Έχουν γραφεί τόσα πολλά για την ταινία του Woody Allen-Whatever Works, που η αναπαραγωγή τους θα ήταν κουραστική. Καταφεύγω για αυτό σε μερικές ελλειπτικές παρατηρήσεις:
• Ακόμα κι αν σιχαίνεσαι τον Woody Allen, η ταινία όχι μόνο δε θα σου κάτσει στο στομάχι, αλλά θα σκάσεις πολλές φορές χαμόγελο.
• Ακόμα κι αν σιχαίνεσαι τον Woody Allen, του βγάζεις το καπέλο που παραμένει δημιουργικός και καταφέρνει να γυρίζει τουλάχιστον μια ταινία το χρόνο, συχνά με αξιοζήλευτα αποτελέσματα.
• Κάποιες στιγμές οι καταστάσεις αλλά κυρίως το εκβιαστικό happy-end θυμίζουν ταινίες της δεκαετίας του 1960 της Φίνος Φιλμ.
• Ο Larry David, ο οποίος ενσαρκώνει το γεροπαραλυμένο που σέρνει την ευφυΐα του σε όλη τη διάρκεια της ταινίας και σέρνεται από κάποιο κουσούρι που του άφησε…μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός ως alter ego του Woody Allen.
• Η ταινία παραπέμπει στην 70΄ς χρυσή εποχή των κωμωδιών του Woody Allen, μόνο που ο νευρωτικός έχει αντικατασταθεί από τον μισάνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου