώσουν τα αποχαυνωμένα ελληνικά τζιτζίκια, στην τούρλα του χειμώνα που καταφτάνει απειλητικός και ενώ οι άνεργοι στο οικονομικό μας έλος πληθαίνουν σαν τα κουνούπια. Το είπε κι ο ίδιος ο πρωθυπάλληλος σε μια ειλικρινή παραδρομή του, ότι θα δημιουργήσει με τις πολιτικές που του υπαγορεύουν χιλιάδες θέσεις ανεργίας.

Χθες λόγω της προβολής του τηλεπαιχνιδιού με το διασκεδαστικό δίλημμα ή εγώ ή δεν ξέρω τι θα γίνει, δεν προβλήθηκε το νέο επεισόδιο του σήριαλ το νησί και ο ευαίσθητος λαός στο τσαρδί του, δεν έχυσε δάκρυ πικρό ώστε να ξεθυμάνει με μια ακριβή, ποιοτική παραγωγή. Σήμερα όμως θα παιχτούν από το μεγάλο κανάλι τα δύο πρώτα επεισόδια προς γνώση και συμμόρφωση. Ο Άγνωστος Πόλεμος, το αλήστου μνήμης σήριαλ της χούντας, μεταλλαγμένο συνεχίζεται. Ο συνταγματάρχης Βαρτάνης ζει.

Καληνύχτα.

Σκελετός γυαλιών

Παρατηρώντας μια φωτογραφία ενός πατέρα και του γιού του, η ματιά μου παράμεινε καθηλωμένη για αρκετή ώρα στον ομοειδή σκελετό γυαλιών και των δύο. Ο πατέρας είναι ο Παυσανίας Λυκουρέζος και ο γιος του, ο γνωστός τοις πάσιν, Αλέξανδρος Λυκουρέζος. Και οι δύο επάξιοι συνεχιστές του δικηγορικού γραφείου που θεμελίωσε ο Κωνσταντίνος Λυκουρέζος το 1910, όταν απολύθηκε από το εισαγγελικό σώμα για πολιτικούς λόγους και επέστρεψε στη δικηγορία.

Το βλέμμα που ανταλλάσσουν πατέρας και γιός είναι έντονο, κάποια πατρική νουθεσία φαίνεται να έχει απαθανατισθεί. Ο πατέρας πιο σίγουρος σφίγγει με αυτοπεποίθηση το χέρι του στον αγκώνα του. Ο γιος δεν έχει ίσως κατασταλάξει για το μέλλον του, κρύβει το χέρι του σε ορθή γωνία. Η γυναίκα της φωτογραφίας, Ευαγγελία Μανθοπούλου είναι προσηλωμένη στον πατέρα. Εξακολουθώ όμως να μην μπορώ να πάρα τα μάτια μου από τον ομοειδή σκελετό των γυαλιών του πατέρα και του γιού.

Το βλέμμα που ανταλλάσουν πατέρας και γιος, παρά τις ενδεχόμενες επιφυλάξεις του γιου, προοικονομεί τη συνάντηση, ο σκελετός των γυαλιών θα γίνει η σπονδυλική στήλη ενός δικηγορικού γραφείου που διατρέχει έναν αιώνα δικηγορίας και ιστορίας.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=25/09/2010&id=205989

Τετράδιο εξηγήσεων

Η ετικέτα της φωτογραφίας ήταν πεταμένη έξω από ένα super market. Ήμουν βιαστικός και δεν προλάβαινα να μπω στο super market και να κάνω ο ίδιος μια αυτοψία για να διαπιστώσω πως μπορεί να είναι ένα τετράδιο εξηγήσεων. Πάντως η παιδεία στην Ελλάδα πρέπει να είναι μια πολύ παρεξηγημένη έννοια. Για αυτό ίσως, από τα πρώτα βήματα στο Δημοτικό, οι μαθητές χρειάζονται τετράδιο εξηγήσεων.

Θυμάμαι επίσης ότι μου φάνηκε ανεξήγητο το πώς η πάλαι ποτέ έκθεση των εφηβικών μας χρόνων, παρ΄ όλο το βερμπαλισμό και τη συχνή κενολογία της, έχει μεταλλαχθεί, με αλλαγές βέβαια στο περιεχόμενο, σε παραγωγή λόγου. Ίσως ο όρος έκθεση να ήταν πολύ επιθετικός για την politically correct εποχή μας και έτσι οι μαθητές, αντί να εκτίθενται και να εκθέτουν τον εαυτό τους τώρα μπορούν να φτάσουν πιο γρήγορα από την παραγωγή στην ποθητή κατανάλωση.

Trust In Me

(aka The Python's Song)
(in "The Jungle Book", by Richard M. Sherman and Robert B. Sherman)
Trust in me, just in me
Shut your eyes and trust in me
You can sleep safe and sound
Knowing I am around
Slip into silent slumber
Sail on a silver mist
Slowly and surely your senses
Will cease to resist
Trust in me, just in me
Shut your eyes and trust in me

Εσύ μικρέ Μόγλη, που τρέχεις σαν λαγός στη ζούγκλα θα εμπιστευτείς το φίδι (kaa) που έρπει; Τι κι αν η σοφία του σέρνεται στο χώμα εκατό χρόνια, εσύ έχεις την ελευθερία του βλέμματος, λίγο αν δεν παρασυρθείς θα γίνεις αετός που θα μπορεί να φάει το φίδι σαν εύκολη λεία. Λίγο όμως αν λιγοψυχήσεις, το γέρικο φίδι θα σε κάνει μια χαψιά. Γνωρίζει τόσα χρόνια που χαμερπώς σέρνεται στη γη,  ότι τα εν δυνάμει πετάγματα σπάνια σηκώνονται από τη γη να συναντήσουν με θέληση τον ουρανό.  

http://en.wikipedia.org/wiki/Trust_in_Me_(The_Python's_Song)
http://en.wikipedia.org/wiki/Kaa

Μαγεία με ένα κλειδί και ένα μαχαίρι- Meshes of the Afternoon (1943)

Η Μάγια Ντέρεν γεννήθηκε στο Κίεβο της Ουκρανίας και ήταν κόρη του Solomon Derenkowsky και της Marie Fiedler. Το όνομα Μάγια το δανείστηκε από τη μητέρα του ιστορικού Γκαουτάμα Σιντάρτα για να συμβολίσει την ψευδαισθησιακή φύση της πραγματικότητας. Η Deren φοίτησε στο Syracuse University, όπου ασπάσθηκε τον τροτσκισμό και παντρεύτηκε ηλικία δεκαοκτώ χρονών, τον Gregory Bardacke. Το 1928 τη βρίσκουμε στη Νέα Υόρκη, ενώ σπουδάζει στην Ελβετία μεταξύ 1930 και 1933. Μετά από έντονη πολιτική δράση του ζευγαριού, το 1939 ήλθε το διαζύγιο. Η Ντέρεν δούλεψε ως γραμματέας της χορεύτριας Katherine Dunham στο Greenwich Village. Σε μια περιοδεία η Ντέρεν βρέθηκε στο Λος Άντζελες, όπου γνώρισε τον Alexandr Hackenschmied, Τσέχο φωτογράφο και κάμεραμαν, τον οποίο και παντρεύτηκε το 1942.Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία παρότρυνε τον άνδρα της να τροποποιήσει το εβραϊκό του όνομα.

Στην αρχή της δεκαετίας του 40 χρησιμοποίησε την πρώτη της κάμερα 16 mm Bolex για να γυρίσει το πρώτο της φιλμ, το Meshes of the Afternoon (1943), που το κάλυψε μουσικά ο τρίτος της σύζυγος, ο Teiji Ito, το 1952. Η κάμερα στην ταινία αποπνέει την υποκειμενική ματιά της ίδιας της σκηνοθέτιδας. Ο χορός είναι κεντρικό στοιχείο σ’ όλες τις ταινίες της όπως και εδώ που χρησιμοποιείται όμως πιο διακριτικά. Κεντρική φιγούρα είναι η ίδια η Deren, η οποία είναι βυθισμένη στην ασυνειδησία του νου της, αλιεύοντας, σε ένα ονειρικό πλέγμα, γεγονότα που θα ξεχυθούν στην πραγματικότητα. Συμβολικά αντικείμενα όπως ένα λουλούδι αρχικά σε ένα μακρύ δρόμο, μια φιγούρα θανάτου με πρόσωπο καθρέπτη, ένα κλειδί και ένα μαχαίρι επαναλαμβάνονται καθ’ όλη τη διάρκεια του φιλμ. Τα σύμβολα στην ταινία μπορεί να είναι και ψυχαναλυτικά αλλά ενσωματώνονται αρμονικά στην αφήγηση. Η ηρωίδα που από την πρώτη σκηνή, σηκώνοντας το λουλούδι, αγγίζει τον έρωτα και τη ζωή σε λίγο θα ονειρευτεί(;)το αναπόδραστο του θανάτου της, ενώ θα φανεί η διχασμένη προσωπικότητα της και η καθυστερημένη εμφάνιση του αγαπημένου της δεν θα μπορέσει να προλάβει το τετελεσμένο. Το κλειδί έχει οριστικά μεταμορφωθεί σε μαχαίρι. Κατά κάποιο παράξενο τρόπο η Deren προοικονομεί τον ίδιο το θάνατο της χρόνια μετά. H κακή διατροφή, σε συνδυασμό με χρήση αμφεταμινών της προκάλεσε θανατηφόρα εγκεφαλική αιμορραγία το 1961 ενώ η στάχτη της, σύμφωνα με την επιθυμία της, σκορπίστηκε στο βουνό Φούτζι, στην Ιαπωνία. Η Deren εξήγησε ότι ήθελε να βγάλει την αίσθηση της ανθρώπινης εμπειρίας για ένα γεγονός κι όχι να καταγράψει το γεγονός επακριβώς. Όπως συμβαίνει στα όνειρα ή σε γεγονότα που έχουν συμβεί πολλά χρόνια πριν και τα θυμόμαστε αμυδρά. Η πειραματική ματιά της επηρέασε βαθύτατα τον David Lynch κι αυτό φαίνεται άμεσα στην ταινία Lost Highway και πιο έμμεσα στις ταινίες του Mulholland Drive και Inland Empire.

Ημιτελής έμεινε η φιλμική της συνεργασία με τον Marcel Duchamp, The Witches' Cradle. Το 1944, πίσω στη Νέα Υόρκη, ο κύκλος της περιελάμβανε τον Duchamp, τον André Breton, τον John Cage και την Anaïs Nin. Η δεύτερη ταινία της είναι το At Land,του 1944, που χωρίς να αγγίζει την τελειότητα του Meshes of the Afternoon καθηλώνει με τον υπνωτικό ρυθμό του και τη χορογραφία των ιδεών του.

Γύρισε το φιλμ A Study in Choreography for the Camera το 1945, το Ritual in Transfigured Time το 1946, που αποτελεί άλλο ένα έξοχο δείγμα της εμπνευσμένης πειραματικής δουλειά της και το Meditation on Violence το 1948. Το 1958 η Deren συνεργάστηκε με το μπαλέτο της Metropolitan Opera για να γυρίσει το The Very Eye of Night.

Παράλληλα έδινε διαλέξεις παρουσιάζοντας τα φιλμ που έγραφε και σκηνοθετούσε μόνη της, στις Η.Π.Α, στον Καναδά και στην Κούβα. Οι επιθέσεις της στο μονοπώλιο του Χόλιγουντ είναι γνωστές: “I make my pictures for what Hollywood spends on lipstick,”. Το Χόλιγουντ, είχε την πεποίθηση η Ντέρεν, “υπήρξε το κύριο εμπόδιο στον καθορισμό και την εξέλιξη της κινηματογραφικής τέχνης ως δημιουργικής μορφής καλλιτεχνικής έκφρασης ". Υποτροφία από το Guggenheim της έδωσε τη δυνατότητα να ταξιδέψει στην Αϊτή μεταξύ 1947 και 1955 για να μελετήσει το βου-ντου, ενώ το μάστερ της για τους χορούς της Αϊτής το είχε ολοκληρώσει το 1936:Divine Horsemen: The Voodoo Gods of Haiti (New York: Vanguard Press, 1953).Το αντίστοιχο φιλμ το παρήγαγαν ο Teiji Ito και η σύζυγός του Cherel Winett Ito το 1981, είκοσι χρόνια μετά τον θάνατο της.

Πηγές: (Με κανονικά γράμματα οι δικές μου προσθήκες)

http://en.wikipedia.org/wiki/Meshes_of_the_Afternoon

http://en.wikipedia.org/wiki/Maya_Deren

http://the100bestmovies.blogspot.com/2009/03/labri-di-biciclette-1949-vittorio-de.html

http://flamencologio.blogspot.com/2009/08/maya-deren_09.html

http://schottkey.blogspot.com/2007/07/blog-post_12.html

The Boy- The Father (Ο Κλέφτης-1965)

Στο πρωτόλειο αυτό μικρού μήκους, ο Παντελής Βούλγαρης αναδεικνύει  ψήγματα  του ταλέντου του, που μεστά αναδύθηκε στις επόμενες ταινίες του. Ένας αστυφύλακας που τον υποδύεται με επάρκεια ο Αλέξης Δαμιανός συλλαμβάνει έναν πορτοφολά που τον υποδύεται ο ίδιος ο Παντελής Βούλγαρης. Ο αστυνομικός θέλει να εξαντλήσει τα περιθώρια επιείκειας και δίνει το λόγο στον κλέφτη, που ξεδιπλώνει περίτεχνα τη μελοδραματική ιστορία του, σε ένα καφενείο που έχουν πάει μετά τη σύλληψη. Και ενώ έχεις αρχίσει να κουράζεσαι με την κλισαρισμένη εξέλιξη της ιστορίας, ο Βούλγαρης στο τέλος κάνει την ανατροπή και η επίγευση από την ταινία σου δημιουργεί μια αμφίθυμη διάθεση. Πάντως τα αστικά πλάνα της ταινίας και ο νεανικός αέρας του Παντελή Βούλγαρη, μετά από τόσα χρόνια ξεπερνούν από μόνα τους την καλλιτεχνική αξία της ταινίας,  δίνοντας της  την  πρόσθετη αξία ενός ντοκουμέντου.     

Ο Ρωμηός

Ο Γεώργιος Σουρής ως σατιρικός ποιητής που σέβεται έμπρακτα τη σάτιρα, ως τον πλέον εύσχημο τρόπο να θιχτούν τα κοινωνικά κακώς κείμενα, είχε προλάβει να αυτοσαρκαστεί έξοχα με το ποίημα «Η Ζωγραφιά μου»:

Μπόι δυὸ πῆχες,
κόψη κακή,
γένια μὲ τρίχες
ἐδῶ κι ἐκεῖ.

Κούτελο θεῖο,
λίγο πλατύ,
τρανὸ σημεῖο
τοῦ ποιητῆ.

Δυὸ μάτια μαῦρα
χωρὶς κακία
γεμάτα λαύρα
μὰ καὶ βλακεία.

Μακρὺ ρουθούνι
πολὺ σχιστό,
κι ἕνα πηγούνι
σὰν τὸ Χριστό.

Πηγάδι στόμα,
μαλλιὰ χυτὰ
γεμίζεις στρῶμα
μόνο μ᾿ αὐτά.

Μούρη ἀγρία
καὶ ζαρωμένη,
χλωμὴ καὶ κρύα
σὰν πεθαμένη.

Κανένα χρῶμα
δὲν τῆς ταιριάζει
καὶ τώρ᾿ ἀκόμα
βαφὲς ἀλλάζει.

Δόντια φαφούτη
ὅλο σχισμάδες,
ὕφος τσιφούτη
γιὰ μαστραπᾶδες

Στις 2 Απριλίου 1883 έβγαλε το πρώτο φύλλο του «Ρωμηού», της έμμετρης σατυρικής εφημερίδας που κυκλοφόρησε ως το 1918, λίγο πριν το θάνατο του, για 36 χρόνια και 8 μήνες, σε 1444 συνολικά τεύχη.

Το κάτωθι τεύχος του 1887 που παρατίθεται είναι μια ευγενική συνεισφορά της φίλης Ε.Β εκ του πρωτοτύπου που με επιμέλεια διατηρεί. Κάθε ομοιότητα με σημερινές καταστάσεις και συμπεριφορές δεν είναι συμπτωματική.

Opal - Happy Nightmare Baby (1987)

Opal, originally formed under the name Clay Allison, was the creation of Rain Parade's David Roback--predating his work with Mazzy Star--and the Dream Syndicate's Kendra Smith. Exploring the more sinister side of psychedelia, the claustrophobic eeriness of 'Happy Nightmare Baby' is broken only by Smith's transcendent vocals and mystical delivery. It's an utterly spellbinding record and one that I would unhesitatingly recommend to fans of the Paisley Underground and its associated bands.

http://thedoledrums.blogspot.com/2008/08/opal-happy-nightmare-baby-1987.html

Οι πόλεις της κόκκινης νύχτας

Στο ομότιτλο magnum opus του Ουίλιαμ Μπάροουζ το κέντρο της διήγησης περιστρέφεται γύρω από τον πειρατή του 18ου αιώνα Κάπταιν Μίσιον που πρωθύστερος της γαλλικής και της αμερικανικής επανάστασης διακήρυξε την πλήρη ισότητα, την κατάργηση της δουλείας, των βασανιστηρίων και της θανατικής ποινής, την ελευθερία του θρησκεύματος και το τέλος κάθε τυραννίας. Ίδρυσε στις ακτές τις Μαδαγασκάρης μια αποικία, τη Λιμπερτάτια, όμως ιθαγενείς υποδαυλισμένοι από Άγγλους πράκτορες την κατέστρεψαν και ο Κάπταιν Μίσιον σκοτώθηκε. Στις ουτοπικές αποστολές όμως πάντα κάποιος ανθεκτικός σπόρος σώζεται που καρποφορεί την επόμενη ουτοπία. Ίσως το δεσοξυριβοζονουκλεϊνικό οξύ (Deoxyribonucleic acid - DNA) των ουτοπιών με κάποιο μαγικό τρόπο μετασχηματίζεται δημιουργώντας νέα γαλατικά χωριά, λόγω της αέναης ανάγκης του ανθρώπου για ελευθερία.

Ένα τέτοιο γαλατικό χωριό εμπράγματης ουτοπίας φέρεται να είναι η Μαριναλέντα, µια κοινότητα 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, που δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνομικούς και τα σπίτια της νοικιάζονται µε 15 ευρώ τον µήνα. Ο δήµαρχός της, ο κοµµουνιστής Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο,που πρωτοστάτησε στην δημιουργία της, επανεκλέγεται για 31 συναπτά έτη.

Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδομάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα γιορτάζουν την ειρήνη. «Ο δήµαρχός τους είναι τρελός», λένε στο γειτονικό χωριό. «Ενώ εμείς οι άλλοι Ισπανοί κάνουμε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί 5 ημέρες πάρτι». Πολλοί νέοι από τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν µε τους χωρικούς της Μαριναλέντας.

Από τις 8 έως τις 10 Σεπτέμβρη θα γίνει στο χώρο του ΑΠΘ το πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Άμεσης Δημοκρατίας. Πέρα από το ενδιαφέρον καλλιτεχνικό πρόγραμμα (συμμετέχουν Θ. Παπακωνσταντίνου, Δ. Πουλικάκος, τα μουσικά συγκροτήματα Blues Wire, Skaribas κ.α) σίγουρα θα είναι ιδιαίτερη η παρουσία στο πάνελ των ομιλητών (την Παρασκευή 10/9) του Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, του εν λόγω δημάρχου της Μαριναλέντας.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4570732&ct=2
http://www.ablocfest.gr/

Οργουελικές λεπτομέρειες

Στην Ρωσία των σαρωτικών πυρκαγιών η αστυνομία συνέλαβε τον αντιπολιτευόμενο Μπόρις Νέμτσοφ μαζί με άλλα άτομα, επειδή διαδήλωναν υπέρ του δικαιώματος της ελεύθερης συνάθροισης. Παρενθετικά ας αναφερθεί ότι ευρωβουλευτής από την Ολλανδία δέχτηκε την επίθεση αστυνομικών, ενώ ο Τσάρος πασών των Ρωσιών, Πούτιν δήλωσε ότι οι Αρχές θα συνεχίσουν να διαλύουν τις διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης, εκτός και αν αυτή αποκτήσει άδεια για να διαδηλώνει. Σύμφωνα με την μετά-οργουελική γραμματική ερμηνεία της δήλωσης, ο Τσάρος που χορηγεί τις άδειες ζητά από τους διαδηλωτές να αποκτήσουν άδεια από αυτόν για να διαδηλώνουν ενάντια του.

Στην Ελλάδα πάλι στο νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για την Δια Βίου Εκπαιδευτική Αποβλάκωση άνοιξε παράθυρο εισόδου από ΙΕΚ ή ακόμη και από ιδιωτικά κολέγια, ώστε ο ενδιαφερόμενος να πηδήσει και να γκρεμοτσακιστεί σε τμήματα της ανώτατης εκπαίδευσης της χώρας. Σε πρώτη φάση ωστόσο μελετάται η εφαρμογή του νέου νόμου στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ), που αποτελεί μορφή Διά Βίου Εκπαίδευσης, πλήρως ισότιμη με τα δημόσια πανεπιστήμια της χώρας. Έτσι μελλοντικά συζητείται η πιθανότητα εισαγωγής στα προγράμματα του ιδρύματος εκτός κλήρωσης μέσω της συγκέντρωσης συγκεκριμένου αριθμού πιστωτικών μονάδων που θα οριστεί σε συνεργασία με τη διοίκησή του.

Η σχετική διάταξη που έχει συμπεριληφθεί στο νομοσχέδιο αναφέρει ότι προβλέπεται «η σύνδεση προγραμμάτων της μη τυπικής εκπαίδευσης με το σύστημα της τυπικής εκπαίδευσης μέσω σπονδυλωτών και πιστοποιημένων προγραμμάτων μάθησης, τα οποία παρέχουν τη δυνατότητα αναγνώρισης, άθροισης και μεταφοράς πιστωτικών μονάδων εκπαίδευσης από το ένα σύστημα στο άλλο».

Μετά τα ανωτέρω νομίζω ότι αντιλαμβανόμαστε με ενάργεια ότι η μεταφορά πιστωτικών μονάδων στην Εκπαιδευτική Αποβλάκωση συνάδει πλήρως με την κυρίαρχη κουλτούρα των πιστωτικών καρτών, αλλά ακόμα περισσότερο με τις δωροεπιταγές που κερδίζουμε, αν προτιμάμε σταθερά συγκεκριμένο super market.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=351540&dt=01/09/2010

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=351469&dt=31/08/2010